Chasing Ring (Architect Series #2) (COMPLETED)

Chapter 20

Nakarating kami sa condo unit ni JB nang hindi ko maintindihan ang nangyayari sa paligid ko. Una, ang paghihigante ni JB at nang pamilya niya sa pamilya ni Yrikka. Pangalawa, ang biglang pag iba ng trato ni Mommy sa akin. Pangatlo, ampon si Charelle at siya ang anak at tagapag-mana ng Celebre Corporation.

Is everything going well? Why all of a sudden? It's shockingly bad for us.

"Do you think, may mas ikalala pa itong nangyayari sa paligid natin ngayon?" Pinagsiklop ko ang mga kamay at seryosong tumingin sa kaharap.

Bumuntong hininga siya at nag kibit balikat. "Wala akong ideya sa kung ano ang mangyayari bukas o sa susunod pang mga araw. Maging handa lang tayo sa lahat ng pagsubok at manalig siguradong malalampasan natin ang mga tradhedyang ito."

"C-can I ask something?"

He raised his brow and nodded. "Yup, what is it?"

"Did you know something about my case? Bakit gano'n kadali?I mean... uh... hindi kinuha ang pahayag ko."

"I handled those things. We have connections, Tyl. And those who threatened you, bulok na sila ngayon."

I bit my lower lip and set my eyes on the floor.

"Kilala mo ba ang... nasa likod no'n? It's not accidentally happened, Jave. They knew about Mom!"

Hindi nakalampas sa paniginb ko ang pag-iba ng reaksyin ng kanyang mukha. nagtiim bagang ito at madilim ang mga tinging iginawad sa akin. He stood up and went to me. He cupped my face to even our faces making me look at him.

"Ang importante nakulong na sila," he said in finality and caressed my face. "They won't hurt you again... especially now that I am with you."

Naging bulong-bulongan ang katotohanang nabunyag tungkol kay Charelle. Kahit saan kami magpunta kahit saang koridor man ay siya ang pinag-uusapan ng mga estudyante. Hindi rin siya pumasok dahil sa siguro ay nagdaramdam pa rin. Kung ako ang sa kalagayan niya ay magtatampo rin ako at magagalit sa mga taong nagsinungaling sa akin. But, I just hope soon she'll be better.

"Hindi pa rin siya kumakain at nai-irita siya sa akin," malungkot na saad ni Shan.

Dinala pala siya ni Shan sa kanilang bahay. Okay na rin iyon at hindi siya ma-p-pressure sa paligid niya.

"I feel sorry for her..." si Joanna sabay pangalumbaba sa mesa.

"Hindi ko naman sinasadya, e. Para naman sa kanya iyon kung bakit kami nagsinungaling..." naiiyak na mungkahi ni Jeralyn.

Sa aming lahat dito, si Jeralyn ang pinakana-apektohan. They live in the same house.

"Intindihin mo nalang. Mahirap pa ito para sa kanya ngayon," Claire tapped her back.

"How's Bryce?" I asked.

"Nang umalis ako ng bahay, nasa labas siya nagbabaka sakaling kaka-usapin ni Charelle," sagot ng kaibigan.

"Kung kayo ang nasa posisyon niya lalayo rin kayo?" Gracelle asked and sipped on her tea.

"Oo? Siguro? It depends. Kasi minsan nakakatulong rin ang pag layo sa problema. I mean, yes, we can't totally escape the problem but sometimes being alone helping us to think great things than having company."

Napaisip din ako sa sinabi ni Dhalal. I smiled when I realized it's true. Sometimes being alone makes us feel free. Having no company at all lets us see a better environment. We discover something undiscovered, It's widened our understanding perhaps, our perception towards something.

Being alone is not always a bad feeling. It's a place where only you, yourself have no one but still sees impossible things possible.

"Nay, naka-uwi na ba si Mommy?" tanong ko nang bumaba ako ng bahay at hindi nakita si Mommy.