Mbreti i Arratisur ✓

iii

''Cfare fitoj une nese te ndihmoj?''Bjondja ngriti shikimin drejt tij duke shfryre e acaruar. 

''Prit  te mendohem...''Hodhi shikimin vend tjeter teksa levizte syte sa andej-kendej. ''Kohezgjatja ne ferr do te jete me e vogel pasi ke ndihmuar nje vajze te mire dhe te pafajshme si puna ime.'' Ktheu shikimin nga ai, i cili vazhdonte dhe e shikonte ate.

''Po pra, vetem se duhet nje korrigjim aty, i detyruar ta ndihmoje. '' Futi duart ne xhepa teksa buzeqeshte me mendimet e bjondines.

''Tani do me ndihmosh apo jo? Sic te thash, nuk do te shihemi me me pas.'' Per pak mbizoteroi qetesia. Ervieri beri hapa te ngadalta drejt saj, ndersa ajo akoma vazhdonte dhe i drejtonte pistoleten. 

''Do te te ndhimoj.'' Bjondja uli pistoleten dhe e futi ne brez. 

''Me jep celesat e makines!'' Zgjati doren ne drejtim te tij. Ervieri i hodhi nje sy dhe me pas ia dha pa bere fjale. ''Eja!'' U nis perpara tij teksa shpejtonte hapat. ''Tani degjo! Ai roja aty.''Tregoi me gisht nga roja qe bente ecakje perpara deres se tejdukshme, teksa qendronin pak metra larg tij, ne perpjekje per t'u fshehur. ''Do te shkosh atje, do ta largosh nga dera. meqe ra fjala ku eshte makina jote?''Ktheu koken nga ai, i cili vazhdonte mbante shikimin mbi te.

''Jo! Eshte perballe.Duket, vetem nje gjendet aty!''Hodhi shikimin nga jashte perseri.

''Shko te roja dhe terhiqe nga krahu i kundert. Mendo ndonje gje, nuk e di cfare te duash.'' I dha nje te shtyre te vogel. Ervieri u nis pak larg saj, kur ndaloi dhe u afrua serisht afer saj. ''Cfare?'' Pyeti me volum te ulet, ku dalloheshin notat e acarimit ne te.

''Nje minut! Ti kur ke pistoleten perse nuk shkon dhe e kercenon vete?'' Qendroi perpara saj teksa ngriti njeren vetull.

''Sepse sic te thash, nese me sheh mua i lajmeron te tjeret dhe nuk me lejojne te largohem. Mendon se nuk e kam provuar?''Menjanoi pak koken dhe i hodhi nje veshtrim rojes.''Tani nisu, sepse u do te vij pas teje.'' Tjetri pohoi me koke dhe me duart ne xhepa u afrua afer rojes. 

Doli nga dera dhe aty jashte ku po qendronte roja , ndaloi. 

''Nate e lodhshme apo jo?''Perpiqej te hapte ndonje teme muhabeti. Roja pohoi me koke dhe filloi perseri ecakjen. ''Degjo vella!'' Ndaloi dhe pa djalin qe iu drejtua. ''Pse nuk shkon te pish ndonje kafe? Qendroj une ketu. '' Tha gjene e pare qe i erdhi ne mendje si per ta larguar prej aty, edhe pse ajo cfare i tha bjondina ishte krejt ndryshe.

''Ti po me thua te largohem nga puna ime se mos ndoshta nuk jam shume i afte?'' Shikonte me urrejtje djalin perballe.

''Jo, jo cfare thua? Si mund ta them une ate gje per ate zot!'' Tundte koken ne shenje mohimi dhe vuri re vajzen e cila po fillonte te afrohej. ''Gjithsesi! Me mire te veprojme ndryshe!''U afrua afer tij dhe i hodhi krahun rreth qafes duke e kthyer per nga brenda nderteses. ''E sheh ate kotelen e eger atje?'' Drejtoi me gisht pikerisht nga bjondina, kjo e fundit e cila dukej sikur kishte nje deshire te madhe si per ta vrare.

''Po ajo eshte...''Roja i habitur qe vajza nuk ndodhej aty ku duhej te ishte, u perpoq te fliste.

''Po, e di e di, vajza qe nuk duhet te largohet, po tani ti si i mire qe je, do ta lejosh.'' Hoqi krahun teksa i rrahu rendshem shpatullen dhe pa vepruar roja akoma mire i kapi krahun e djathte dhe ia ktheu mbrapa duke mos i lene mundesi veprimi, i beri me shenje vajzes te afrohej dhe zbriti ato pak shkalle se bashku me rojen , i cili po perpelitej nga dhimbja.

''Cfare ben more? Cfare te thash une dhe cfare ben ti? Bukur tani do te vijne te gjithe !''Kryqezoi krahet , e mbnte veshtrimin e nevrikosur nga ai.

''Me nenvleresove shume kotele e eger!'' Buzeqeshi teksa me doren qe e kishte te lire nxorri nje paisje ne forme cilindri , ku ne majen e saj ishte nje buton i kuq. 

''Mos me thuaj qe do te aktivizosh ndonje bombe!'' Vendosi duar perpara gojes duke luajtur rolin e te habitures.

''Mendim i mire! Me mire te ishte edhe ti aty brenda. Po duke marre parasysh qe miqte e mire ndodhen atje. Meqe ra fjala...''Uli pak koken teksa ngriti pak kemishen si per te pare oren qe ndodhej ne doren qe mbante mberthyer rojen. ''Besoj se tani mbaruan pune. ''Qeshi me cepat e buzeve . ''Jane te perpikte. Nuk do ta beja dicka te tille.''

''Eeee?'' Ervieri buzeqeshi perseri. 

''Eshte magjia qe ben ky dhe gjeje cfare ndodh?'' Bjondina vazhdonte e shihte kunfoze. '' Te gjithe rojet lajmerohen dhe papritur ti kapesh.'' Ia hodhi paisjen teksa qendronin pak larg dhe ajo e kapi duke e veshtruar.

''Pra kjo qenka?'' Kishte ngulur shikimin dhe me pas buzeqeshi. ''Shume mire! Lere pa ndjenja dhe eja ikim.'' Mori drejtimin nga makina qe supozohej te ishte e tij, kur zeri i tij e ndaloi perseri.

''Me jep pistoleten!'' Zgjati doren drejt saj, sapo ajo u kthye.

''Pse?'' U menjanua pak, sikur ai ishte afer saj dhe po perpiqej t'ia merrte nga aty ku e kishte vendosur.

''Ta le pa ndjenja pra. Me mire me pistoleten, sesa me grushtet e mia, me beso do ta kete me te veshtire.'' E veshtroi njehere si per te vertetuar nese duhej t'i besonte apo jo. ''Do te te ndihmoj. une te dhashe fjalen.'' Tha pasi vuri re dyshimet e saja mbi te. 

Nxorri pistoleten nga brezi dhe ia drejtoi atij.  Ervieri i solli mbrapa kokes duke bere qe roja te binte ne toke pa ndjenja. Ia drejtoi asaj pistoleten , e cila me pas i dha ceesat e makines.

Hyne ne makine dhe filloi te vendoste rripin. Perpara se te nisej ndaloi pak dhe u kthye nga ajo duke i zgjatur doren. 

''Se nuk u prezantuam! Jam Ervieri!'' Ajo e cila po mabnte koken ulur, ne perpjekje te vendoste rripin, ngriti koken spo degjoi zerin e tij dhe me pas pa doren e drejtuar per nga ajo. 

''S'ka c'te duhet!'' Bashkoi duart duke i tundur rendshem, ne te njejten kohe duke u perpjekur t'ia shtrengonte ne menyre qe t'i shkaktonte dhimbje. Hoqi doren nga ai dhe terhoqi rripin rendshem teksa u rehatua ne sendilje.

''Emer i bukur!'' Buzeqeshi Ervieri teksa ndezi makinen dhe i dha gaz per nga drejtimi i shtepise se tij.

Vazhdon...