Mbreti i Arratisur ✓

xxxviii

Bente hapa drejt zyres se tij, me veshtrimin lart, e vendosur. Gjendej perballe zyres se tij me doren e bere grusht e vendosur perballe deres dhe ne mendyshje per te trokitur ose jo. Ndaloi perpak.

Perse te trokiste? Hapi deren me te shpejte me nje buzeqeshje ne fytyre, e pa ate , i cili as nuk e ngriti shikimin te shihte kush kishte hyre. Mesa dukej e merrte me mend.

Mbylli deren e u ul ne karrigen e vendosur anash. 

''Po tani cfare Ilda?''Pyeti pa e ngritur koken teksa kontrollonte disa  dokumente .

''Une ashtu...''Ndaloi per pak. E per cfare kishte ardhur? La menjane dokumentat e hodhi veshtrimin nga ajo, kryqezoi duart e u mbeshtet pas.

''Ti cfare?'' Buzeqeshi lehte e mbante shikim mbi te.

''Erdha ketu...''Pushoi perseri.

''Wow! Cfare po ndodh me ate Ilden qe nuk i pushon goja!'' Beri te cuditurin e vendosi duart mbi banakun e drunjte , shtyu mbrapa karrigen levizese, e u ul perballe saj.

''Si te ta them!''Bente levizje me duar e ngriti shikim nga ai.

''Ashtu sic eshte.''Buzeqeshi me gjendjen e saj.

''Ky eshte problemi. Nuk ka gje per te thene. Thjesht veprime.''U mendua per pak e shkundi lehte koken.

''Vepro atehere.''Tha qete.

Ilda ngriti shikimin nga ai, e tundi kohen ne shenje mohimi.

''Eshte akoma heret. Nuk mundem tani'' Mori canten, u ngrit e me furhi u drejtua deres.

''Ndalo aty ku je.''Zeri i tij mashkullor kumboi ne tere ate zyre, e tjetra u step menjehere.''Ku mendon se po shkon?''Arriti ta degjonte zerin me afer. Aleksi doli perpara saj e mbante shikim mbi te.

''Ne shtepi.''U pergjigj paksa e cuditur nga reagimi i tij.

''Ndoshta ti nuk mund te veprosh, por une mundem.''Sapo tha kete me njeren dore e terhoqi prej krahu duke e ngjeshur me trupin e tij, e doren tjeter e vendosi mbrapa kokes dhe e afroi afer vetes duke bashkuar buzet. Tjetra ngeli e shtangur nga ai veprim i papritur. Aleksi e puthte rendshem e butshem ne te njejten kohe. Vendosi duart ne belin e saj, pasi u sigurua qe ajo nuk do te largohej. Ilda vendosi duart ne qafen e tij. U shkeputen nga ajo puthje, e mbeshteten ballin. Syte i mbanin akoma mbyllur, e fryma i ishte renduar.

''Veprova une.''Zeri i tij e solli ne vete e hapi syte. Pa rreth e perqark e me pas perseri nga ai, i cili ia kishte ngulur shikim e mbante nje buzeqeshje te stampuar.

''C'ishte kjo?''Tjetri buzeqeshi e i kaloi disa fije floke qe i kishin dale perpara.

''Prit te mendohem.''E afroi me shume trupin e saj me te tijin.'' Te bera te dashuren time zyrtare.''Buzeqeshi e afroi koken afer saj.

''Pra edhe une jam e dashura jote?''Buzeqeshi ajo. Tjetri pohoi me koke.''Me duhet te iki.''Shkeputi krahet e tij nga ai, mori cante qe e kishte hedhur ne toke e mori drejtimin nga dera.

''Ku po shkon?''Ngriti zerin, e ajo u kthye nga ai. Mbante telefonin ne vesh, e buzeqeshi drejt tij.''Te lajmeroj te tjeret.'' Ngriti lehte shpatullat, e mori drejtimin nga dera. Ndaloi e menjehere u kthye perseri nga ai, dhe e puthi lehte. U shkeput menjehere dhe doli nga zyra e tij.

''Alo. Mam, bab ju gjeta dhendrrin.''Degjoi ate, e cila kishte ngritur zerin. Shkundi koken lehte, e mbante ate buzeqeshje te stampuar.

''E dija!''Degjoi nje ze shpues ne zyren e tij. ''Kam filluar te parashikoj.'' Perplasi duart. Aleksi u ul ne vendin e tij.

''Dil jashte!'' Tha serte.

''E dija kushuri. E dija qe ajo e cmendur do te ta merrte zemren.'' Qeshte e me shume, e ul pa bere me shume ze.

Aleksi mori dokumentat, e menjehere i shkoi mendja tek ajo. Buzeqeshi pavetedijesisht. Ajo kishte ndryshuar jeten e tij. E kishte ndryshuar, kishte bere ate qe askush nuk e kishte bere me pare. I kishte dhene ngjyra jetes se tij. Kishte sjelle gjalleri ne jeten e tij. 

''Eja ne planetin toke kusheri.'' Pa me nerva drejt tij, e hodhi veshtrimin nga letrat.

''E dija qe do te te pelqente Endrju.''U shpreh e ema.

''Ca Endrju? Kaltroshi u dashurua me gjysme parashikuesen.'' Hyri ne taksi e i tregoi adresen e kompanise se Ervierit.

''Cfare? Cfare thua moj vajze?''Degjoi zerin e se emes.

''Kur e kemi kuptuar ndonjehere ate ne?''Degjoi te atin.

''Baba!''Tha si e prekur. ''Nejse. Quhet Aleks.''Buzeqeshi.

''Kush eshte ai i cmendur qe t'e mori ty?''Pyeti e ema.

''Une s'jam e cmendur!''Protestoi.

''Mire, mire. Dhe une thash ai, po nejse. Ju presim ketu.''

''Ne rregull . Pacim!''Beri ta mbyllte.

''Dhe do flasim per ato lajmet mire?''U kujtua per lajmet qe kishin dale. U kujtua qe tashme ishte hera e pare qe i merrte pas atyre lajmeve. E mbylli telefonin dhe pa perpara. Me pas buzeqeshi serisht. Edhe Aleksi e pelqente.