𝐄𝐋𝐒𝐀 𝐀𝐑𝐄𝐍𝐃𝐄𝐋𝐋𝐄 𝐎𝐏 𝐙𝐖𝐄𝐈𝐍𝐒𝐓𝐄𝐈𝐍 ✯ 𝑓𝑎𝑛𝑓𝑖𝑐𝑡𝑖𝑒 ✓

Vermoedens

Terwijl 1 september steeds meer nadert, begint Elsa zich af te vragen in welke afdeling Anna terecht zou komen. Dezelfde als zijzelf? Of misschien een andere? Stiekem hoopte ze het laatste, dan zou het makkelijker zijn om van Anna afstand te nemen. Niet dat ze al heel erg close was haar...

"Anna! Elsa! Komen jullie ontbijten?" hoort ze haar voogd Valda naar boven roepen. Een paar maanden geleden zou Elsa het niet gedurfd hebben om samen met anderen in een kleine ruimte te zijn, maar sinds ze zich voor zoveel mogelijk had afgesloten voor alles en iedereen, was alles een stuk gemakkelijker geworden. Ze slaat het deken van zich af en trekt een ochtendjas aan. Als ze haar slaapkamerdeur opent ziet ze dat Anna ook al op de gang staat en in haar ogen wrijft om de slaap te verdrijven.

"Goedemorgen," groet Elsa haar. Anna stopt met het wrijven in haar ogen en kijkt haar verbaasd aan.

"Goedemorgen ik? O, goedemorgen," stamelt Anna ter antwoord en Elsa glimlacht lichtjes.

"Goed geslapen?" vraagt ze en voordat Anna kan antwoorden drijft er een verrukkelijke lucht van beneden naar boven toe en beide steken ze hun neus in de lucht.

"Hmm, wat is die lucht?" vraagt Elsa maar terwijl ze het vraagt weet ze het al.

"Wafels," antwoorden ze beide tegelijk en giechelend kijken ze elkaar aan.

"Kom," zegt Elsa en rennend gaat ze de trap af en Anna volgt haar snel.

"Ah, daar zijn jullie al," zegt Charles als ze beide de keuken instormen.

"Vanwaar die wafels?" vraagt Anna nieuwsgierig. "Niet dat ik het erg vind hoor, ik vind namelijk wafels heel erg lekker en Elsa ook. Maar waarom?" brabbelt ze verder.

"Vandaag is het de laatste dag van augustus, morgen gaan jullie met de trein naar Zweinstein. We dachten dat een lekker ontbijtje alvast wel een goed begin van een afscheid zou zijn," zegt Valda terwijl ze de laatste wafels uit de wafelmaker haalt en op een bordje legt.

Bedachtzaam gaat Elsa aan de houten eettafel zitten. Was het al de laatste dag van augustus? Ze was verder weg geweest met haar gedachten de laatste tijd dan ze had beseft. Sinds ze het goede toverdrankenboek had gevonden was ze zo druk bezig geweest om te bedenken waar ze de ingredienten vandaan ging halen en waar ze het zou gaan bereiden. Twee maanden was een hele tijd en niemand mocht weten dat ze bezig was om iets te brouwen wat haar emoties zou laten verdwijnen. Elsa vermoedde namelijk dat dat niet geheel legaal was, vooral nadat die vrouw had gezegd dat ze zoiets niet aan iemand van een andere afdeling zou hebben meegegeven.

Terwijl Elsa genietend haar wafels op eet, vraagt Valda opeens: "Elsa, wie was dat meisje met die lange blonde haren trouwens, waar je toen op de Wegisweg mee was?" Elsa stopt met kauwen en ziet dat Charles Valda een waarschuwend blik toewerpt. Waarom wilde Valda dat weten?

"Rapunzel Zonneschijn," antwoordt Elsa langzaam terwijl ze haar voogden peilt.

"En haar ouders?" vraagt Valda verder terwijl ze overduidelijk probeert om zo nonchalant mogelijk over te komen.

"Haar ouders?" herhaalt ze verbluft. "Ze heeft alleen een moeder. Ze weet niet wie haar vader is."

Valda's ogen worden groot en plotseling slaat Charles hard met zijn vuist op de tafel waardoor Elsa en Anna geschrokken naar hem kijken.

"Genoeg Valda! We hebben het hier al over gehad!" schreeuwt hij zijn vrouw toe.

"Ja maar luister dan wat Elsa net zegt! Ze weet niet wie haar vader is! Dat kan geen toeval zijn!"

Met gefronsde wenkbrauwen kijkt Elsa heen en weer tussen de twee. Wat was hier aan de hand? Haar blik vangt die van Anna en ook zij haalt verbaasd haar schouders op.

"Waarom wil je dat weten?" vraagt Elsa dan maar terwijl Valda en Charles elkaar boos blijven aankijken. Valda doet haar mond open maar Charles schreeuwt er doorheen.

"Nee, genoeg! Hou gewoon op, Valda. Het is nu al zo lang geleden! De kans is bijna nihil."

Met tranen in haar groene ogen schuift Valda hoofdschuddend haar stoel naar achteren. Met een snik rent ze de keuken uit en Charles blijft boos voor zich uit staren. Stilletjes eten Elsa en Anna hun wafels op en als ze klaar zijn lopen ze weer terug naar hun kamers.

"Waar ging dat over?" fluistert Anna als ze boven op de gang zijn. Uit de slaapkamer van Charles en Valda horen ze een zacht gesnik komen en Elsa krijgt een beetje medelijden met Valda.

"Ik weet het niet..." antwoordt ze net zo zachtjes. Elsa loopt naar de slaapkamer van Valda toe maar als ze naar de klink reikt, hoort ze beneden een deur open gaan. Charles! Geschrokken kijkt Anna haar aan en schudt heftig haar hoofd. Elsa beseft dat ze niet wilt dat ze de woede van Charles op haar nek haalt. Met haar hand nog op de klink rustend, hoort ze voetstappen die stampend de trap op komen en ze besluit dat ze die woede inderdaad liever niet meemaakt. Ze rent snel naar haar zusje toe en trekt haar mee Anna's slaapkamer in. Snel sluit Elsa de deur en ze hoort dat Charles op de gang staat en de deur naar zijn en Valda's slaapkamer opent. Met haar oor tegen de deur aan probeert ze te onderscheiden wat ze zeggen, maar ze kan er geen wijs uit worden. Nou ja, dan niet, denkt ze terwijl ze zich omdraait en Anna in kleermakerszit op haar bed ziet zitten. Elsa's oog valt op een schilderij die boven haar bed hangt en de peuter die er op is afgebeeld komt Elsa heel erg bekend voor. Peinzend staart ze naar het schilderij en Anna volgt haar blik.

"Wie zou dat zijn?" vraagt Anna aan Elsa maar zij vroeg zich precies hetzelfde af.

"Ik weet het niet..." antwoordt ze voor de tweede keer op een dag.

Zwijgend staren ze een tijdje naar de peuter met de gouden haren en groene ogen.

"Zou dat niet de verloren dochter van Valda en Charles zijn?" denkt Anna hardop terwijl ze op haar bed gaat staan om het schilderij beter te bekijken. Ze houdt haar hoofd ietsjes schuin en Elsa loopt ook wat dichterbij.

"Ik denk het wel, ze heeft dezelfde ogen als Valda," zegt Anna terwijl ze voorzichtig met haar vinger over de rand van het schilderij gaat. Nieuwsgierig bekijkt Elsa de groene ogen van de peuter, het zijn inderdaad dezelfde ogen als Valda maar dat is niet waarom het meisje haar zo bekend voorkomt. Elsa sluit geconcentreerd haar ogen en gaat na wie ze nog meer kent met groene ogen. Wacht... Had Valda niet naar Rapunzel gevraagd? Had Rapunzel niet dezelfde groene ogen? Geschrokken opent Elsa haar ogen en haar mond valt open. Gehaast klautert ze op het bed en bekijkt de afbeelding met haar mond half open. Rapunzel en deze peuter lijken zo veel op elkaar... Zou Rapunzel de verloren dochter van Valda en Charles zijn?

-

Pam pam pam...! Sorry voor de cliffhanger en dat het zo lang duurde voordat ik weer kon updaten. Ik was een beetje druk met leren voor school, maar ik hoop dat jullie dit hoofdstuk leuk vonden! =)