Kaçıncı Son Bu?

Oluruna Bıraktım

Hak edilen değer hakkını alır diyerek başlıyorum yazmaya. Desteğinizi bekliyorum, oylamayı ve yorum yapmayı ihmal etmeyin lütfen.
Teşekkür ederim ❣️🙏
İYİ OKUMALAR💜💜💜

*******
Abimin düğünü için hazırlıklar tam gaz devam ediyordu. Ablamın gönlünü almam çok güç olmuştu.
Neyseki ablam gönül işlerinden anlar bir tarafı vardı. Babam gibi değildi. Bir tek ablama kendimi anlatabiliyordum.

Anne olduktan sonra daha bir duygusal olmuştu. Bana da kıyamıyordu.

Koskaca kız olmuştum. Kime ne anlatacaktım. İsyan etmeye hakkın yoktu. Etsem bile ne fayda verecekti. Daha da rezil edecektim kendimi. Düşünmekten kaçınsam da yaptığım şey Fırat'a ve ailesine karşı büyük saygısızlık olması yanısıra bir erkeğin gururunu yerlebir edecek bir durumdu.  Ve bunun karşılığı olarak başta çok fevri davransam da, beni babam cezalandırmasa da ben kendimi cezalandırılmaya layık görecektim.
Kendimi artık tanımaya başlamıştım.  Evet garip 26 yaşımda kendimi tanımaya başlamıştım. O kadar dengesizdim ki...
Zor bir kızdım. Hala da öyleyim.

Annemle gene abiye ayakkabı bakınıyorduk. Üzerinden yıllar  geçmiş olsa da eskiden Cemal'in çalıştığı  ayakkabıcı ve yakınlarına gitmeyi istemedim.

Şal bakmak için girdiğimiz dükkanda şallara bakarken arkadan gelen sese kulak misafiri olmuştum.

-Hayatım, hangi renk şal bana daha çok yakışır?

-Canım ne taksan yakışır, ne gerek var bu kadar düşünmene? Hadi daha ben annenle tanışacağım.

-Sen tanışacan ben gerginim. Bu kadar rahat olmak zorunda mısın Fuat?

-Canımın içi ver sen bana adres gideyim. Daha az telaşlanırsın.

-Olmaz!

-Bak sen adres vermezsen bilen birine sorarım.

-Kime soracan Fuat?

-İstersem yoldan geçene sorarım Allah Allah!

Onların konuşmasına kulak misafiri kesilmişken geçmişe gittim.  Aklıma Onur'un annemle tanışma çabası geldi. Annemle anlaşması, kendini sevdirmesi, annemin nikahına kadar gelmesi....

Kehribar gözlerinde kaybolmam...
Belki de bir yanımın boşluk olması bu sebepten ötürüydü. Bu düşünceler ile  kavrulmuş yüreğim, bir kez daha yaramın  derinliğini hatırlatmıştı bana. 
Ablamın 'Peki ya bu şal nasıl sence Gonca?' demesi ile dünyaya döndüm.

-Fazla simli.

-Sana da bir şey beğendiremiyoruz. dedi.
Tebessüm etmekle yetindim. Uzun zamandır aklıma gelmemişti Onur.

Alışverişe son verip eve geçmiştik ama hala düşünceliydim. Başıma onun aşkı yüzünden gelen şeylerin haddi hesabı yoktu. Belki de bu kadar imkansız olduğu için doyumsuz gelmişti yüreğime.
Duygusal olarak çökmüştüm. Abimin düğününe kadar zor toparladım. Gene ablamın düğününde olduğu gibi herkes çok mutluydu muazzam bir düğün ile dünya evine onlar da girmişti.

*******

Tüm gözler artık benim üzerimdeydi.  Sıra bana gelmişti.  Oluruna bırakmıştım - olacaklardan habersizce - . En rahatı buydu. Açıkçası ben de sevmek sevilmek istiyordum. Ama kalbime kimse yaklaşamıyordu. Ben de sevmeye çalışmıyorum.

Düğünden sonra bir kaç ay babam benim konumu açmadı. İş yerime yakın olduğu için annemle kalmayı tercih ediyordum da çok. Büşra Abla bir tarif deneyecekse veya özel işleri olacaksa beni çağırıyor yardım istiyordu.
Babam işlerini büyütmeye devam ediyordu. Ama yaşlandığı için artık işlerini eskisi gibi yapamıyordu. Büşra ablanın babasının vefatından sonra kereste fabrikasını babam yönetime geçmiş nakliyat ve tamir işleri için bir iş adamıyla ortak olmuştu.