𝐄𝐋𝐒𝐀 𝐀𝐑𝐄𝐍𝐃𝐄𝐋𝐋𝐄 𝐎𝐏 𝐙𝐖𝐄𝐈𝐍𝐒𝐓𝐄𝐈𝐍 ✯ 𝑓𝑎𝑛𝑓𝑖𝑐𝑡𝑖𝑒 ✓

Gevolgen

Het is zomervakantie en in september begint Elsa aan haar vierde jaar op Zweinstein. Nog altijd heeft Elsa niets gezegd tegen noch haar leraren, noch haar vriendenclubje over haar bijzondere ijskrachten. Toch blijft Elsa vastbesloten zoeken in spreukenboeken naar bezweringen die haar krachten misschien zouden kunnen helpen beheersen. Zelfs na drie jaar heeft ze nog steeds niets gevonden dat zou kunnen helpen, maar ze geeft niet op. Ze kan haar ouders niet teleurstellen.

Het is de eerste woensdagochtend van de vakantie en Elsa hoort de postbode, post naar binnen schuiven via de brievenopening in de voordeur. 

"Elsa, haal jij de post even?" vraagt haar moeder die nog bezig is met haar ontbijt net zoals Agdar en Anna. Elsa is al klaar en schuift haar stoel naar achteren. Ze loopt de gang in en bukt om de reclamebrochures en kranten op te rapen. Opeens valt haar blik op een envelop met smaragdgroene letters. Die inkt zou ze overal herkennen. Even denkt Elsa dat het al haar boekenlijst is voor het aankomende schooljaar, maar dat zou wel heel vroeg zijn. Dan ziet ze de naam op de envelop en haar adem stokt. Het is een Zweinstein-brief voor Anna...!

"Mam! Pap!" roept ze een bevende stem. Dit kan niet gebeuren, alles over Elsa hebben ze jaren geheim gehouden voor Anna. Ze weet zelfs niet dat Elsa een heks is en naar een speciale school gaat voor Hekserij en Hocus-Pocus. Ze hoort stoelen achteruit schuiven en Elsa grist snel de brief van de grond af. Ze weet niet zeker wat ze moet doen als Anna ook de gang komt inlopen. Tegen Anna zeggen dat er een brief is voor haar? Ze zou er niets van begrijpen, misschien denkt ze wel dat het een grap is. De deur naar de keuken zwaait open en tot haar opluchting ziet ze Anna nog aan de keukentafel zitten. Haar ouders lopen ongerust naar Elsa toe en ze laat de brief zien die ze achter haar rug had gehouden.

"Het is voor Anna," fluistert Elsa. Haar moeder hapt geschrokken naar adem en haar vader sluit snel de deur.

"Hoe is dat mogelijk?" vraagt Agdar zich hardop af. "We wisten altijd al dat jij anders was, Elsa. Maar dat Anna ook een heks is... Hoe is dat mogelijk," herhaalt hij. Elsa haalt haar schouders op maar vanbinnen is ze erg geschokt. Hoe zou Anna op dit alles reageren?

"Kan het geen foutje zijn?" oppert haar moeder maar Elsa schudt vastbesloten haar hoofd.

"Nee, professor Anderling maakt niet zulke fouten. Het kan maar 1 ding betekenen, Anna is echt een heks," zegt ze en haar moeder kijkt bezorgd naar Agdar.

"We kunnen dit niet voor haar achterhouden, Idun," antwoordde haar vader die Idun's blik maar al te goed begreep. "Anna!" roept hij vervolgens met een luide stem. Aan de andere kant van de deur wordt een stoel naar achteren geschoven en een paar tellen later opent Anna de deur.

"Ja?" vraagt ze, verbaast kijkend naar het drietal dat samenzweerderig in de hal staat.

"Er is een brief, voor jou," zegt Agdar en hij pakt de brief uit Elsa's handen en geeft hem aan Anna. Nieuwsgierig bekijkt ze de smaragdgroene inkt en de bloedrode zegel aan de achterkant.

"Zweinstein," leest ze hardop voor en Elsa herinnert zich maar al te goed hoe zij precies hetzelfde had gedaan als Anna toen zij de brief had gekregen. Met trillende vingers van nieuwsgierigheid maakt Anna de envelop open en Elsa ziet hoe haar ogen over de regels vliegen.

"Ik snap het niet," zegt ze na een paar minuten stilte. "Ben ik een heks?" vraagt ze terwijl ze haar blik op haar ouders richt.

"Ja," verzucht Agdar. "Net zoals... Elsa," voegt hij er zachtjes achteraan. Met grote ogen kijkt Anna naar haar grote zus die zich schuldbewust achter haar ouders probeert te verschuilen.

"Maar... Elsa, en ik... Ik," stamelt Anna verbaast. "Waarom hebben jullie niets gezegd!" weet ze uiteindelijk boos uit te brengen. Ze staart met tranen in haar ogen naar haar ouders en zus. Haar hand balt zich tot een vuist en kreukelt de brief in haar handen en Elsa begint zich nog schuldiger te voelen.