Mbreti i Arratisur ✓

xxv

''Si e njohur me dukesh ti mua?'' Hapi syte ne perpjekjeje kujtime ndaj vajzes perballe.

''O ba kjo donte qe une te buzeqeshja.''Brejdi i vogel u kthye nga ajo duke kryqezuar krahet e duke pare sa nga ajo me nje shikim te nevirkosur e sa nga prinderit e tij.

''S'i nuk i rri goja ketyre picirrukeve?''Tha nen ze duke bere qe Aleksi prane saj te hidhe veshtrimin nga ajo.

''Perse?''Kristiani duke buzeqeshur u ul ne te njejten gjatesi me te birin.

''Donte te dinte nese e kisha buzeqeshjen njelloj si ti.'' Tjetra ngiri syte lart e lutej si te kthente kohen pas.

''Cfare do me buzeqeshjen e burrit tim ti moj?''Kristiani u ngirt tashme teksa mbante te shoqen nga beli, e i hodhi nje shikim Ervierit dhe sic dukej ishte kujtuar se kush ishte vajza qe qendronte ulur.

''Mami ajo ty te quajti ruspe!'' Ngriti zerin Brejdi e i hodhi nje shikim indiferent Ildes.

''Rruspije!''Korrigjoi duke ngritur zerin e me vone duke u penduar per kete, pasi tashme e gjithe vemendja e njerezve qe darkonin aty u zhvendos nga ajo dhe tashme dukej qe ajo ne fakt kishte uleritur.

''Cfare the ti moj?'' Kristiani terhiqte Davinen duke shmangur keshtu nje sherr te mundshem.

''Histerike!'' Ktheu shikim menjane e shau nder dhembe.

''Davine qetesohu pra!'' U perpiqte ta qetesonte, por mesa dukej jo. Davina ndaloi per pak dhe filloi te tundte koken duke vendosur nje buzeqeshje te frikshme.

''Sigurisht! U kujtova! Kjo ishte ajo vajza qe kishte dale ne takim me ty, prandaj me thua te qetesohem ? Sepse e njeh kush eshte!'' Hoqi duart e Kristianit nga ajo dhe u distancua pak nga ai.

''Shiko nuk dua te behem shkak i ndarjeve.''U ngrit ne kembe dhe doli perpara tyre.

''Mos!'' Foli Ervieri teksa kapi doren e Anes dhe e terhoqi prane vetes.

'' Une nuk i kushtoj me rendesi burrit tend, kam gjetur lepurushin tim tani.'' Tha krenare duke pare me bisht syri nga Aleksi.

''Nje sekond, nje sekond!'' Zgjati doren drejt Kristianit dhe e shtyu pak dhe koken e mbante ulur ku dukej qe po analizonte dicka.

''Aleks, takohemi ndonjehere tjeter. Ne po shkojm!'' Tregoi doren qe mbante te bashkuar drejt Anes.''Qofsh ti qe je Kristian. Dhe mendoj qe se shpejti djali yt do te kete edhe mamane vrasese.''U afrua drejt tij e i tha me te vogel teksa shikim e mbante drejt Davines, e cila nuk e kishte ngritur koken.

''Shpeto veten, sepse dyshoj qe je i perfshire!''Ia ktheu ai dhe buzeqeshi lehte.''Mirupafshim Ana!''Pershendeti ate.

'' 'Pafshim Krist!'' Ndoqi Ervierin, i cili mori drejtim drejt daljes.''Perse u larguam?'' Kerkoi te dinte, e pa drejt tij.

''Nuk deshiroja te shihja shfaqjen e dhene nga Ilda dhe Davina.'' Moren drejtimin nga makina.

''Une doja!'' Ervieri buzeqeshi lehte dhe ndaloi, e u kthye nga ajo.

''Kam nje shfaqje me te bukur per ty.'' U afrua dhe i hapi deren e makines. Vetem atehere u shkeputen duart e tyre. 

''Gjatesia e njejte!'' Anoi koken.'' Forma e njejte!'' Shtrengoi nofullat. ''Mos...mos jane gje takat e mia keto?'' Ngriti me te shpejte shikim nga ajo , ndersa tjetra filloi te bente levizje te pakuptimta.

''Nje pale takat jane Davina eja!'' U mat Kristiani t'ia mbushte mendjen, por mesa dukej jo.

''Eja mami, do te te blej me te bukura.'' Propozoi Brejdi i vogel .

''Nuk jane te tuat keto!'' Mohoi Ilda duke tundur koken ne shenje mohimi.

''Ashtu?''Pyeti mosbesueshem nga ato qe degjonte. 

''Pikerisht!'' Pohoi perseri.

''C'me thua qe shenjen qe kane ne shenjen e siperme?'' Drejtoi me gisht. Ilda uli koken dhe...nuk po shihte asnje shenje. Veshtroi me imtesi, perseri jo.

''Cfare shenje?'' Pyeti moskokecarese.

''Shihe mire shihe. Ne kemben e majte.'' Ngriti zerin.

''C'te duhet ty?''Kryqezoi krahet tjetra.

''Ne fakt ty c'te duhet me takat e mia moj? Hiqi menjehere! Menjehere!'' Njerezit pesheperisnin me njeri-tjetrin duke pare nga ato.

''Kush je ti qe me urhderon moj?''Theksoi cdo fjale duke pare drejt saj me inate.

''Babi, mos! Damari!'' Iu drejtua te atiti i alarmuar teksa shihte damarin qe iu shfaq dukshem ne ball.

''Ild, hiqi per ate zot!'' Kerkoi Kristiani drejt saj.

''I di edhe emrin keshtu?'' Pyeti tere ironi e me nje shikim gjykues drejt Kristianit.

''O Zot!''Shfryu Kristiani.

''Po po zoti. Ketu nuk te ndihmon zoti Krist, ta tregoj ne shtepi ty!'' Beri disa hapa prane saj.''Hiqi takat dhe m'i jep mua!'' U afrua pak me shume.

''Cfare po ndodh ketu njehere!'' U ngrit tashme Aleksi.

''Lepurush me shpeto nga e cmendura!'' Shkoi mbrapa tij.

''Pa me dhene takat nuk largohem!'' Matej te kapte Ilden, por fiziku i Aleksit nuk e lejonte.

''Nuk ndela per takat e tua!''U ul ne gjunje dhe zbertheu takat. I mori ne dore dhe u ngrit teksa i tundte sa andej-kendej.''Merri takat!''I hodhi rendshem drejt saj , ku njera ra ne toke duke krijuar nje zhurme kercitese , ndersa tjetra mbi Davinen.

''Idjote! Mos me gjuaj ashtu!'' Mori takat dhe i perqafoi si t'i kishte gjene me te rendesishme qe ekzistonte.

''Mbylle moj rruspije!'' Fshihej mbas Aleksit.

''Davine, i more, eja tani!'' Tjetri i hodhi nje shikim tere urrejtje Ildes dhe u nis perpara.''Na vjen keq per sonte. Naten e mire!'' Ngriti doren drejt Aleksit dhe se bashku me Brejdin dolen jashte.

''Rruspija, per nje pale taka!''Shau sapo u larguan. Aleksi e nxorri perpara vetes, ndersa ajo ngriti shpatullat lehte dhe e pa me nje shikim te pafajshem.

''Naten e mire!'' Ktheu shpinen te largohej, ndersa Ilda shfryu e lodhur dhe me te shpejte vrapo drejt tij duke iu hedhur ne kurriz, trupi i te cilet menjanoi pak ngaqe nuk e priste, por arrinte te merrte ekuilibrin dhe te vendoste duart e tij poshte kofsheve te saj.''Cfare dreqin ben?''Iu hakerrye.

''Nuk je fare nje zoteri i mire. Nuk kam as kepuce, keshtu qe do me dergosh ne shtepi.'' Zgjati doren per nga dalja si t'i thoshte te ecte.

Hoqi duart prej saj duke shpresuar qe ajo te zbirste , por ajo i shterngoi me shume kembet rreth belit te tij.''A mund te zbresesh?''

''Jo! Eja tani!'' Shtrengonte me shume, pasi heqja e duarve te tij po ia bente me te veshtire. U ndje me e lire ku ndjeu duart e tij perseri tek kofshat e saj dhe filloi te ecte.

I vinte ta puthe Davinen qe kishte ardhur e i kishte marre takat. Pastaj mendoi per pak dhe shkundi koken. I vinte te puthte veten qe kishte veshur pikerisht ato takat per ate mbremje. Tundi koken me buzeqeshjen e stermadhe ne fytyre dhe afroi koken lehte afer te tijes.

Vazhdon...