Utang na Loob

utang na loob (part b...)

Paggising ko bumangon aga ako at pumunta sa kwarto ni Levy at nanduruon siya. Himbing na hmbing ang tulog.

            Oo. Oo. Oo. Oo. Needy.

            Nakahingan ako ng maluwag dahil dun.

            Hindi pa niya ako iiwan.

            Bumalik ako sa lwarto ko para mag-ayos ng sarili.

            Toothbrush. Suklay ng buhok. Ligpit ng pinag-higaan.

            Nagluto na ako ng agahan. Parang gusto ko ng friedrice , sunny side up, hotdogs, ang beef tapa. Ang takaw ko namana ata.

            Hmmm! Baka stress lang kasi ako.

            Gosh. Lalo akong natatakam sa amo’y ng niluluto ko. Mouth watering.

            Then coffee with creamer. Hai. Sarap ng buhay.

            Chosz!

            Parang kagabilang. Iyak-iyak ka.

Naghan na ako, syempre para sa akin lang kasi tulog pa si Levy. Baka sobrang pagod yung kailangan niya ng maraming tulog.

            Pinag-handa ko rin su baby tummy. Buti pa si baby, walang problema. Wlaang stress sa life kaya malusog na malusog.

            Pagkatapos kong kumain. Naligo na ako at nag-ayos.diba ng bibisita ako sa grocery.

            Narealized ko kahit pala ang pag-iisip nakakapagod.

            Isipin sa store, isipin sa pag-ibig at kung anu-ano pang isipin.

            Nakakabaliw.

            Napansin ko ang gala ko. Lagi akong umaalis ng bahay.

            Hindi na ako nag-iwan ng note kasi for sure makikita naman niya itong niluto ko kapag-nagutom siya. Siya na bahalang mag-init.

            Minsan na iisip ko sana bata na lang ako, walang iniintindi. Walang bumabagabag. Walang pag-ibig, walang problema.

            Ang tanging alam mo lang ay mag-laro at mag-saya.

            Gusto kong mag-liwaliw pero wala ako sa mood.

            Tamad na tamad ang buong sistema ko.

            Nandito na ako sa store. Syempre good morning dito, goodmorning duon.

            Kamusta kay kuyang guard. Alam niya na mainam na may kamunikasyon kayo ng mga pahinante mo.

            Masaya kaya parang friends kayo, hindi iyong ilag sila sayo kasi amo ka, empleyado ko sila. Ayoko naman nun.

            Tingin-tngin.

            Tahimik lang sin akong nakikinig sa mga customers kung may reklamo sila or anu man ang masasabi nila sa store or sa mga empleyado ko, sa mga products namin,

            Alam niyo na para malaman kung need ng improvement or dapat baguhin. Para lalon maging successful itong store.

            Ito lang kasi yung masasabi kong maipagmamalaki ko at ang pamilya ko. Ito lang ang meron kami at ang pagmamahal namin para sa isa’t isa.

            At kung ikukumpara ako kay Levy, kung sya may company. Ako may store naman atleast meron pa rin.

            Hindi naman ata ako papayag na siya lang ang yumayaman. Aba! Ako rin ara sabihin naman nila na may worth yung mga pagtulong nila sa amin.