𝐄𝐋𝐒𝐀 𝐀𝐑𝐄𝐍𝐃𝐄𝐋𝐋𝐄 𝐎𝐏 𝐙𝐖𝐄𝐈𝐍𝐒𝐓𝐄𝐈𝐍 ✯ 𝑓𝑎𝑛𝑓𝑖𝑐𝑡𝑖𝑒 ✓

De Zweinsteinexpres

De afgelopen weken hadden Elsa niet snel genoeg kunnen gaan, maar nu is het eindelijk zo ver! Het is de laatste dag van augustus en morgen zou de trein vertrekken richting Zweinstein. Aangezien het best lang rijden was naar Londen hadden ze besloten om de dag van te voren al te vertrekken en te overnachten in een hotel. Zo wisten ze zeker dat Elsa niet te laat zou komen voor de trein.

Idun brengt Anna weer naar de buren die beloofden goed op haar te passen. Anna weet nog steeds van niets, het enigste dat ze weet is dat Elsa naar een kostschool gaat voor 'bijzondere mensen'. Elsa was bang dat Anna misschien zou gaan denken dat Elsa niet goed bij haar hoofd was, maar tot nu toe is daar nog geen sprake van geweest. Ze hadden elkaar de afgelopen nog steeds hetzelfde als altijd behandeld: Anna wilde graag met Elsa spelen, maar zij had zoals gewoonlijk afstand gehouden van haar kleine zusje.

Een paar minuten later is haar moeder weer terug en samen met Agdar laden ze Elsa's nieuwe spullen in de auto. Het past er allemaal maar net in, het is maar goed dat ze een vrij grote auto hebben.

"Zijn we er allemaal klaar voor?" vraagt haar vader, Elsa en haar moeder doen de gordels om en knikken instemmend. "Daar gaan we dan," zegt Agdar terwijl hij de auto start en de oprit afrijdt.

Een dag later, 1 september

"Perron 9 3/4," leest Elsa haar treinkaartje voor aan haar ouders. Haar ouders trekken echter verbaast een wenkbrauw naar elkaar op.

"Wat is er?" vraag Elsa bij het zien van hun gezichten.

"Ik ken wel een perron 9 en een perron 10, maar van een perron 9 3/4 heb ik nog nooit gehoord," antwoordt Agdar.

"Staat er niet iets in de brief?" oppert Elsa. Het zou toch niet zo zijn dat na alles ze de trein zou missen?!

"Ik heb die brief al tientallen keren gelezen, ik kan het me niet herinneren," mompelt haar moeder maar toch haalt ze de informatiebrief uit haar tasje. Haar ogen vliegen over de regels heen en vervolgens draait ze het blaadje om. Haar mond zakt een beetje open van verbazing.

"Ik zou zweren dat dit er een paar dagen geleden nog niet stond. Het zijn de instructies voor hoe we het perron kunnen vinden," zegt ze. Agdar kijkt over haar schouder mee en ook hij kijkt verbaast.

"Misschien is de brief magisch? Pas als we iets nodig hebben verschijnt het erop?" bedenkt Elsa.

"Dat zal het wel zijn... Maar goed, we moeten naar het hekje tussen de twee perrons 9 en 10 lopen en... niet stoppen?" leest haar vader voor.

"Op dit moment verbaast niets mij meer," antwoordt Idun. "Laten we dat maar doen dan."

Ze lopen in de richting van het desbetreffende hekje, haar vader duwt haar karretje met de spullen er op en loopt op een holletje op het hek af. Hij botst niet tegen het hek op maar verwijnt plotseling. Elsa kijkt haar moeder bang aan maar toch volgen ze Agdar vastberaden. Ook zij botsen niet tegen het hek aan maar gaan er dwars doorheen en verschijnen op een ander perron. Elsa kijkt omhoog en ziet 'Perron 9 3/4' staan en 'Zweinsteinexpres, vertrektijd 11:00 uur". Ze glimlacht, ze zitten goed.

Even verderop staat haar vader en zet haar karretje bij de conducteur neer die alles in de wagon laadt. Met z'n drieën lopen ze bijna helemaal naar achteren toe, in de hoop dat het in die wagons iets minder druk zou zijn. Halverwege struikelt haar vader echter bijna over een man die op zijn hurken zit en de veters van de schoenen van zijn zoontje strikt. Nog net op tijd kan hij het tweetal ontwijken en als ze een paar meter verder zijn, mompelt hij chagrijnig: "Je moet zomaar knielen op een drukke plek. Als ik ze niet had gezien, had ik een lelijke val kunnen maken."

Ze komen bij de eennalaatste wagon en ze besluiten om hier te stoppen.

"Nou Elsa, nu moeten we afscheid nemen," zegt haar vader en hij omhelst haar stevig. Bang rukt Elsa zich snel weer los.