TADIMLIK AŞK (TAMAMLANDI)

TADIMLIK AŞK - 10

''Gel.'' diyen Eymen'in peşinden sürükleniyordum.
''Sakin ol, geliyorum işte.'' dedim karanlıkta yürürken. Eymen gözlerimi kapatmış beni de yanında sürüklüyordu. Nasıl bir sürprizi vardı, bilemiyorum ama bu durum beni heyecanlandırmıştı.

''Gözlerimi ne zaman açacaksın, daha çok mu? Nereye gidiyoruz ya?'' diye sitemle konuşurken onun da en az benim kadar heyecanlı olduğunu hissetmiştim.

''Geldik sayılır, bekle.'' dediğinde heyecandan nefesimi tutmuş olacak olanları merakla bekliyordum.

Yüksek bir taşın üstünden geçtiğimizi hissettim.  ''Şimdi gözünü açabilirim.'' dediğinde gözümdeki göz bandını çıkarttı. Gözümdeki karartı geçtiğinde etrafıma şaşkınlıkla baktım.

''Ey-Eymen burası çok güzel.'' Önümüzdeki küçük bir gölet vardı. Yanımızda da ışıklandırılmış ağaçlar vardı. Önümüzdeki masa harika bir şekilde süslenmişti. Buraya güzel bir organizatörün  eli değdiği belliydi.

''Doğayla iç içe olmak insanı rahatlatıyor. Hayatın yoğun temposundan kaçmanın en doğru karar olduğunu düşündüm ve.....''

''Ve doğallık bana senin masumiyetini hatırlatıyor. Bu sebeple bu teklifimi burada yapmaya karar verdim.'' diyerek diz çöktü. Heyecanla gözlerimi büyüttüğümde ''Çok şatavatlı ve elit bir yerde değiliz, kabul ediyorum ama  bizim aşkımıza yapaylık değil de  doğallık yakışırdı.'' dediğinde cebinden çıkarttığı kırmızı kadife kutuyla nefesimi tuttum. İmkânsız gördüğüm muhteşem sonu mu yaşayacaktık şimdi biz. Eymen kalbimi durduracak cümleleri kurmaya başladı.

''Benden romantik olmamı bekleme. Çünkü olamam. Süslü kelimelerle cümleler de kuramam ama seninle hayatımı birleştirmek istediğimi söyleyebilirim.'' dediğinde elindeki kutuyu açarak bana baktı. Pırlanta yüzük bana gülümserken benim gözlerim mutluluktan dolmuştu bile.

''Aslı Arıkan benimle evlenir misin?'' dediğinde ağaçların üzerinden bir pankart aşağıya salındı.  Koskocaman harflerle 'BENİMLE EVLENİR MİSİN?''  yazıyordu.

Ağladığımı yanağıma değen gözyaşlarımın ıslaklığıyla fark edebilmiştim. Eymen benim bu halimi fark ederek ayağa kalktı.  Ağlamamın ardından gülümseyerek ''Evet!'' diyerek boynuna atladım. Bu mucizeydi......Bu bana hayatın vermiş olduğu  bir mucizesiydi. Onunla hayatımı birleştirmek. Yeni bir güne merhaba demek, onunla uyumak, onunla uyanmak. Onun hayatında yer edinmek. Onunla ortak alanları paylaşmak, onun dolabının içinde benim için de yer açılmış olup kıyafetlerimizin yan yana olması ve en önemlisi onun soyadını taşıyacak olmam harikaydı. Böyle bir teklife nasıl hayır diyebilirdim ki. Benim hayatım o yanımda değilken bile onunla doluysa şimdi  bunu kabullenmemem delilik olurdu. Uzun zamandır beklediğim mucize beni bulmuştu. Onunla her şeye adım atmaya hazırdım.  Ben ondan böyle bir organizasyon bile beklemiyordum ki. Beni sevdiğini söylemesi, benimle evlenmek istemesi bile yeterdi. Ona her koşulda evet derdim.

''Bunları ağla diye söylemedim bir tanem. O incilerini akıtma.''diyerek gözyaşlarımın bittiği noktayı öptü. Kutunun içindeki yüzüğü parmağıma geçirirken orada nasıl ayakta kaldığımı bilemiyordum. Eymen elleriyle belimi sararken ''Hayatıma hoş geldin Aslı'm.'' dediğinde ikimizde biliyorduk ki bu sözler, bu bakışlar birbirimize verdiğimiz ömür boyu  yeminleriydi. Bu yüzüğü takarak Eymen'i bir ömür boyu sevme sözünü vermiştim. O da bana bu teklifi ederek beni ömür boyu yanında görmek istediğinin sözünü vermişti.

Aşkla ona bakarken ''Senin romantik olmadığını biliyorum Eymen Korel. O yüzden zorlamaman iyi oldu. Çünkü bu halinle bile beni etkilemeyi başardın. Hayatımda değiştiremeyeceğim, unutamayacağım tek anım.  İster böyle ister romantik bir şekilde nasıl olursa olsun bu an benim için en değerli  ve en özel an.'' dediğimde beni kolları arasında döndürerek hayran bakışlar eşliğinde yüzümü elleri arasına alarak konuştu.