TADIMLIK AŞK (TAMAMLANDI)

TADIMLIK AŞK - 7

Harika bir güne merhaba demiştim. Telefon bildirim sesiyle de mutlulukla telefonuma atıldım.

Kimden: Eymen Bey

Küçük bir kaçamak yapmaya ne dersin?

Harika derdim. Bu kaçamaklar fazla büyüleyiciydi. Son zamanlarda olan Eymen'le yakınlığımız beni rüyada olduğumu düşündürüyordu. Eğer bir uykudaysam bu uykudan uyandırılmamayı diliyordum.

Kime: Eymen Bey

Nasıl bir kaçamak?

diye yanıt verdiğimde anında bekletmeden cevap yazmıştı.

Kimden: Eymen Bey

Sürpriz

Bu tek yanıtla gülümsemem yüzüme yayılmıştı. Odamın kapısı tıklatıldığında bakışlarımı kapıya çevirdim. Selin, ''Gerçekten şaşkınım. Deselerdi ki Aslı, bizim Aslı'nın yüzünde, güller açacak, eski hayat enerjisine kavuşacak dalga mı geçiyorsun? Senin adına o kadar mutluyum ki. Belki istediğin gibi olmadı ama bu da bir adım. En azından onunla arkadaş gibi konuşuyorsunuz.'' dediğinde Selin'e ilk söylediğimdeki tepkisi aklıma geldi ve gerçekten içten kahkahamı attım.

''Her türlü delisin yalnız.''dediğinde o da benim bu halime gülüyordu.

Kahkahamı kesip durgunca Selin'e baktım. ''Bu bana yeter. Benimle konuşması yeter. Daha fazlası olmasa da mutluyum. Benimle konuşuyor, benden nefret etmiyor inan bile bundan güç alarak yıllarca yaşarım. Bir gülüşü bile bir ömür yeter.'' dediğimde Selin yerinde sıkıntıyla durdu.

''Tamam...Bu çok güzel ama o başka birini sevdiğinde, evlendiğinde ne bileyim çocuğu olduğunda sana olan arkadaşlığıyla yetinebilecek misin? Başka birine, sana güldüğünden başka..aşkla güldüğünde buna dayanabilecek misin?''dedi.

İşte buna hiç hazır değildim. Cevabını bilmiyordum. Ama gözümün önünde gelişen bu olaya tahammül edebileceğimi sanmıyordum. Yüzüm düşmüş bakışlarımı yere indirdim. Parmaklarımla üzgünce oynadığımda Selin yanıma doğru yürüdü.

''Üzülme hemen. Sadece kendini her şeye hazırlaman için söyledim. Sonra yıkılma diye.Daha ağır yükler altında kalmanı istemiyorum.'' dediğinde haklılığı karşısında bir şey söyleyemedim. Üzüldüğümü fazlasıyla belli etmiş olmalıyım ki

''Kim bilir belki sana aşık olur.''dedi. Bu ihtimale tutunup kendimi daha fazla üzemezdim. Bir an umutla 'Sence böyle bir şey mümkün olabilir mi?' diye sormak istesem de bu soru 'dört ayaklı insanlar var mıdır?' demek kadar saçmaydı. İmkânsızlık barındıran bir soruydu.

Telefonumun bildirim sesiyle elimdeki telefona baktım.

Kimden: Eymen Bey

O zaman bir saat sonra seni almaya geliyorum. Hazır ol.

Selin bana destek olmak için bu sancılı süreçte hep yanımda olmuştu ve olmaya da devam ediyordu.

''Her şey çok güzel olacak. İnan bana. Çünkü ben buna inanıyorum.'' dediğinde inanmak isteyen tarafımla onu dinledim. Ben daha iki gün öncesine kadar hatta aylar öncesine kadar Eymen'in beni tanımamasına bile göz yummuşken bu olanlar mucizeydi. O sebeple sonu ne olursa olsun üzülmeyecektim. Beni sevmeyeceğini bilerek bu işe adımımı atmıştım. Şimdi iki samimi arkadaş gibi birlikte vakit geçiriyorduk. Selin odadan çıktıktan sonra üstüme çiçekli yeşil-beyaz elbisemi geçirdim. Boynuma da hasır yuvarlak çantamı geçirdim. Dolgu topuk sandaletlerimi de giyindiğimde hazırdım. Dudak parlatıcımı sürüp sürmemek konusunda kararsızdım. Bu sebeple çantamın içine koydum.