Chasing Ring (Architect Series #2) (COMPLETED)

Chapter 25

May the others think I'm like a fool. Probably they are having their say behind my back... more than sure I am stupid in their eyes for staying with my husband after knowing those incredible shits they have done to me.

Dumating ako nang araw na iyon na pagod na pagod sa lahat. Nanghihina akong pumasok sa Unit. Mugto ang mga mata ko kaka-iyak sa mga nalalaman ko. Naabutan ko siyang naghahanda ng dinner namin sa kusina. He glanced at me and his aura went darker seeing me like this... seems lifeless staring at him.

I couldn't say a word, I'm just staring at him tears overflowing down my face. Walang emosyong mababasa sa pagmumukha ko at iyon ang sinisigurado ko. I can't hurt him kahit gustong-gusto ko na siyang sapakin at sipain at kung ano pa ang pwede kong gawin para masaktan siya maramdaman man lang ang pighating nararamdaman ko.

He walked towards me and I immediately moved away from him. I felt disgusted by him. He's not the JB I knew. He is the monster... he's not my husband.

"D-don't touch me," nanginginig ang boses kong saad. "Move backward, p-please..."

His jaw dropped and the way he looked at me, it's tightened. Nakakunot ang noo at nagkasulubong ang mga kilay niya. Maybe he thinks I didn't know yet, baka akala niya hinding-hindi ko malalaman ang kahayupang ginawa niya.

"Baby," tawag niya pero umiling ako sa kanya.

"You're a liar! You betrayed me, fucking cheater!" galit na galit kong sigaw sa kanya.

Napalunok siya at pinikit ang mga matang nakatingala sa ceiling. Nasa bewang ang mga kamay niya. I saw how his jaw moved aggressively. He seems angry and problematic at the same time.

"Y-you knew how I felt when those drivers scare me to death! You damn knew I almost go insane thinking who are those and why they did that to me, Jave! You fucking liar, why?!"

"Baby, please let's talk. Let me talk," he asked begging me to calm down. He is trying to get me to touch but I continuously shook my head and step backward, getting away from him.

"Let you talk? At ano? Magsisingaling ka na naman?! Potangina ka, Balesteros! Potanginang mundo 'to! Bakit? Ha? Bakit niyo ko pinagkaisahan ng kabit mo?!"

Tinuro ko ang pinto na parang nandoon si Yrikka. Napahilamos siya ng mukha at humakbang palapit sa akin. Nanghihina ang mga tuhod ko at nanlalamig na ang mga kamay kong nakayakap sa sarili.

"Anong kabit? Wala akong kabit."

Lalo akong naiyak sa takang tanong niya. What should I expect? A liar would never reveal the truth. And that's what is he doing right now! Damn it, Jave Benedict! Ubos na ubos na ako sa pangloloko mo. Sa pagmamaang-maangan niyo!

I feel bad for myself, nakakahiyang sinabi ko sa Mommy na hindi ako magiging katulad niya na niloko ng asawa. I promised her to find a well-man to marry para hindi magaya sa kanya but seems fate didn't let me escape from this historic event in our life. How unfair of love.

"Tama na, Jave..."

"Tyl..."

"Just answer this for me, kahit ngayon lang pakiusap sagutin mo nang totoo."

He nodded. Huminga ako nang malalim at pinikit ang mga matang nagtanong sa kanya.

"Alam mong si Yrikka ang nasa likod nang... nang muntik na akong m-magahasa?" nahihirapan kong tanong. Pagmulat ko ng mga mata nasa harapan ko na siya at namumula ang mga mata niyang nakatitig sa akin.

Naghihintay ako ng sagot niya. Automatic na naikuyom ko ang mga palad sa inis na nararamdaman. I'm so sick of being hurt.

"Yes."