13. Masaya na ako sa kung anong mayroon tayo
Iniwan ko si Chloe sa bar na yon nang luhaan. I know I have nothing to do but why do I pushing myself to become closer to her?
Punas lang ako ng punas ng luha. Wala naman akong magagawa e kung umiyak man ako. May feelings din naman ako.
Haist... hindi ko na alam kung saan ako patungo kaya unti-unti akong natumba at nawalan ng malay.
Jianne! What the hell is going on? Jiannè, please wake up! What did you do to yourself, huh?
————
"Okay na po ang pasyente. Overfatigue ito at wala gaanong laman ang sikmura.. mabuti nalang at naagapan agad kung hindi baka ikalala niya ito."
"Thank you, Doc!" umalis na ang doctor na kumausap sa kay Chloe.
Kanina pa ako nagising. Bakit niya pa ako dinala sa ospital? Pagtapos ng lahat na ginawa nilang pantatraydor sa akin.
"Jianné, pambihira ka naman... paano nalang kung may mangyaring masama sa'yo? Hindi ka ba talaga nagiisip?! Dapat pinagbigyan mo akong tapusin yung event tsaka tayo nagusap sa ganitong problema!" sinabog niya ang kanyang buhok at natatarantang tumingin sa akin.
"Bakit ka nangsinungaling sa akin, Chloe?! Bakit? Bakit?!" humagulhol ako sa harap niya.
"Pinaniwala mo akong wala yung sa inyo ni Top! You told me that you were just her bestfriend pero bakit dumating sa puntong gusto niya na ulit ang isa't-isa.."
"It just a fake... okay? Kailangan naming magpanggap na kami pa rin kahit matagal na naming binitawan ang isa't-isa. Ngayon kung maniniwala ka sa ibang tao, wala na akong magagawa.."
"I hate you, Chloe! I damn frustrated... Why you can't just rid of her? Ako nga gumawa pa ng paraan para makaiwas lang kay Rodn pero ikaw—"
"Tama na, Jianné... you're drunk... you don't know what you saying." natatawa akong nakikinig ng paliwanag niya.
"Kahit lasing ako ay alam ko ang sinasabi ko. Malinaw na malinaw sa akin na kayo na nga ni Top, hindi ba? Ano pa bang gagawin ko? Magseselos ng patago? Itatago ang nararamdaman ko para sa'yo." Nilapitan niya ako at niyakap.
"Hindi e, mahal mo pa rin siya... ayoko ng may kahati sa pagmamahal mo. Ganyan ako kadamot pagdating sa taong mahal ko."
"May tanong ako sa'yo.. kaya mo bang iwan ang model, at banda para sa akin?" napako ang tingin niya sa akin at nananatili parin akong umiiyak.
"Hindi ko kayang iwan ang career ko dahil lang sa mahal mo ako. Bago ka pa dumating ay minahal ko na ang talento na mayroon ako ngayon. Kung hindi dahil sa banda ay nakilala ako ng mga tao at ikaw." hinahaplos niya ang ulo ko habang yinayakap ito.
"Kaya mo na bang tumayo? Uuwi na tayo..." Tumango ako at inalalayan sa paglalakad.
————
"Kung nagugutom ka magsabi ka lang, huh? Kahit anong kailangan mo, ibibigay ko." ngumiti ako at ininom ang tinimpla niyang kape para sa akin.
"Salamat sa lahat, Chloe. Nagpapasalamat ako sa Diyos kasi nakilala kita. Napakabuti mong tao..."
"Wala 'yon... basta masaya ka sa akin ay gagawin ko ang makakaya ko."
"Sabay na ba tayong pupunta sa studio room kasi may palaro doon tsaka may mga bagong sasali." She patted my head at hinalikan sa noo.
Naglakad lang kami ni Chloe papuntang school. Marami akong kinukuwento at sigurado akong interesado naman siyang nakikinig.

YOU ARE READING
Together With You
HumorCharlotta Embeyr Rooseveltun is the one and only daughter who owned by the most famous and expensive private University in their country. She disliked asking even a bit amount of luxuries to her Dad because himself has lack of support and wants her...