TADIMLIK AŞK (TAMAMLANDI)

TADIMLIK AŞK - 5

Şu aralar sürekli olduğu gibi Eymen Korel, Murat Sancaktar'ın yanında bizim şirketteydi. Onun burada olmasına bünyem alışamamıştı. Sık sık ziyaret yapıyordu ve bu ziyaretlerle ben yerimde duramıyordum. Tıpkı şu an olduğu gibi ayağa kalkmış odamın içinde volta atıyordum. Yaptığım çok saçmaydı farkındaydım ama sürekli bahane arayışları içerisindeydim. Onu görebilmek için bahane arayıp  kendimi onların kapısının önünde buluyordum. Nerede görülmüştü İnsan Kaynakları'nın sürekli patronlarının dibinde bittiği. Tabii ki de ben, önceki tanışıklığımızı bahane ederek bir arkadaş gibi Murat Bey'in yanında oluyordum. Amaç neydi Eymen'i görmek. Bahane arıyordum ama bu sefer hiçbir şey bulamamıştım ve çok göze çarptığımın da farkındaydım. Özellikle Eymen Korel de bunu sezmiş olmalıydı ki bana karşı olan davranışları çok değişmişti. Daha sert bakıyor ve şüpheyle beni süzüyordu.

''Bir bahane bulmam lazım.'' dedim dikkat çektiğimi bilmeme rağmen. Sonunda kendimi odamdan dışarıya atarak heyecan içinde kasılarak kaldım. Ayaklarıma komut vererek kendimi asansöre yönlendirdim. Gitmem gereken kata gitmemiştim. Bu sefer duygularımı bastırmayı başarmıştım.

En alt kata geldiğimde öylece kaldım. Karşımdaydı. Sırtı bana dönüktü ama Murat Bey'le konuşuyordu. Ayaklarım benden izinsiz komutunu almış arkalarındaki yerini almıştı bile. Beni fark etmemişlerdi, hemen arkalarındaydım. Konuşmalarını rahatlıkla duyuyordum. Konuşmalarını bölmemek için arkalarında heyecan içinde bekledim. Bir an da konuşmanın seyri değişti, konu bana kaldı. Eymen'in ağzından ismimi duymam nefesimi kesmişti. Ona ne kadar yakışıyordu. Bu aptal moddan çıkıp konuşmaya odaklandım.

''Dostum, burada çalışan o kız. Bizimle yemeğe gelen sence de bir tuhaf değil mi?''

''Aslı mı?''

''Her neyse adı.''

Murat Bey ellerini ceplerine sokarak dikleşti. ''Değişik bir kız ama işinde son derece başarılı.''

Eymen bir anda ondan duymayı en son isteyeceğim cümleyi kurdu. ''O kızdan hoşlanmadım ben, bir şeyler var. Tuhaf bir şey. Anlamlandıramadığım, çözemediğim. İstersen onu araştırabilirim. Senin için bunu yapabilirim.''

''Ben gerek duymuyorum ama sen istersen araştır, ilginç bir bilgi varsa bana söylersin. İnsanlara ne zaman güveneceksin dostum. Kız işini güzel yapıyor, hareketleri kendini ilgilendirir bizimle bir alakası yok.'' dedi keyifle.

'' Her gördüğünü işe alırsan sonunda ihmal vermeyeceğin sonuçlarla karşılaşırsın. Davranışları şüpheli. Tedirgince sanki bir suç işlemiş gibi davranıyor. İnan bana senin işlerine el atmazdıma ama kendi hislerimi haklı çıkartmak için o kızı araştıracağım. Adı soyadı?''

''İstediğin kadar araştır.Bir şey bulamayacağına eminim. Kendi güvensizliğinden başka bir şey değil. Adı Aslı Arıkan.''

Kanımın çekildiğini hissettim. Oradan hızla uzaklaştım. Arkama dönmeden hızlı adımlarla asansörün yanına gittim. Bu kadarı fazlaydı. Beni araştırınca eline ne geçecekti ki. Onu seven, onu zarar vermeyecek, platonik bir aşk besleyen kızdım.

'Suç işlemiş biri gibi mi davranıyırdum ? Bu sana olan aşkımın verdiği suçluluk duygusu ahmak herif diye yüzüne karşı bağırmak istesem de her şeyi içime attım. Güçlü olmalıydım, araştırınca eline hiçbir şey geçmeyecekti.

Sırtımı dikleştirerek asansöre girdim. Katlar hızla önümden akarken bildirim sesiyle kapı açıldı. Kendimi o dar alandan hızla çekip odama ilerledim.

''Aklından çıkart at. Senden hoşlanmayan seni sevmeyen o adamı unut artık Aslı.'' diye kendime kızdım. Gözlerim dolmuşken tıklatılan kapıyla hızla kendimi toparlayarak içeriye giren kişiye baktım. Gülümseyerek personelimizle sohbet ettim. O gittikten sonra işlerime odaklanmaya çalışarak önüme döndüm.  Sonunda işten ayrılma vaktim gelince otoparka indim. Babam bana dayanamayarak altıma yeni bir araba çekmişti. Arabama ilerlemişken arabanın önünde bekleyen kişiyle kaldım. Beni gördüğünde ellerini yumruk yapmış bekliyordu. Bu tepkiyi hiç beklemiyordum.