Spotkałem GO po 7 LATACH i *stało się TO* - Zaha x Magister

Rozdział 1

Marcel leżał na kanapie w swoim mieszkaniu i popijał soczek. Oglądał z nudów kolejny odcinek serialu The Walking Dead, który ostatnio przypadł mu do gustu. Jak każdego wieczoru zresztą. Jego życie było nudne i monotonne. Jedynym, co można było uznać za progres było to, że było tylko "nudne", a nie "depresyjne". A zawdzięczał to tylko ukochanym psiakom.

Wtem telefon Marcela zaczął wibrować oznajmiając, że ktoś dzwoni. Chłopak zmarszczył brwi. Kto mógłby do niego dzwonić? Może szef? Ale czemu o tak później porze? Może odkrył tą gumę, którą dzisiaj przykleił pod biurko? To jedyne co mu przychodziło do głowy.

Zatrzymał odcinek i wstał. Wziął telefon do ręki, poczym zerknął na wyświetlacz. Numer nieznany. Chwilę się jeszcze wahał, lecz po chwili wzruszył ramionami i przesunął w górę zieloną słuchawkę.

- Halo? - powiedział zimnym i bezuczuciowym głosem, którego niejeden by się przestraszył. Przez chwilę panowała cisza. Zniecierpliwiony Marcel już miał się rozłączyć, gdy nagle nieznajomy postanowił się odezwać.

- Magister?

O mały włos, a chłopak wypuściły z rąk telefon. Osoba posłużyła się jego dawnym nickiem, PSPMagister. Zatem to musiał być ktoś ze starego serwera na którym kiedyś grał... Kwadratowej Masakry. Tylko kto? I skąd do cholery ma jego numer?!

- Kto pyta? - odparł lekko roztrzęsiony.

- A jak myślisz? - głos po drugiej stronie stawał się z każdym słowem coraz bardziej radosny i pełen nadziei. - To ja, Zaha!

- Zaha?! - źrenice czarnowłosego gwałtownie się rozszerzyły. - Ale skąd ty...? Jak?

- Skąd mam twój numer? Mój pracodawca kazał mi poszukać dobrego grafika, który mógłby zaprojektować nowe logo naszej firmy. Trafiłem tak do waszego biura, a twój szef kazał mi się skontaktować z tobą. Sam nie dowierzałem jak zobaczyłem imię i nazwisko rzekomo najlepszego grafika - zaśmiał się.

A więc jednak, praca.
I tak miło że zadzwonił.

- Najlepszego powiadasz? - w jak bogatej firmie musi pracować Zachariasz, jak mój kochany szef nazywa mnie tym"najlepszym"? No nieźle.

- Tak - znów się zaśmiał. - I ja w te słowa wierzę. Och, Magister, stęskniłem się za tobą.

Marcelowi zrobiło się ciepło na sercu. Takich słów nie słyszał...od siedmiu lat.

- Miło słyszeć - uśmiechnął się do siebie Marcel. Dawno w zasadzie tego nie robił. Dziwne, że akurat Zasze udało się tego dokonać.

Przez chwilę panowała cisza. Żaden z chłopców nie wiedział, co ma powiedzieć temu drugiemu. Pierwszy nie był pewny jak zacząć rozmowę, a drugi zwyczajnie zapomniał jak rozmawiać z przyjacielem. Przecież nie gadali ze sobą od siedmiu lat. Zaha postanowił przerwać tę ciszę.

- To... chciałbyś może się spotkać? No wiesz, obgadać wszystko i tak dalej... Podobno mieszkasz w Poznaniu, a tak się składa, że akurat przyjechałem tu wczoraj i aktualnie jestem w hotelu...więc moglibyśmy się, um... zgadać? - młodszy powoli zaczynał się plątać.

- Spoko - odparł Magister - tak będzie najwygodniej.

- No okej - odpowiedział niepewnie Zachariasz - to gdzie i kiedy? Wiesz, to ty tu mieszkasz więc może znasz jakieś fajne miejsce?

Marcel zastanawiał się chwilę.

- Restauracja Garden City nie jest zła - stwierdził. - Może tam, jutro o 18?

- Pasuje - dało się wyczuć, że Zaha się uśmiechnął.

- No to...do jutra?

- Do jutra Marcel! - odparł młodszy, poczym rozłączył się.

Zielonooki nie był pewny, czy dobrze zrobił. Choć w sumie...to było trochę wezwanie z pracy. Usprawiedliwiał się więc tym, że nie mógł odmówić.

Stał jeszcze przez chwilę na środku mieszkania, trzymając w prawej ręce telefon i tępo patrząc w ścianę. Czyżby miał szansę odzyskać przyjaciela...?

- Nie - szepnął do siebie. Często to robił, w końcu - nie licząc piesków - był jedynym lokatorem tego mieszkania. - Nie odzyskam go. A nawet jeśli, niedługo stracę. Ranię wszystkich, którzy chcą się do mnie zbliżyć przez jebane 7 lat. A jego w szczególności nie chcę skrzywdzić. Więc...po prostu potraktuj to jak spotkanie z pracy, Marcel.

Odrzucając telefon, opadł z powrotem na kanapę. Do jego oczu napłynęły łzy. Czyżby właśnie dzisiaj wszystkie emocje, które tłumił przez te wszystkie lata postanowiły znaleźć ujście?

Czemu tylko Zaha tak na niego działa?