𝐄𝐋𝐒𝐀 𝐀𝐑𝐄𝐍𝐃𝐄𝐋𝐋𝐄 𝐎𝐏 𝐙𝐖𝐄𝐈𝐍𝐒𝐓𝐄𝐈𝐍 ✯ 𝑓𝑎𝑛𝑓𝑖𝑐𝑡𝑖𝑒 ✓

De Verloren Dochter

Elsa springt op van de bank als ze de deurbel hoort.

"Ik ga wel," roept ze terwijl ze naar de gang loopt. Dat zou vast en zeker Rapunzel zijn, denkt ze opgelucht. Dat zou betekenen dat alles goed was gegaan. Ze doet de deur van het slot af en trekt hem met een zwaai open. In de deuropening staat inderdaad Rapunzel, maar wat heeft ze met haar haar gedaan? Voor zover Elsa weet was Rapunzel heel zuinig op haar haar en niemand mocht er aan komen. Nu is het echter zo kort dat het piekerig alle kanten op staat en het is bruin, het staat haar wel leuk vindt Elsa. En als ze Rapunzel nu vanuit haar ooghoeken zou zien, zou ze zweren dat ze Valda zag, zoveel lijken ze nu op elkaar. Al heeft Valda wat langer haar.

"Hee Rapunzel! Je bent er! Heb je je haar geknipt en geverfd?" vraagt Elsa nieuwsgierig terwijl ze aan de kant stapt zodat Punzie met haar hutkoffer naar binnen kan.

"Hai Elsa, uhm... Ja, een soort van. Leg ik straks uit," zegt Rapunzel zenuwachtig terwijl ze met grote ogen om haar heen kijkt.

"Mijn oom en tante zijn boven."

Rapunzel laat haar hutkoffer staan in de gang en vouwt nerveus haar handen ineen. "Dus, hoe gaan we dit doen?"

Elsa denkt even na, daar had ze nog niet echt over nagedacht. "Ik denk dat het het beste is als ik eerst even met ze praat. Als jij in de woonkamer gaat zitten en het jezelf gemakkelijk maakt, dan komen wij zo naar beneden."

"Oke," antwoordt Punzie met een overslaande stem. Elsa gaat haar voor en doet de deur naar de woonkamer open en gebaart naar de bank die een paar meter verderop staat.

"Anna," roept Elsa en ze hoort een paar voetstappen en binnen een paar tellen staat Anna voor haar. Nieuwsgierig neemt ze Rapunzel in haar op, maar fronst lichtjes als ze de bruine haren ziet. 'Ik dacht dat ze blond was?' lijken haar ogen te zeggen als ze Elsa aankijkt. Elsa haalt haar schouders op.

"Anna, zorg jij dat Rapunzel wat te drinken enzo krijgt? Dan ga ik met Valda en Charles praten."

Met een grote glimlach knikt Anna heftig ja en pakt Rapunzel bij haar arm en sleurt haar mee de woonkamer in. Giechelend kijkt Elsa ze na en geeft een korte knipoog als Punzie hulpeloos over haar schouder heen kijkt.

Elsa sluit de woonkamerdeur en haalt diep adem. Hier gaan we dan, denkt ze terwijl ze met twee treden tegelijk de trap op rent. Zachtjes klopt ze een paar keer op de deur al heeft ze nog geen idee hoe ze dit gaat uitleggen.

"Binnen," hoort ze Valda zeggen en met een diepe zucht opent Elsa de deur. Valda ligt op het grote bed en leest een boek terwijl Charles aan het bureau zit en op de computer iets leest. Valda klapt haar boek dicht en gaat iets rechter op bed zitten.

"Elsa, wat is er?" vraagt ze en Elsa verplaatst haar gewicht van haar ene been naar het andere. Wacht, voel niet, schudt ze zichzelf wakker.

"Ik weet waarom je naar Rapunzel vroeg," antwoordt Elsa met een vaste stem en ze ziet hoe Valda een korte blik werp op Charles, die stopt met lezen en zich omdraait, draaiend op zijn bureaustoel.

"Rapunzel doet je denken aan jullie dochter die jullie twaalf jaar zijn kwijtgeraakt."

"Dat klopt," zegt Valda na een korte stilte. Charles wilt wat zeggen maar Valda is hem voor. "Nee, ze deed me inderdaad aan onze kleine meid denken. Ik zeg: denken."

"Ik denk echter," gaat Elsa verder voordat ze weer gaan ruziën, "dat ze inderdaad jullie dochter is. Ik heb het er met Rapunzel over gehad en uhh... Ze zit beneden nu."

"Wat zeg je?" roept Valda met overslaande stem, gehaast komt ze van het bed af en pakt Elsa bij haar schouders. Ze kijkt Elsa in de ogen om te bespeuren of ze een grap met hun uithaalt, maar Elsa slaat haar ogen niet neer terwijl ze zich loswurmt uit de greep van Valda.

"Charles, dit is ongelooflijk! Ze denkt zelf ook dat wij haar ouders zijn," zegt Valda terwijl ze zich verheugd omdraait naar Charles. Hij zit geschokt en met een wit gezicht in zijn stoel en staart zonder te knipperen voor zich uit. Valda klapt met haar handen en trekt Charles uit zijn stoel. Charles knippert een paar keer met zijn ogen en neemt Valda's hoofd in zijn handen en geeft haar een kus op haar voorhoofd. Een beetje verdrietig kijkt Elsa naar haar voogden. Het leven is hard, vindt Elsa. Anna en zij verliezen hun ouders terwijl Valda en Charles hun dochter terug vinden.

"Kom," zegt Valda lachend en terwijl ze Charles' hand pakt en hem mee de kamer uit trekt.

Valda's POV

Met een grote glimlach en een bonkend hart rent Valda de trap af terwijl ze Charles met haar meesleurt. Ze gooit de woonkamerdeur open en stormt naar binnen. Daar! Daar op de bank zit ze! Blijkbaar heeft ze haar haar geknipt en geverfd, want ze heeft niet meer die lange blonde haren die ze eerst had. Rapunzel staat op en draait zich om in de richting van hun. Langzaam loopt Valda op haar af en legt haar hand tegen Rapunzel's wang aan. Het is haar, denkt ze terwijl ze groene ogen in zich opneemt en met een snik sluit ze Rapunzel in haar armen. Rapunzel omhelst haar terug en ze hoort hoe Charles ook dichterbij komt en hun tweeën omhelst. Valda kan het niet geloven, haar familie is weer compleet!

Rapunzel's POV

Het kleine zusje van Elsa pakt haar bij haar arm en sleurt haar verder de woonkamer in. Een beetje hulpeloos kijkt Rapunzel over haar schouder en ze ziet dat Elsa haar een korte knipoog geeft en de deur weer dicht doet. Beide zijn er zo zeker van dat alles goed gaat komen, denkt Rapunzel terwijl ze er zelf helemaal niet zeker van is. Wat als Valda en Charles zo naar beneden komen en zeggen dat zij hun dochter niet is? Anna kletst een heel verhaal tegen haar aan, iets over een schilderij maar Rapunzel kan zich niet echt concentreren op haar verhaal. Ze blijft maar situaties bedenken die zo kunnen gaan gebeuren. Wat als, wat als...?

"Iets te drinken?" vraagt Anna en Rapunzel schrikt op uit haar overpeinzingen. Voordat ze echter kan antwoorden hoort ze geroep van boven komen. O nee, denkt ze, dit kan niet goed zijn. Ze wordt lichtjes in haar hoofd en gaat snel op de bank zitten voordat ze omvalt. Ze hoort mensen de trap afstormen en Rapunzel gaat bijna van haar stokje. Nu komen ze haar wegsturen, ze weet het zeker. De deur zwaait open en Valda en Charles stormen de woonkamer in. Rapunzel werpt een blik op hen en haar angst verdwijnt als sneeuw voor de zon. Nee, dit zijn haar ouders. Ze staat op en richt haar blik op haar ouders. Valda komt met een uitgestoken arm op haar af en legt haar hand tegen haar wang aan. Met een snik sluit ze haar in haar armen en Rapunzel beantwoordt haar omhelzing. Ze kijkt over Valda's schouder heen naar Charles die nog steeds in de deuropening staan. Er verschijnt een grote glimlach op zijn gezicht en hij loopt naar hun toe om en omhelst hun tweeën. Rapunzel sluit haar ogen en ze krijgt een gelukzalig gevoel, ze is thuis!

-

Aaawh, wat lief ;) Komt alles toch nog goed voor Valda en Charles. En mochten er lezers zijn met de volgende vraag: hoe kan het dat Valda, Charles, Idun en Agdar allevier geen tovenaars en heksen zijn, maar hun dochters wel? Geen zorgen, ik heb er een antwoord op die ik in de aankomende hoofdstukken ga beantwoorden :) En ja, Moeder Gothel komt nog terug... Ze laat het er niet zomaar bij zitten... Pam pam pam!! Hihi, ik hoor graag jullie reacties!