Utang na Loob

chapter seven (part a....)

sorry kung bitin..yung last...may plan po kasi ako..kaya sana po wag kayong maiinip..hahahh...

------------------------------

Ano ba yun? Natututlog yung tao. Parang basa na ewan.

                Ai ang kulet.

                Sa inis ko minulat ko yung mga mata ko, si tummy pala. Hinimas-himas ko na ang si tummy.

                Oo nga pala, bakit ako dito natutulog? Tumayo ako at pingpagan yung damit ko. Hindi ko man lang nagawang magpalit ng damit.

                Papasok na sana ako sa kwarto ko ng maalala ko ang dahilan kung bakit ako nakatulog dun, si Levy nga pala. Agad kong binuksan ang kwarto niya at hinanap sya pero wala, sa kusina wala rin. Umalis siya ng wala manlang pasabi.

                Manung ginising man lang ako, hindi iyong hinayaan akong nakahilata sa daan.

                Buong maghapon kaming nakakulong lang ni tummy sa bahay. Noud sa t.v., laro, kain, higa, isip-isip kung bakit ganun si Levy at paano mapapaganda ang mood niya, pero wala ilang linggo ng ganitop ang set-up namin ni Levy.

                Ilang linggo na ring tahimik si Levy . Kakausapin lang ako kung may iuutos or kailangan siya. Kagaya kahapon. Di man lang ako maalalang tanungin kung nakakain na ako.

                Flashback.............

“Needy, yung kape ko.” Sigaw sa akin ni James.

                “Eton a, sandali na lang.” Binilisan ko pa lalo yung kilos ko kasi ayokong magalit yan sa aken.

                “Ang tagal-tagal mu na nga hindi pa masarap yung kape mo.” Hala salubong na naman ang mga kilay. Hindi raw masarap pero direderetso inum kahit mainit.

                “Napaliguan mo na ba si tummy?” taning nniya habang ang tingin ay hindi pa rin naalis sa binabasang mga papeles.

                “Oo, napasyal ko na rin.” Sagot ko habang nagpupunas ng mha pinggan na nahugasan a.

                “Napakain mo na?”

                “Oo.”

                “Good.” Tignan mo to yung aso niya tinanong kung kumain na, eh akong asawa wala man lang pake. Hay buhay.

                Pasalamat ka at mahal kita.

                End of flashback............

                Ganyan siya parang mistula lang akong katulog. Basta kaya ko to. Mapapaamo ko din yan...

                Hahaha. Parang wild animal lang si Levy na kailangan pang amuhin.

                Pero sabihin mong ‘hi’ or ‘hello’ man lang wala. Aalis siya ng maagang-maaga, uuwi sya ng gabing-gabi na kaya wala ring time para makapag-usap kami.

                Minsan nga nag-stay ako sa sala para antayin siya pero naka-tuog ako at siya hndi man lang nag-abalang gisingin ako.

*****

                Lakad-lakad....

                Tingin sa kanan. Tingin sa kaliwa...

                Nandito na pala kami ni tummy sa park. Hala nasaan na si tummy. Alam ko kasunod ko lang yung baby ko.

                Hala... hala... nawawala si tummy. Hindi to pwede...

                Anong gagawin ko? Saan ko hahanapin si tummy? Paano kung napahamak siya? Paamo kung kinain na siya ng mga lasing dyan sa kanto?

                Ang lusog-lusog pa naman ni babay tummy. At paano pag-nalaman ni Levy? Baka palayasin na niya ako.

                Lalong hindi ko na makakasama si Levy. Hindi ko kaya yun.

                Hindi ko alam yung gagawin ko, nagtatanung- tanong ako pero wala.

Yung iba turo dito. Turo duon pero walang tummy.

Naglalakad-lakad pa ako pabalik-balik dun sa mga dinaanan namin ni tummy pero wala kasi pati ako parang hibang. Hindi ko matandaan kung saan kami nag-susuot ni tummy dahil hindi ko na alam gagawin ko para bumalik yung dating Levy na malambing, yung dating Levy na possessive, yung dating Levy na bigla na lang manghahalik.

Miss ko na siya kahit nasa iisang bubong kami.

Ginabi na ako kakahanap kay tummy at hindi ko na mapigilan yung mga luha ko. Malalagot talaga ako kay Levy nito.

Jusko pwede nyo na po akong kunin. Hindi ko alam kung paano sasabihin kay Levy.

Pag-dating ko sa bahay, nanduon na rin si levy. Bakit ngayon pa pwede namang mamaya na siya umuwi.

Oo na, sasabihin na, karapatan nya at malalaman rin naman nya kasi paghinanap niya sa akin si tummy wala akong mapapakitang tummy sa kanya. Panigurado patay ako sa kanya

Kung gusto niya tummy ko pakita ko sa kanya. Hai pinapagaan ko lang yung loob ko...

Kinakabahan talaga kasi ako at natatakot.

“Levy?” hingang malalim. “nawawala si tummy.” Pikit mata kong sinabi kay Levy. At naramdaman ko na lang na may humawak ng mahigpit sa magkabilang braso ko at yinuyug-yog ako.

“Alam mo ba ni minsan hindi ko napabayaan si tummy kahit busy ako nabantayan ko siya. Tapos ngayong nasa puder mo siya malalaman ko nawawala siya. Napaka-pabaya mo. Pinagkatiwala ko pa man din siya sayo.” Sigaw niya sa akin.

“Hindi ko naman sinasadya.” Ikae kaya, wala sa mundo ang diwa mo at naglalakbay sa outerspace dahil yung mahal mo hindi ka pinapanasin sa di mo malaang dahilan, mama-managed mo pa bang isipin ang mga nasa paligid mo?

                “Wala akong pakialam. Sana ikaw na lang ang mawala.” Galit lang siya, oo galit lang siya kaya nya nasabi yon.

                Hindi naman nya yon sinasadya, nadala lang siya ng emosyon niya.

                Nalalasahan ko na yung alat ng luha ko. Oo masakit pero ayokong isipin na, he mean what he said. “Huwag kang babalik dito na hindi kasama si tumm.” Pagkassabi niya nun ay tinuklak na niya ako palabas ng bahay.

                Oo hahanapin ko si tummy para hindi ka na magalit.

------------------------------------------------------

sorry kung short yung UD ko.nag-UD naman ako kagabi eh...hahahha

hindi ko pa kasi na ta-type yung kasunod nito kaya iyan lang po......

guys support naman kayo dyan...pwedeng maka-hiling? 3 votes and 5 comments?

bago ako mag-UD...hahha sorry kung nag-dedemand ako.... puuuuuuuuuuuhhhlllhhhhhhhheeeeeeeeeeeeaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaseeeeeeeeee.

iiyak ako kapag di natin na-achieve yan...hahah....

osya....salamat sa lagi sumosupport.... ILOVEYOU :*

support "Where are your promises"