My Innocent Maid (EDITING)

Chapter 69

Kisha's POV

Pagka-dating sa bahay, kala ko wala ng luha ang tutulo kaso pagkatungtong ko pa lang sa harap. Nagsimulang mag-patakan na naman ang mga luha ko.

Bawat sulok ng bahay ay may ala-ala kami ni Mom. Masasayang ala-ala na hindi na ulit mauulit na gawin dahil wala na siya.

Masama ba akong tao para kunin agad ang Mom ko? Masama ba akong tao para bawiin agad sa piling namin ang Mom ko? Swerte ng ibang anak na nakapiling nila ang mga magulang nila simula pag-kabata. Samantalang ako? Ilang buwan ko pa lang nakakasama, iniwan na agad ako.

Kakayanin ko ba? Kakayanin ko bang mamuhay ng wala ka? Ikaw lang ang tanging kailangan ko pero bakit iniwan mo na agad ako, Mom.

Paano ko haharapin ang bukas kung wala ka na? Paano ko haharapin ang bukas na hindi ka na naman kapiling? Paano ako mamumuhay ng wala ka na?

"Akina na muna ang apo ko. Kayo na muna ang bahala kay Kisha" sabi ni Dad at halatang malungkot ito.

Nag-punta ako sa garden kung saan kami unang nag-kita. Kung saan ramdam ko ng iiwan niya na ako. Kung saan alam ko kung gaano siya kahina.

"Kisha" tawag sa akin ni Willow

Yinakap niya naman ako kaya mas lalo akong napahagulhol ng iyak.

"K-kayanin m-mo, K-Kisha p-para s-sa a-anak m-mo a-at s-sa D-daddy m-mo." sabi ni Willow na nagca-crack na ang boses niya.

"Nasaksihan namin ang mga paghihirap na pinag-daanan mo at ayaw ka naming makita ulit na ganun. Please, Kisha, kayanin mo, dito lang kami sa tabi mo." seryosong sabi ni Liam

"A-akala ni-niyo gus-gusto kong ma-maging ga-ganitong ka-kahina? A-ayaw ko ka-kaso tu-tuwing na-naaalala ko si Mom, kung pa-paano si-siya nag-naghinalo sa ha-harap ko, so-sobrang sa-sakit. Ilang bu-buwan ko lang na-nakasama si Mom ta-tapos ki-kinuha agad si-siya sa akin. Ma-masama ba akong ta-tao pa-para ma-mahirapan ng ga-ganito? Un-unti -unti akong pi-pinapatay ng sa-sakit na na-nararamdaman ko nga-ngayon. Gus-gusto kong su-sumunod kay Mom." sabi ko ng iyak na iyak

"Kisha, paano naman kami? Andami pang nag-mamahal sayo oh. Paano ang anak mo? Iiwan mo siya ng ganun? Mahirap, masakit at para kang naputulan ng paa pero alam mong hindi gusto ni Tita na makita kang ganan. Gusto niyang magpatuloy ka at maging masaya. Andyan naman lagi si Tita sa tabi natin, hindi ka iniwanan" seryoso pero malumanay na sabi ni Steve

Wala akong sinabi at umiyak lang ng umiyak.

Dumaan ang ilang araw at buwan na wala akong ginawa kundi umiyak ng umiyak. Nagkukulong ako sa kwarto ko kasi sobra akong nahihirapan na tanggapin na wala na si Mom.

Pero, nagising ako ng isang araw na naalala ko ang mga sinabi sa akin ni Mom.

Tama silang lahat, kailangan kong mag-patuloy kahit mahirap.

Life must go on, sabi nga nila.

Hindi gugustuhin ni Mom na makitang ganito ako. Pati, anak ko naiaasa ko na sa iba. Nabati ko lang ang anak ko ng Happy 3rd Birthday at alam kong malulungkot dahil hindi ako nag-join sa kanila. I need to move on and accept she's dead.

Kailangan kong bumawi sa anak ko at sa mga taong walang sawang dinadamayan ako.

Nag-ayos ako ng sarili ko at bumaba na.

"HIIII GUYSSDS, GOODDDD MORNINGGGGG" sabi ko at pumunta sa kusina kung saan nakain sila.

Nakita ko ang pagka-gulat sa kanilang mga mukha.

"Oh? Nakakita kayo ng multo?" mataray na tanong ko

"OOOHHHH MYYYY GHODDDDDDD, NAILA KISHA ANN ARGUELLES ISSSS BACKKKK" sigaw ni Willow

Sa sinabi niya, napangiti silang lahat sa akin.

Lumapit agad ako sa anak ko na busy sa pagkain.

"Hi, baby? Gusto mong pumunta tayong zoo?" nakangiti kong tanong dito

"Ohhh! Really? Mom? You eat na, faster and we will go to the zoo after you finished eating" masiglang sabi ng anak ko

Anak ko ba talaga toh?

Ang straight na niyang mag-salita?

3 years old ka nga lang ba Kaelynn?

Kamakailan lang utal utal ka pang magsalita tapos look at her now?

Anlaki ng utang na loob ko sa mga ito.

Agad naman akong kumain.

"Sama mo si Steve" sabi ni Dad habang nakain

Nabilaukan naman ako sa sinabi ni Dad. Kinuha ko yung water na naka-tapat sa akin at ininom iyon.

"Ayieeee" pang-aasar ni Willow

"I'll call Steve" sabi ni Liam at may nakakangiting pang-asar bago umalis sa kusina kasi tapos na siyang kumain

Inirapan ko naman ito.

"Hmm, where's Tita Lilian?" tanong ko sa kanila.

Wala namang sumasalubong ng tingin sa akin.

"Sa condo siya ni Tito Aidan natuloy kasi gusto niyang makabonding ang apo niya kay sinungaling" malditang sabi ni Willow

"Willow Quinn, kakambal mo pa rin yun" seryosong sabi ni Dad

"Whatever" -Willow Quinn

"I don't have an appetite." Sabi ni Willow at umalis na

Naiwan kami nila Dad at anak ko sa kusina.

Nagpatuloy na lang ako sa pagkain. Maya-maya rin ay natapos na ako at ang anak ko.

"Kaelynn, punta ka muna kay Ate Willow mo" -Dad

"Okay, Lo. Mom, we will go to the zoo now, okay?" sabi ni Kaelynn at umalis na.

"I'm happy that you're okay now, anak. Your Mom should be happy for you" nakangiting sabi ni Dad

Nginitian ko na lang si Dad kasi may kaunting part pa rin sa akin na hinihiling na sana kasama namin si Mom.

"Anak, ilang beses nga palang pumupunta dito sila Owen" sabi ni Dad

"And, then?"

"Nakiki-usap na sana makita ni Kyle ang anak niya. Sobrang miserable ang buhay ni Kyle ngayon" malungkot na sabi ni Dad

"Mas misirable pa ba sa pinag-daanan ko noon?" sarcastic kong sabi

"Anak, may karapatan pa din siya kay Kaelynn" -Dad

"Sana inisip niya muna yun bago paniwalaan ang kasinungalingan ni Kim"

"Remember what your Mom said to you." sabi ni Dad at iniwan akong mag-isa

"Magiging tunay na masaya ka lamang kung wala kang kinikimkim na galit at poot sa puso mo. Matuto kang mag-patawad, anak. Kahit na sobrang laki ang kasalanan na nagawa sayo. You need to understand din sila kung bakit nakagawa sila ng ikakasakit mo. You should learn to forgive others so that you will lived truly happily" -Mom