Taran ailesi için en zor gün bugün denebilirdi. Açelya' yı Kerem eve bırakmıştı gece. Kerem onun yokluğunda geceyi zor geçirdi.
Eslem Hanım ve Ahmet Bey'in de durumu farksız değildi. Ama onların asıl sıkıntıları bugündü. Kumsal'ın cenazesi...
Koca evde sadece mutfaktan gelen çatal bıçak sesleri bu derin sessizliği bozuyordu.
Herkesin üzerinde yasa bağlanmış siyah vardı. Göğüslerinin üzerinde siyahı delen prenseslerinin resmi.
Kahvaltı hazırdı herkes masadaydı ama sadece tabakalarındaki kahvaltılıklara işkence ediyordu hepsi.
Kapı çalınca Candan koşarak çıktı. Döndüğünde Açelya ve Ongun aileside siyahlar içinde göründü.
Ahmet Bey misafirlerini görünce kalktı selam verdi daha sonra Metin Bey ile salona geçtiler.
Demet Hanım da ilk önce yakın arkadaşının acısına ortak olduğunu göstermek için sarıldı. Onlar da salona geçtiler.
Candan da onları yalnız bırakmak için mutfaktan çıktı.
Açelya Kerem'in yanındaki sandalyeye çöktü. Kerem sanki yıllardır onu görmemiş gibi sımsıkı sarıldı.
"Özledim..."dedi Açelya kokusunu içine çekerek.
"Ben de..." diye karşılık verdi Kerem.
Açelya kendini geri çekip yüzünü avuçları arasına aldı.
"Geçecek. Biliyorsun değil mi sevgilim. Bu son görevimiz. Kısa sürecek. İstersen ağla. Hıçkıra hıçkıra ağla. Kimse sana karışamaz. ' Erkek adam ağlamaz ' diyemez. Acını içinde tutma yeterki." dedi.
Kerem gözlerini kapattı ve derin bir nefes aldı. Gözlerini açıp ona bakan ela gözlere doğru
"Geçecek sevgilim..." dedi.
***
Taranlarda bunlar yaşanırken Alya evde oturmuş cenazeye gidip gitmeme konusunda kendisiyle mücadele veriyordu. Çağrı gelmesi konusunda ısrar etmese aklından bile geçmiyordu.
Onu bu mücadeleden Çağrı'nın telefonu kurtardı.
"Sevgilim hazırsın değil mi? Bak ofisten çıktım şimdi sana geliyorum." dedi ve cevabı beklemeye başladı.
"Çağrı... Ben gelmesem." diyebildi sadece.
Çağrı' nın telefonun diğer ucunda ofladığını duydu. Ama ne diyebilirdi ki? Sonuçta öldürdüğü zannedilen birinin cenazesine gidecekti.
"Alya hazırlan ve beni bekle. Beş dakikaya oradayım." dedi ve telefon bir anda kapandı.
Çağrı'yı kızdırmak istemiyordu. Çünkü bunu hak etmiyordu. Yine de üst kata çıkıp hazırlanmaya başladı.
Arada da kendi sinirlerini bile bozacak espriler yapıyordu.
"Acaba pembe bir tişört altına da beyaz kot nasıl olur? Taşlarlar herhalde beni." dedi ve histerikçe gülmeye başladı.
Ama yine düzeni bozmak istemedi ve siyahlara büründü o da.
Çağrı'nın geldiğini evin önünde duran araba sesinden anladı ve koşar adım aşağı indi.
Daha zil çalmadan kapıyı açtı ve içeri aldı.
Çağrı da siyah takım içine girmişti. Alya'yı şöyle bir süzdü ve söze girdi.
"Tamam işte hazırsın, hadi çıkalım." dedi.
Alya kafasını eğdi ve
