I. A gift
"Ay sayang! Hindi ako nakapasok sa mga nabigyan ng scholarship.. tsk, tsk!"
"Ako rin naman, kailangan pa yatang mas mataas sa uno ang equivalent grade bago makapasa! Malabo tuloy natin maging kaklase si Charlotta!"
Inalis ko sa pagkakasakbit sa balikat ko ang aking shoulder bag. Madami ang hindi nakapasa sa pagtanggap ng scholarship kaya nagsipagalisan ang mga seniors at ang kanina pang papel na dinumog ng mga seniors ay sa wakas natahimik na.
Binilisan ko ang paghahanap dito dahil maghahanap pa ako ng maari kong pasukan na subjects.
"College of Architecture"
Nasan, nasan na yung pangalan ko?
Shit....
Ang kanina pang pagkabigong mukha ay napalitan ng saya. Ang sarap sa pakiramdam na nakapasok ka sa scholarship! Malaki din kaya ang tulong nito sa pagaaral ko lalo na't si Mama nalang at Kuya ang inaasahan ko.
Mabuti nalang kahit papaano ay may trabaho ako sa cafeteria malapit lang din dito sa campus.
"Tabi nga dyan! Don't block my way." Galit na binunggo ako ng hindi kilalang babae. Mukha siyang lalaki pumorma. Mataray at malalim ang tingin.
"Excuse me? Ito lang ba yung nakalagay na paskil ng mga nakapasa sa scholarship?" Diretso ang kanyang tingin at inangat ang kilay.
"Am I talking to the air? Kasi yung kausap ko ay hindi ako kinikibo. O baka naman ay PWD ito kaya hindi nakakapagsalita? Pero mas matino naman PWDs kung ikukumpara sa taong ito."
Grabe ang gwapo naman niya! Ano kayang pangalan niya? May girlfriend na kaya siya? Kung wala ay pwede naman ako hihi. Ang landi ko sa parteng ito pero anyways, hmmm... mabait tayo at magaaral ng mabuti.
Umiling ako ng madaming beses at tinigil ang kahibangan sa isipan ko. Nakakastar struck naman talaga kasi yung kagandahan ng mukha niya.
"Wala na nga ba talaga? Is this a last batch? I would try once again kapag nagreopen ulit sila ng another batch." Bigla kong sinampal ng mahina yung mukha ko at umubo-ubo ng mahina.
"Ah, opo! Iyan na raw ang last batch!" At sa huling pagkakataon ay nginitian ko siya.
Chance mo na yon, Jianné. Don't retake another chance or else you will regret later.
"Tsk.. ganyan ba talaga ang mga freshmen dito? Ni hindi man lang marunong sumagot sa tamang paraan?"
"And why are you smiling then? May nakakatawa ba sa mukha ko?" Kumunot ang kanyang noo at pinagpagan ang mukha.
"Wala naman po. By the way, my name is Jianné Agustin and you?" Nilahad ko ang aking palad at tinignan niya lang ang aking kamay.
"Nice name.. but who cares... I'm not asking your name huwag kang feeling close dyan." maikli niyang sambit tsaka umalis na rin sa harap ko.
"S-sandali!" may hahabulin pa sana akong salita kaso naputol dahil sa bilis ng kanyang pagkawala.
Haist... ikaw na babaeng tomboy ka. Haist! Pasalamat ka, maganda at matangkad ka kaya ko pinalampas itong inis na nararamdaman ko sa'yo. Ako na nga lang itong nagmamagandang loob na lapitan ka at syempre magpakilala sa'yo pero masama palang inaapproach kita sa magandang paraan.
I pointed on myself.
Hoy! Baka hindi mo kilala kung sino ako? Ako ang top notcher sa university na pinapasukan mo rin. Ha? Hatdog forever.

YOU ARE READING
Together With You
HumorCharlotta Embeyr Rooseveltun is the one and only daughter who owned by the most famous and expensive private University in their country. She disliked asking even a bit amount of luxuries to her Dad because himself has lack of support and wants her...