Mbreti i Arratisur ✓

xi

I lodhur nga gjithe ato pune, qe duhej t'i kishte mbaruar dje, i la letrat mbi tavoline dhe u mbeshtet ne karrige duke shfryre. Hodhi syte nga ora elektronike, e zeze e kombinuar me mobiljet e tjera dhe perse nuk ishte orari te largohej vendosi ta bente. Fundja edhe punet i kishte mbaruar. U ngrit prej aty, mori celesat, dhe telefonin dhe doli nga zyra e tij. Sapo doli , e ulur ne tavoline , disa metra larg zyres se tij, ne nje tavoline qendronte e ulur Ana , e cila kishte mbeshtetur koken te njera dore dhe me doren tjeter levizte fletat sa andej-kendej. Buzeqeshi lehte duke tundur koken dhe zbriti ato pak shkalle.

''Ana eja!'' U nis, por ndaloi e u kthye kur pa qe ajo vazhdonte po te njejtin poizicion. ''Ana!'' ngriti pak zerin, duke marre edhe vemendjen e punojesve. 

''Cfare?'' Pyeti me te njejtin intonacion zeri.

''Eja Ana!'' Mejanoi pak koken.

''Ku?'' Pyeti perseri. Ervieri shfruy lehte dhe u afrua afer saj. E kapi prej dore dhe e terhoqi. ''Mund te eci vete!'' leshoi menjehere doren nga ai . Buzeqeshi dhe u nis perpara duke u ndjekur nga ajo. 

Ndersa Armara qendronte e ulur aty duke plasur nga inati e xhelozia nga ajo skene qe kishte pare.  Sa me shume qe shihte afermitetin ndermjet tyre, aq me shume i shtohej urrejtja.

''Ku do shkojme?'' Pyeti teksa hyri ne makinen e tij.

''Ne shtepi.'' U pergjigj qete, e ndezi makinen.

''Po Nina?'' Ktheu koken nga hyrja e kompanise.

''Do vije me Endrjune.'' Shtypi gazi teksa mori drejtimin per nga shtepia e tij. 

Parkoi makinen ne garazhdin e shtepise. 

''Me prit ne oborr.'' I tha dhe hyri brenda ne shtepine e tij. 

Shkoi ne drejtim te oborrit , ku ishte i gjithi nje hapsire e madhe e gjelberuar, ne ndonje vend tek-tuk mund te gjeje ndonje lule. Pa ate , i cili u duk me nje mbulese , e me pije ne duar. 

''Eja ulu!''Shtroi mbulesen dhe u ul edhe vere teksa ftoi edhe ate te ulej afer tij. ''Cfare deshiron?'' Luajti pak shishet qe mbante ne duar.

''Jo alkol!'' Kerkoi, ndersa tjetri i zgjati nje kanace, qe mbarte leng frutash, ndersa vete sic dukej mori pije alkolike. Mbanin shikimin nga dielli, i cili ishte prang perendimi.''Pra?''Foli pas pak qetesie ndermjet tyre. ''Do me tregosh? Historine tende.'' Tha pasi pa shikimin kunfoz te sajin. Ana ktheu perseri shikimin nga perendimi i deillit dhe buzeqeshi lehte.

''Gjithcka filloi sepse babait tim i interesonte me shume pushteti , se sa vajza e tij e vetme. Ti ndoshta nuk i njeh, por De La Fuentet jane shume te fuqishem, sipas babait tim ata qe bashkepunojne me ta arrijne shume. Problemi ishte qe nuk dinte se si te takohej me ata, pasi ata nuk deshirojne qe te njihen, disa thone qe presin momentin e duhur, ose drejtuesin e duhur. ''Ktheu nje gellnjek nga pija qe mbante ne duar. '' Por babai im perpiqej te bashkepunonte. Me pas syte iu erren kur moren vesh qe kishin bashkepunuar me Braw-t. Isha vete e pranishme ate dite, ne zyren e vete. Lajmin ia dhane Alvarezit. E sigurisht ai do te bente gjithcka per te rritur fuqine e tij. Me pas i erdhi propozimi nga Alvarezit, por ata kerkuan fejesen time me djalin e tyre, drejtuesin e ardhshem, Austinin. Deshironin qe te bashkoheshin me te fuqishem se kurre. Dhe babai im normale qe pranoi. Madje pa u menduar dy here. Edhe atehere isha atje Ervin. '' Ervieri buzeqeshi lehte nga menyra se si e thirri. '' E pashe se si i shkelqyen syte. E pashe harkimin e aty buzeve qe kishin filluar vetem te mallkonin.'' La pijen menjane dhe u shtri me shikimin nga qielli teksa yjet fillonin te dilnin ndonje tek-tuk. Edhe Ervieri u shtri prane saj. ''Sigurisht qe nuk pranova. Kundershtova. Kundershtova, por kush po i degjon deshirat e mia. Vendosen diten e fejeses. Sigurisht qe nuk pranova. Por me force me derguan ne nje nga dhomat e asaj ndertese ku do te zhvillohej fejesa. Me shoqen time, Ninen, arritem te thurnim nje plan. Si fillim duhej te kalonim ate rojen. E sigurisht une si vajza e nje mafiozi, me kane mesuar si te mbroj veten.''Tjetri e veshtronte ate, ne ate erresire ku ndricohej vetem nga yjet e vegjel e hena.'' Arrita ta kaloja rojen, me pas duhej te fikja kamerat.''

''Shih! Prandaj nuk me kane gjetur akoma dhe une qe vrisja mendjen.'' E nderpreu dhe qeshen te dy.

''Pastaj mora pistoleten atij rojes qe rraha atje kur prisha kamerat. Nuk ishte keshtu plani, por me duhej, isha e sigurte qe asnje nuk do te me ndihmote. Pastaj zbrita ne katin e dyte. Ndalova aty, me duhej dikush qe te zbrisja ne katine pare. Degjova disa zera dhe hyra me te shpejte ne nje dhome. Ishte e gjitha erresire. Mund te them qe jam me fat qe nuk kishte njeri. Me pas qendrova aty, sepse zerat vazhdonin te degjoheshin. Kur me ne fund nuk po degjoja gje, degjova disa hapa. Dola me te shpejte dhe me pas te pashe ty. Duhej te veproja. Keshtu qe te kercenova me pistolete. Nuk kisha rruge tjeter. Me pas kishim vendosur me Ninen te largoheshim, por asgje nuk shkoi sic duhej. Dhe ja ku ndodhem tani.''Ngrit pak duart.'' E shtrire ketu me ty, duke pare yjet.'' Ktheu koken nga ai, i cili vazhdonte ta shihte.

''Ana!'' Vendosi doren ne faqen e saj te djathte dhe e perkedheli lehte. ''Une do te te ndihmoja ty, edhe pa me kercenuar, por bukur gjithsesi.''Buzeqeshen te dy. U afrua me afer saj dhe filloi t'i perkedhelte floket bjonde te shtriqura ne toke.

''Sa te mire qe jeni!'' U degjua zeri femeror, qe Ervieri e njihte mjaft mire. Ana e trembur u ngrit menjehere , dhe me pas Ervieri pas saj.

''Dreq Abiel!'' U ngrit drejt saj, e cila qendronte e ulur me kembet kryq mbi bar, sic dukej kishte shijuar nje shfaqe, e ku fare mire mund te degjohej e qeshura e saj.

Vazhdon...

Erdhe po si erdhe moj vajze 😂😂    @ abccddheefghj