Kaçıncı Son Bu?

İsteme Rezilliği 🚫

EVET CANLARIM. BEKLEDİĞİNİZ BÖLÜM GELDİ. SATIRLAR ARASI YAPTIĞINIZ YORUMLAR ÇOK HOŞ. BU BÖLÜMDE DE YAZAR OYLARSANIZ ÇOK MUTLU OLURUM.
TEŞEKKÜRLER ❤️🌺
İYİ OKUMALAR 💜💜💜

******

--Abla dediğini kulakların işitiyor mu?

--Gonca!

--Ben hepsini kovacam buradan.

--Gonca saçmalama sakın bir rezillik çıkarma. Bak kahveler de buz gibi oldu.

Ablamı dinlemeyip hışımla girdim salona.
Heyecanlı ve sabırsız gözlerle bana bakıyorlardı.

--Ben istemiyorum. Kahveye falan gerek de yok.

--Kızım sen ne diyorsun.

--Baba ben ne dediğimi biliyorum.Benim bu tarz bir isteme olayından heberim yok.!

--Kızım seni aradım söyledim.

--Bir yanlışlık olmuş kusura bakmayın. Anlasaydım gelmeyin derdim. İstemiyorum.

--Kızım ne kadar ayıp ediyorsun. Otur şuraya öfkeyle kalkan zararla oturur.

--Anne anlatamadım herhalde!!!

Bağırmama daha fazla dayanamayan Fırat ennesinin kolundan tuttu.

--İstemediğimiz yerde durmayız kalk anne.

Ablam dudağını ısırarak seyrederken bizi Fırat'ın annesi ayaklanınca devreye girdi.

--Aman hala gençlerin bir anlık şeyi yani bari siz öfkeyle hareket etmeyin.

--Yok kızım yok. Ben Gonca'ya dedim. Rezillik çıkarmak için gelin demiş belli.

--Allah biliyor beni istediğinizi düşünebilirsiniz.

Diyip odama geçtim. Babam bu rezilliğimden ötürü küplere binmişti.
Annem gözleri yaşlı üzülüyordu. Eniştem, Fırat ve anne babası barut gibi çıkmışlardı evden.

O gece kopan kıyamet sonrası beni daha kötüleri bekliyordu.

*****

Diyeceğimi dedikten sonra odama geçip bir kaç eşyamı alıp çıktım evden. Babam çıktığımı fark etti mi bilemiyordum .

Sinirlerim çok bozuktu. Alıp başımı gidesim vardı.
Ama gözümden gelen yaştan başka bir şey gelmiyordu elimden.

Aşktan yana neydi bu çektiğim.?
Ailemi bu hale sokmam affedilir gibi değildi.

Nasıl bir yanlış anlaşılma bu kadar büyük sonuçlar doğurabilirdi.
Telefonum kapanmasa daha erken haberim olabilirdi.
Belki de annem haberi alıp direk aramıştı. Bilemiyordum henüz.

Bütün talihsizlikler bugünü bulmuştu.
Hayal ettiklerim gerçekleşmişti. Mutlu olmam gerekmez miydi?

Neden herkes bana aynı cümleleri kuruyor.

>Evlen artık. Kısmetin mi yok? İşin var evlenmek için neyi bekliyorsun? Yok mu konuştuğum.

Yok yokk! Yüreğimdeki boşluğu dolduran yok. Evlilik fikri uzak değil ama bilmiyorum içimden gelmedi henüz. Bunu anlatsam da anlayanım yok ki.

Aynı kalıplaşmış düşünce. Evlilik yaşı geldi. Bu benim hayatım, ben kendimi düşünebiliyorum. Kimsenin düşünmesin gerek yok niye başkaları benim yerime fikirler öne sürüp benim yerime planlar yapmaya kalkıyor.

Kopardığım kıyametler sonradı ne tür facialar beni bekliyor önsezmek dahi istemiyordum.

Annem kıyamasa da bana babam tabiri caizse süründürecekti beni. Bu düşüncelerden sıyrılmak istedikçe aynı düşünceye dönüp dolaşıp geliyordum.