Stolen || COMPLETED

10

"Ano?" Iyan lang ang tanging nasabi ko mula sa ilang minutong pananahimik.

He bite his lower lip to stifle a smile. Nairita ako bigla.

"Are you making fun of me?" Mataray na sabi ko sakanya. Nagulat siya at dali-daling umiling.

"Ha? Hindi, ah!" Tanggi niya.

"Why would you say something like that, then?"

"I'm serious when I said that."

I rolled my eyes at him. "I know I'm sad, okay? But that wasn't an enough excuse for you to gave me false hope!" Inis na sabi ko at agad ko ring pinagsisisihan.

Napangiti siya. "I gave you false hope?" Pag-uulit niya pa.

"I didn't say that," sabi ko na lang at kinain iyong cake. Isang slice na nga lang hindi ko pa maubos!

Now, he's smirking! Damn this guy! Kanina lang nag-aalala siya saakin ngayon nang-aasar na!

"Sure," sabi niya na lang at sumipsip sa kape niya.

Sinapak ko ang braso niya. "Hindi nga!"

Lumingon siya saakin na parang nang-aasar at hinaplos kung saan ko siya sinapak, natatawa pa. "Wala naman akong sinasabi, ah?"

"Eh bakit ganyan ka makatingin?!"

"Paano ba ako dapat tumingin?"

"Ewan ko sa'yo!" Inis akong tumayo at naglakad-lakad na lang. Ramdam ko ang presensya niya sa likod ko. Hindi niya ako sinasabayan sa pag-lalakad at nanatili lang siya sa likod ko kaya mas lalo akong nainis. Hinarap ko siya. Nagulat siya pero napatigil din bago pa kami magkabungguan.

"Bakit ka ba nandiyan sa likod ko?"

"Saan ba ako dapat?" Inosente niyang tanong.

Saan nga ba dapat, Jeicah? Ano bang inaarte-arte mo ngayon at mas maarte ka pa kaysa kay Lexie, ha, Icah? Naalala ko na naman tuloy 'yong sinabi niya kanina!

'Will you allow me, my love?'

My love?! Ewan ko sakanya! I like him, yes! And hearing those words from him, it drives me crazy! Umatras lahat ng luha ko kanina ng sinabi niya iyon.

"Ugh! Nakakainis!" Tumalikod na lang ako. Bago pa ako tuluyang maglakad palayo ay nahawakan na niya ang kamay ko at pinaharap sakanya.

"Do you like me?" He asked, shamelessly, making my cheeks burn in embarrassment.

"A-Ah?"

"I said, do you like me?" He sounded so serious but the smirk on his face is still there.

"W-Why are you a-asking me that all of a sudden?" I tried to do not stutter but hell yeah, I just did.

"Just answer it honestly, Jeicah."

"Y-Yes?"

"Stop answering a question with also a question, Jeicah." Sabi niya na parang nawawalan na ng pasensiya saakin.

"I mean, yes! Yes," mas agrisibo kong sabi. Napangiti siya dahil doon kaya agad ako nahiya.

"Good," sabi niya at hinila ako palapit para ikulong sa loob ng bisig niya.