𝐄𝐋𝐒𝐀 𝐀𝐑𝐄𝐍𝐃𝐄𝐋𝐋𝐄 𝐎𝐏 𝐙𝐖𝐄𝐈𝐍𝐒𝐓𝐄𝐈𝐍 ✯ 𝑓𝑎𝑛𝑓𝑖𝑐𝑡𝑖𝑒 ✓

De Eindstrijd

Overal vallen leerlingen dood op de grond, geraakt door de groene straal afkomstig uit de toverstokken van de handlangers van Gothel. Een angst zoals Elsa die nog nooit heeft gevoelt komt bij haar opzetten, Anna... Waar is haar zusje Anna!? Ze kan haar niet ook verliezen!

Ze komt onder het puin vandaan en probeert wat te onderscheiden. Stof dwarrelt in het rond en de dodelijke en verlammende spreuken vliegen je om de oren. Als het allemaal niet zo gevaarlijk was geweest, dan zou het best een mooie lichtshow zijn geweest om naar de te kijken... In de verte ziet ze overal duellerende mensen en voorzichtig baant ze zich een weg door de Hal. Ze kijkt met zoekende ogen om haar heen, hopend dat Anna niets is overkomen. Bij elk lijk die ze omdraait, slaat haar hart een slag over in de angst dat het haar zusje is. De tranen van angst branden achter haar ogen en ze moet moeite doen om alles onder controle te houden. Gegil en uitroepen van triomf en inspanning vullen haar oren en nu en dan moet ze opzij duiken om niet geraakt te worden door een spreuk.

Maar dan spot ze Anna, weggekropen in een hoekje en met grote en angstige ogen om haar heen kijkend. Anna mag dan wel een heks zijn, maar dit is haar eerste jaar. Ze heeft geen idee van welke spreuken er allemaal bestaan, stiekem had Elsa gehoopt dat Anna in de Kamer van Hoge Nood was gebleven maar Anna kennende zou ze dat nooit doen. Anna is dapper, zeer dapper voor een elfjarig meisje.

"Anna!" roept Elsa opgelucht, maar ze had niet in de gaten dat er een dreigende gestalte, wazig door al het stof, haar aan het gadeslaan was. Elsa merkt het op en bevriest midden in haar beweging, de gestalte doet een paar stappen dichterbij en Elsa herkent Gothel. Ze grijnst vals en richt haar toverstok op de bibberende Anna.

"Nee!" schreeuwt Elsa boos en met al haar kracht stampt ze op de grond, haar armen voor haar uitgestrekt. Onmiddellijk bevriest de grond en de ijsstralen schieten uit Elsa's handen in de richting van Gothel. Het ijs omsluit zich om Gothel's lichaam, alleen haar hoofd is nog ijsvrij.

"Jij kleine heks," sist ze tussen haar tanden naar Elsa, en Elsa glimlacht.

"Dat klopt, ik ben een heks. Een ijsheks." En op dat moment accepteert Elsa wie en wat ze is. Ze heeft zich nog nooit zo trots gevoeld, ze heeft haar zusje gered met haar ijskrachten. Elsa is geen monster en haar krachten zijn niet duister zoals ze had gevreesd. Ze kan er ook goeds mee doen. Heeft ze immers geen heel ijspaleis met haar krachten kunnen bouwen en een levende sneeuwpop? En nu heeft ze dan ook nog eens haar zusje gered.

Elsa ziet een andere dreigende gestalte door het stof naar hun toe komen, en ze wacht even af of ze de persoon herkent. Dat doet ze niet en met een uitroep laat ze nogmaals haar krachten los. Met zijlingse passen loopt ze naar Anna toe, de omgeving in de gaten houdend. Beschermend en iets door haar knieën gezakt gaat ze voor Anna staan,  ze zal ervoor zorgen dat niemand Anna pijn kan doen. 

Gothel en haar handlanger staren Elsa vuurrood van woede aan, maar ze kunnen niets beginnen tegen haar ijskrachten. Ze zitten bevroren in hun cocon van ijs.

Minuten verstrijken en Elsa bevriest iedereen die maar te dicht bij haar en Anna in de buurt komen en niet aan Elsa's kant staan. Beetje bij beetje worden de lichtstralen die door de ruimte heen vliegen minder en Elsa weet dat ze aan de winnende hand zijn. Ook al had Gothel opeens hulp gekregen, de leerlingen en professors van Zweinstein zijn toch in de meerderheid. De handlangers van Gothel hadden alleen de verassing aan hun kant gehad, maar nu zullen ze toch wel merken dat ze met te weinig zijn om iets te kunnen doen. Elsa werpt even een blik opzij en slikt even, al zullen de verliezen aan hun kant ook wel erg zijn. Ze zal altijd de gezichten van de lijken die ze heeft omgedraaid toen ze op zoek was naar Anna voor zich blijven zien.

Na nog een paar laatste knallen, strijkt er een doodse stilte neer. De stilte galmt in Elsa's oren en langzaam gaat ze weer recht staan. Ze reikt met haar hand achter haar en voelt de kleine hand van Anna in die van haar. Ze trekt haar zusje overeind, maar houdt haar beschermend achter haar terwijl ze op zoek gaan naar de anderen.