𝐄𝐋𝐒𝐀 𝐀𝐑𝐄𝐍𝐃𝐄𝐋𝐋𝐄 𝐎𝐏 𝐙𝐖𝐄𝐈𝐍𝐒𝐓𝐄𝐈𝐍 ✯ 𝑓𝑎𝑛𝑓𝑖𝑐𝑡𝑖𝑒 ✓

In de Afdelingskamer van Zwadderich

Met een huivering onderdrukkend loopt Elsa de afdelingskamer van Zwadderich binnen. Het is er gelukkig niet zo koud als dat het lijkt, maar Elsa vindt die slijmerige muren en groene sfeerverlichting maar niets. Ze is blij dat ze niet in Zwadderich zit. De leerlingen die op de groene en zwarte banken zitten, vallen stil als ze de nieuwkomers in het oog krijgen en Eugene springt op.

"Daar zijn jullie!" En met een zwaai van zijn toverstok, tovert hij een lange rol perkament tevoorschijn. Hij streept iets af en kijkt fronsend naar het stuk perkament. Hiccup werpt een blik opzij naar Astrid, vragend om meer uitleg.

"We wilden graag zeker weten of er niemand ergens is achtergebleven. Op die rol staan alle leerlingen van Zweinstein -,"

"En de enigste die we nu nog missen zijn Jack en Rapunzel," gaat Eugene verder. "Dus, weten jullie misschien waar ze zijn?" Maar dan krijgt hij de levende sneeuwman in het oog. "W-wat is dat?" vraagt hij verbaasd.

Elsa krijgt een brok in haar keel en ze wil wel antwoord geven op die vragen, maar ze kan niets uitbrengen.

"Dat is Olaf, Elsa heeft hem gemaakt. En Rapunzel komt zo snel mogelijk hierheen met behulp van een Viavia," antwoordt Hiccup dan aarzelend. Hij weet ook niet goed hoe hij het nieuws over Jack moet brengen, ergens kan hij nog steeds niet geloven dat hij weg is, verdronken is en nooit meer terug komt.

Astrid trekt een wenkbrauw op. "Met een Viavia? Hoe wil ze dat voor elkaar krijgen? Daarvoor moet je speciale toestemming hebben van het Ministerie van Toverkunst."

"Toestemming? Hoe weet jij dat?" vraagt Merida en Astrid rolt met haar ogen. "Mijn ouders werken bij het Ministerie. Ik ben al van jongs af aan doodgegooid met regels en alles. Maar wat deed Rapunzel überhaupt nog thuis?"

"Lang verhaal," zegt Elsa die eindelijk wat uit weet te brengen.

Eugene haalt zijn schouders op en strijkt met zijn hand door zijn bruine lokken. "We hebben de tijd," antwoordt hij dan.

"Nou, daar ben ik niet zo zeker van," begint Hiccup. "Moeten we niet proberen uit te vinden waar alle professors zijn gebleven, en wat we gaan doen om Gothel en Pitch te stoppen?"

Astrid lacht even kort. "Ha! Terwijl jullie leuk door de sneeuw aan het huppelen waren de hele dag, zijn wij daar al lang mee begonnen. James en Albus zijn hun Sluipwegwijzer aan 't halen."

"De Potters?" vraagt Hiccup verbaasd en Merida geeft hem een stomp. "Natuurlijk de Potters, zijn er nog anderen hier die James en Albus heten?"

"Nou, ik ken wel nog een James van Huffelpuf," zegt Hiccup terwijl hij even over zijn arm wrijft waar Merida hem zojuist had geraakt. Merida slaakt een zucht en snel ontduikt Hiccup haar volgende stomp.

Eugene gniffelt even zachtjes. "Nou kom, ga zitten en vertel het 'lange' verhaal," zegt hij wijzend op de lege plekken naast hem op de bank.

"Zijn ze niet bang dat ze gesnapt worden door Gothel of Pitch?" vraagt Hiccup, doelend op de Potters die nu met zijn tweeën door het lege kasteel heen zwerven.

"Ze zeiden dat ze zich daar niet druk om hoefde te maken op de terugweg. Iets met een onzichtbaarheidsmantel ofzo," antwoordt Astrid. Elsa neemt genoegen met dat antwoord en wil net naar de lege plek op de bank lopen als ze opeens begint te merken dat de sneeuwpop naast haar langzaam maar zeker kleiner wordt.

"Olaf!" roept ze geschrokken uit en de anderen richten hun blik op de sneeuwman. "Je smelt!"

Een giechel ontsnapt uit zijn mond terwijl hij de wortel die als neus moet functioneren wat rechter zet. "Dat maakt niet uit. Ik heb altijd al willen weten hoe het was om de warmte te voelen."