Kaçıncı Son Bu?

Kehribar💛

Gün doğuyordu. Arkamıza koca meşe ağacı ve omzunda yaslı duran başım.

Kolu omzumu sarmıştı. O da bana yaslanıp uyuya kalmıştı. O an o kadar kıymetliydi ki uyuyarak o vakti kaybedemezdim.

Onunlayken zaman çabucak geçerdi normalde. O sabah zor olmuştu.

Güneş doğmaya nazlanmıştı adeta. Nasıl mı sabah oldu?

********
Elimden tutup sürükleyerek göletin yanına götürdü.

--Hadi anlat neden ağlıyorsun.

Ne diyecektim? Aşk mektubunu kendime sandım ondan yanına geldim mi diyecektim?

Hem beni çağırmamışsan asıl çağırdığın kişi nerede?
Aklımda bir sürü soru vardı? Bunu tek bir hamle yaparak cevaplarını alabilirdim.

-- Al bilekliğin.

Anlamaması için aptal olması gerekti. Ve aptaldı da.

--Ya bende nereye kayboldu demiştim. Bi arkadaş vardı ona not bırakmıştım. Döndüğümde mektubun uçtuğunu görünce yenisini yazıyım derken yazdığım kişi yanıma gelince gerek kalmadı. Sen nasıl buldun?

Benim duymak istediklerim bunlar değildi. Aptall. Bilekliğin bende mektubunu aldığımı nasıl düşünemezsin ki?!

Uçmuşmuşş gerizekalı!

--Sen hayatımda gördüğüm en sersem insansın tamam mı?! Ben aldım mektubunu bana yazdığını sandım.

Benden hoşlanıyorsun sandım. Duygularıma karşılık vereceksin sandım.
Sandım da sandım. Sersem ne hayallerle geldim ben buraya. Senin beklediğin başka. Neden gelmedi onu bile söylemedin.
O kızın yerinde olmak için, her şeyimi verirdim her şeyden vazgeçerdim. Aptall! Sersemmm!
Kim benim gibi sevebilir seni kimm??! Ölüyorum aşkından görsene!

--Goncaaaa! Cevap versene. Niye sustun? Heh gör beni daldın gittin!!

Allah beni kahretsin. İçimdeki duyguları yansıtacak kadar cesur muyum ki ben?

--Hiç daldım öyle. Niye gerek kalmadı ki?

--Ne biliyim ya teklifimi kabul etmedi işte. Önemsiz bir şey.

--O zaman niye buradasın.

--Sen niye buradaysan o yüzden.

Sersem ben senin için geldim. Dur bir dakika. Benim için mi buradaydın yoksa?

--Bir kaç eşyam vardı onu alıp gidecektim. Senin klübeden inip bu tarafa geldiğini görünce seni bekledim ben de.

Ben beni başka bir tarzda beklemesini umarak gelmiştim. Gerçekleri öğrenip hüsrana uğramışken beni beklediğini söylemişti. O kadar bulandıki aklım...
Artık düşünemiyordum.

--Benim konuşacak halim yok. Sen konuşsan?! Benim dertlerinden uzaklaşmaya ihtiyacım var.

--Peki peki ama ağlama artık sil göz yaşlarını.
Boş ver gitsin der gibi oturdum göletin yakınına. O da yanıma oturdu.

--Sen silmezsen o inci göz yaşlarını ben silerim.

Gözlerinin içerisinde yolculuğa çıktım adeta.

--Bana öyle bakma anlayacaklar.

Gözlerim faltaşı gibi açıldı. Konuşmaya kalmadan,

--Şaka şaka belertme gözlerini. Ne anlatıyım sana?

--Kendinden.

--Hmmm..
Aslında benim hakkımda bilmediğin çok şey var. Üst sınıftaki arkadaşlarım bilir bunu. Bir de hocalar.
Ama konusu açılmaz. Müdürün kesin isteği. Ben normalde sınıfta kalmışım. Bana kolidorda 10. sınıflar kıdemli çömez diyordu hatırlıyorsan.
Bilenler var ama konusu açılmaz yani.