Kaçıncı Son Bu?

~FİNAL~ Masal❤️

SEVGİLİ OKUYUCULARIM SİZİ ÇOK BEKLETTİM BİLİYORUM. ÜZGÜNÜM. 12 OLMANIN GEREKTİRDİĞİ Bİ TAKIM MARATONLAR BENİ YORDU VE BİR TÜRLÜ SON BÖLÜMÜ YAYIMLAYAMADIM.
İYİ OKUMALAR 💜💜💜
YORUMLARINIZI OKUMAYI ÇOK ÖZLEDİM YORUMLSRINZII BEKLİYORUM ❣️❣️❣️

**********

Paslanmaya yüz tutmuş kitli kapılar ardına sakladığım kalbimin kıvılcımları elimde olmadan kalbimi aşıp fışkırırken neye uğradığımı şaşıran ben ne yapacağını bilmiyordum.

Onca yıl sonra nereden çıkmıştı Onur? Kaderin cilvesi mi neyi? İçim içime sığmıyordu. Ne düşüneceğim şaşırmıştım. Leyla gibi evin işlerini bitirip geçtim odama. Sabaha kadar uyuyamadım.
Heyecanımı ve şaşkınlığını atlatamamış olsam da geçmişe dair ne varsa geçirdim gözümün önünden.

Onun aşkıyla neler yaptığım, ne hatalara düştüğüm, en iğrenç duruma düşüp hastane, psikolog ve savcılıkla uğraşmamız, hayatımı değiştirmem, 2 Yıllık bir yalana sürüklenmem, kimseyi bir daha sevmemem.....

Ne çok şeye sebep olmuştu. Sabaha kadar düşünmek için uzun vaktim vardı. Tıpkı kampta sabaha kadar onun omzunda göz yaşlarımla onun yanında olmanın buruk hüznünü yaşadığım  gibi...

Geçmiş geçmişte kalmıyordu. Bana inanmadığını hatırladığımda ona karşı anında bir tiksinti duydum. Aşkı bu sebepten zehir olmuştu ya bana.

Sonra ben mutfaktayken babamlara dedikleri geldi aklıma. Bir ah aldığı için dünya hüznü çektiğini ve bunu hak ettiğini söylemişti. Karısının ölümünü hak ettiğini üzüntüsünü ona reva olduğunu binevi  aldığı ahın sebebi olduğunu düşünüyordu.

Ve bana aldığı ahın sahibini bulduğunu söylemişti. Aldığı ah benim ahımdı. Bir an duraksadım suçluluk hissettim. Ne olursa olsun insanın eşini kaybetmesi çok ağırdı. Ve bu yaşadığı üzüntüyü beni üzmesine bağlayıp pişmanlık duyuyordu.

Benim hayatımı ne denli sarstığını geç anlamış ve ağır bir hüküm giymişti. En azından kendisi böyle düşünüyordu.  Bu karşılaşmadan sonra ne olur ne biter  diye düşünmekten gözüme girmeyen uyku beni tek bir adrese yöneltiyordu.

Sabahın ilk ışıklarıyla çıktım evden bir kaç bir şey alıp anneme geçtim.  Annem eski güzelliğini hala rafa kaldırmamıştı. Oğuz abi de iyice yaşlanmıştı. Eve geçtiğimde annem de kahvaltı hazırlıyordu. O günün pazar olması iyi olmuştu. Kahvaltıdan sonra Oğuz abi giderdi.

Annem gelmeme her zamanki gibi sevinmiş sofrada bana da yer açıp merhametiyle sıcacık ısıtıyırdu gönlümü. Daha fazla dayanamayıp lafa dalmak istedim. Doğru anı kollayıp konuya girdim.

--Anne. Bir şey diyecem.

--De kızım.

--Anne dün akşam ben eski bir arkadaşımla karşılaştım.

--Gülçin mi, demiştin ya onu kızım.

--Yok anne o değil.

--Kim?

--Anne Onur...

--.?! 

Hatırlamakta güçlük çekse de ilk başta aklına gelir gelmez faltaşı gibi açılmıştı annemin gözleri. Heyecanla devam ettim konuşmaya.

--Dün akşam bizdeydi annee!

--Hangi Onur kızım ben mi yanlış düşünüyorum? Gonca?!

--Yok anne Onur! Sabaha kadar uyku girmedi gözüme. Nereden çıktı geldi bilmiyorum. Babamın ortağı.