TADIMLIK AŞK (TAMAMLANDI)

TADIMLIK AŞK- 26

Günler hızlıca geçiyordu. Bu zor süreçte tüm aile birbirimize kenetlenerek birbirimize destek oluyorduk. Eymen üzüldüğünü belli etmek istemese de ben anlıyordum. Son zamanlarda daha sık bizimle vakit geçiriyor Umut'un yanından ayrılmıyordu. Bu tutumu beni korkutuyordu. Sanki bizimle son zamanlarını geçiriyor gibi davranıyordu ve bu ihtimalin olması bile beni çıldırtıyordu. İşe de gitmiyor şirketteki tüm işlerle ben ilgileniyordum. Onun her hastaneye gitmesinde de yanında oluyordum. Tedavisinin her aşamasını birlikteydik, ona her konuda destek oluyordum. Ruh hali eskisi kadar keyifli olmasa da bunu bize belli etmemek için çabalıyor mutlu gibi görünüyordu. Onun yanında güçlü durmaya çalışıyor bu hastalığı yeneceğine inandırmak için elimden geleni yapıyordum. Gecenin bir yarısı içimde oluşan sıkıntıyla uyanarak onu izliyordum. Sanki bir daha onu hiç göremeyecekmişim gibi son bakışımmış gibi her gece sessiz ağlayışlarımla ilk aşkımı, Eymen'i izliyordum.

Yine bir sabah oğlumun kıkırtılarıyla uyandım. Eymen'in kucağında keyifli dakikalar geçiren Umut gerçekten etrafa keyifli gülücükler saçıyordu. Eymen benim uyandığımı hissedince bana dönerek gülümsedi.

''Anneyi uyandırdık oğlum.''

''Ah, keşke tüm sabahları böyle uyansam.'' dediğimde Eymen yanıma yaklaşarak dudağıma tutkulu bir öpücük bıraktı.

''Bir de bunu ekleyelim o zaman.'' dediğinde mutlulukla karşımdaki iki yakışıylıya baktım. Benim gözlerim de maviydi ama Eymen'in göz rengi daha koyu maviydi ve oğlumuzun göz rengi tıpkı Eymen'in mavisi kadar derindi. Eymen onu kucağında oynatırken ''Bahçeye ileride oğlumuzla maç yapabilmek için bir kale yaptırmayı planlıyorum nasıl?'' dediğinde keyifle gülümsedim.

''Çok iyi düşünmüşsün. Oğlumuzu hemen bir sporcu gibi yetiştirmeyi aklına koymuşsun bile.'' dediğimde aşağıya kahvaltı yapmak için indik. Evdeki çalışanımızın kucağına Umut'u bırakırken güzel bir kahvaltı yaptık. Eymen önündeki yemekle çatalıyla oynarken uzun zamandır sakladığı hüzünlü bakışlarını bana çevirdi.

''Aslı....'' diyerek bir nefes bıraktı. ''Bu ihtimali düşünmek bile istemiyorum ama bunu konuşmak zorundayız.''

''Eymen lütfen bu ihtimal gerçekleşmeyecek. Sen bizi bırakmayacaksın, bırakamazsın.''

''Aslı seni çok seviyorum ve son nefesimi verene kadar da seveceğim.'' dediğimde daha konunun başlangıcını yapmasına rağmen gözyaşlarım yanaklarımdan süzüldü. Eymen yanağımı okşarken ''Çok hatalıydım seni çok kırdım ama seni çok seviyorum. Oğlumuzu çok seviyorum ve bu hayatımın sonuna kadar da devam edecek.'' dediğinde ona yaslanarak dinledim.

''Belki güzel bir başlangıcımız olmadı ama sonrası benim için masallardan farksızdı. Beni yeniden hayata bağlayan, yeniden aşka inandıran, biri için hayatımı feda edeceğim tek kadın sen oldun. Şimdi bizim masalımızın sonu nasıl biter bilemiyorum.'' dediğinde gözyaşlarım onun tişörtünü ıslatmıştı. Ona iyice sokularak ''Eymen..Lütfen böyle söyleme.'' dedim.

''Beynimde patlamaya hazır bir bombayla yaşıyorum bu ne kadar devam eder. Sizinle ne kadar güzel anı yaşamama izin verir bilmiyorum ama sana ilişkimizin başında yaşattığım her şey için çok pişmanım ve kendimi hiçbir zaman affetmeyeceğim.'' dediğinde titrek bir nefes bıraktım.

''Eymen ben seni seviyorum ve her şeyi unuttum. Lütfen bunu daha fazla dillendirip beni daha fazla üzme. Ben seninle yaşadığım hiçbir şeye pişma değilim ve olmayacağım ve söz veriyorum seni ömrümün sonuna kadar seveceğim.''

''Sevme. Çünkü ben bunu hak etmedim. Seni çok kırdım. Eğer bana bir şey olursa yeni bir hayat kur ama şunu asla unutma seni hep sevdim ve seviyorum. Beni hiçbir zaman unutma. Benimle veya bensiz kurduğun bir hayatta beni unutma.'' dediğinde ağlayışlarım şiddetlenmiş göğsünü yumrukluyordum.