Utang na Loob

chapter eight (part a...)

sinipag akong mag-type kaya iyan.hahaha

_________________________

Nakatayo na ako sa harapan ng gate namen at nakailang sign of the cross na ako, sa takot ko kay Levy. Bakit naman ba kasi ganuon ang taong yon. Napaka-arogante.

            Teka nga lang ... wait lang... kung nandito si Ma’am Lorie, nasaan yung car niya. Hindi naman nag-tataxi yon. Pero di rin naman masamang mag-try.

            Hingang malalim... bukas ng gate, bukas ng main door. Bumungad sa akin si tummy. “Tummy nandyan daw si mommy.” Tanong ko kay tummy habang papunta sa sala.

            Hai... needy as if naman sasagot yang baby nyo...

            Wala naman akong nase-sense na energy ni Ma’am Lorie. Pagdating ko sa sala ang tanging nanduroon ay si Levy lang. “Nasaan si mommy?” tanong ko kay Levy habang hinihimas-himas si tummy pero walang sagot.

            “James, nasaan si tita? Nandito ba talaga si mommy?” feel ko ang James para nothing special na. Pagtingin ko kay Levy yung mga mata niya parang puno ng galit, inis na ewan. At dahil nase-sense ko na wala naman talaga si ‘mommy’ at gusto lang talaga akong alilain nito. Pumunta muna ako sa kusina pata maghugas ng kamay at kumuha ng cookies at bumalik sa sala.

            Nakaupo si Levy sa tapat ng t.v. duon sa mahabang couch, ako umupo sa kanan niya na nakaharap sa hagdan. “Bakit ko ba ako pinauwi? Wala naman pala si tita.” Sabi ko.

            “Ano bang kailangan mo?” tanong ko.

            “Anong kailangan ko?” lumingon siya sa direksyon ko. “Kailangan ko ang asawa ko  na imbis nandito sa bahay ay mas pinili pang makipag-landian.” Tumayo na si Levy at nakita ko ang makuyom ng mga kamao niya.

            Relax needy... relax...

            “Hindi kita maintindihan James.” Tumayo na rin ako. “Kung may kailangan ko nasa taas lang ako.” Ika ko at naglakad na akong papuntang hagdan. Ng makalampas na ako Levy, napadaing nalang ako sa marahas niyang pag-hila sa akin at naramdaman ko na lang ang mga labi niya sa mga labi ko.

            Ito na naman siya. Ang agresibong James Levy Cruz na nakasama ko ng gabi ng kasal namin. Bakit na naman ba?

            “Ja-james...” tawag ko kay Levy baka magising siya sa ginagawa niya sa akin. Pero wala tuloy lang siya.

            “Ja-james a-anu ba?” sabi ko habang pilit siyang tinutulak.

            “Tandaan mo akin ka lang.” Hinawakan pa niya ang magkabilang pisngi ko at lalong tumindi ang pag-halik niya. “Akin ka lang.” At ang suot-suot kong pang-itaas ay nakalatag na sa sahig at sira na.

            “James, wag mo namang gawin sa akin to.” Pagmamakaawa ko at iyak lang ng iyak.

            “James?” bigkas niya na may pag-kainis ang tono. Tapos ang mga halik niya bumaba na sa leeg ko. “Levy, Levy lang ang itatawag mo sa akin. Iyun lang. Akin ka alang.” At bumalik ang mga halik niya sa mga labi ko. Napatango na lang ako.

            Nanlalambot ako sa mga paghaplos na ginagawa ni Levy sa katawan ko. Parang kakaiba yung nararamdaman ko.

            Naguguluhan na ako sa kanya. Alam kong hindi niya ako mahal kaya bakit niya ginagawa sa akin ito. Bakit siya ganito. Lagi niya akong kino-kontrol. Bakit hindi niya ako hayaang gawin ang gusto ko.