4. Bölüm
Açelya, Kerem ve Ahmet Bey'in yanına döndü.
Evde ne olduğunu bile anlamamışlardı.
Candan mutfağa girdiğinde yerde baygın yatan Eslem hanımı gördü ve bağırmaya başladı. Kerem ve Açelya hemen koşup geldiler.
Ve sonra hasteneye getirilen Eslem Hanıma müdahale edilip odaya alınmıştı.
Kerem'in Alya'yı orda göreceği hiç aklına gelmemişti. Olanlardan habersiz olan Ahmet Bey sadece eşini düşünüyordu. Bir de
o bırakamazdı onu. Aklından böyle geçiyordu.
"Ya annem de giderse? Ben ne yaparım Açelya?" diye cevaplanabilecek bir soru sorduğunu sandı. Ama Açelya Kerem'in yanındaki hastene koltuğundan Kerem'in elini tutup konuşmaya başladı.
"Anneme bir şey olmayacak. Aptal gibi konuşup yine kendine işkence etme. Bak biz buradayız. Sen biricik oğlu buradasın. Ben biricik gelini buradayım. Eşi... Hayatı burada. Üzme kendini." dedi teselli etmeye çalışarak.
Fakat onun da içi kan ağlıyordu. İki günden beri en güçlüyü, en soğukkanlıyı oynamaktan usanmıştı.
Bir de Kerem'i böyle pes etmiş gördükçe iyice sinirleri bozuluyor kendini kaybediyordu.
Az sonra Alya Taranlara bakmayı reddederek Eslem annenin yanına girdi.
Kerem Alya'yı görünce gerilmişti. Açelya bunu tuttuğu elinden hissetmişti.
İçeri giren Alya sedyede uzanan kadına baktı. Bir günde Eslem hanımı çok değişmiş gördü Alya. Göz altları morarmış elmacık kemikleri çıkmış, sanki bir günde zayıflamıştı.
Alya'nın aklından "Acaba o da benim yaptığımı mı düşünüyor?" diye bir soru geçti. Ama bunun cevabını kendi kendine veremedi.
Ufak bir muayenenin ardından dışarı çıkan Alya yine Açelya'ya bakarak açıklamaya başladı. Arada bir de Ahmet amcasına bakıyordu.
"Sonuçlar gayet iyi ciddi bir sıkıntı yok gibi görünüyor. Ama biraz daha dinlenmesi ve kalbini yormaması gerekiyor. Bu yüzden dikkat edilmeli. Yediklerine de çok dikkat edin. Akşama kadar gözlem altında tutalım hala stabil bir durumda olursa taburcu olursunuz." diye açıkladı.
Ayaklanmış olan Ahmet Bey Alya'ya doğru gelip sordu.
"Görebilir miyiz?"
Alya kapıdan içeri kafasını uzatıp Eslem hanıma baktı gözlerini aralıyordu dışarı döndü ve "Peki görün ama yormayın mümkünse."
dedi. Kerem ve Ahmet Bey odaya girerken Açelya yavaşça Alya'nın koluna dokunup sessiz bir teşekkür bıraktı gözleriyle.
Alya da aynısını ona yaptı ama bunu sadece ikisi biliyordu. Alya oradan ayrıldı ve kendini odasına zar zor attı.
Açelya ise annesinin yanına girdi.
Eslem Hanım aralık gözlerini yavaşça yatağın diğer tarafına döndürdü. Ama hemen yorulmuş gibi tekrar kapattı.
"Eslem..." dedi Ahmet Bey yavaşça karısının elini tutarken. Onu sanki kırılacak nadide bir parça gibi korkarak tuttu.
"Ahmet, kızım... Kızımı getir bana..." dedi uzun süre soluksuz kalmış gibi çıkan sesiyle.
Ahmet Bey'in gözleri yatağa düştü. Kerem annesinin diğer tarafına geçip o da elini tuttu.
"Annem... İyi misin? Onu söyle yeter bize."
dedi bir umut annesine bakarken.
"Kerem... Kızımı... Prensesimi getir bana... Lütfen..."diye yalvardı aynı tonda.
