TADIMLIK AŞK (TAMAMLANDI)

TADIMLIK AŞK - 11

Bugün ailelerimiz bir araya geliyordu. Bu sebeple çok heyecanlıydım. Elimi kalbime koyarak sabırsızlıkla bekledim. Evleneceğimiz haberini vermiştik ama şimdi her şey daha farklıydı. Babam başta mırın kırın etse de zoraki de olsa kabul ettirmiştim. Eymen'in annesi Nermin Hanım da erken olduğunu söyleyip henüz birbirimizle fazla vakit geçirmediğimizi dile getirse de herkes bu kararın öylesine bir karar olmadığını anlamış ve ikna olmuştu.

Boğazda yemeğe gideceğimiz için ve her zaman ilk izlenimin önemli olduğunu bildiğim için şık olmaya çalıştım. Üzerime siyah dizlerimin üstünde biten bir elbise giyinmiştim. Altıma da lame rengi stiletto ayakkabılarımı geçirdim. Taşlı kol saatimi de taktıktan sonra akşam yemeği için hazırdım. Selin'in elime tutuşturduğu portföy çantamı da aldıktan sonra babamın gelmesini bekliyordum. Beni almaya geleceklerdi. Kolumdaki saate bakarak ailemin gelmek üzere olduğunu gördüm. Koşar adımlarla dışarı çıkıp evin önünde duran arabaya bindim.

''Of bu güzellik ne?''diyen abime küçük bir tebessüm gönderdim. Aslında dil çıkartıp saçma sapan hareketler yapmak geliyordu içimden ama son anda kendimi frenlemeyi başarmıştım. Annem de destek olarak yanımda varlığını hissettirdiğinde kendimi dünyanın en şanslı kızı hissettim. Abim elini belime yerleştirerek beni rezervasyon yaptırdığımız masaya doğru yönlendirdi. Yaklaştığımızda Eymen ve ailesi de ayaklanarak tanışmak için ellerini uzattı. Abim olduğu yerde çakılı kalınca şaşkın bakışlarımı onun yüzünde gezdirdim.

''Bir sorun mu var abi?''

''Yürü, gidiyoruz.'' diyerek beni ters istikamete çevirdi.

''Abi, ne yapıyorsun canımı acıtıyorsun!'' diye sinirle soluduğumda arkamızdaki herkes şaşkınca bize bakıyordu. Babam yanımıza gelerek ''Ne oluyor burada, ne rezalet?''

''Baba ben bu evliliğe onay vermiyorum.'' dediğinde şaşkınlıkla olduğum yerde sendeledim. Abim beni düşmekten kurtarırken babam kaşlarını çatarak abime baktı. Bakışlarımı Eymen ve ailesine çevirdiğimde annem onlara bir problem olmadığına ikna etmeye çalışıyor gibi görünüyordu. Eymen'le bakışlarımız kesiştiğinde dikkatli bir şekilde bizden tarafa bakıyordu. Anneme nezaketen gülümseyip bu tarafa doğru yürüdüğünde abime dönerek ''Abi, Eymen bu tarafa doğru geliyor. Bak, lütfen sorun çıkmasın.'' dediğimde abim yumruklarını sıkıyordu.

Eymen yanımıza gelerek  ''Bir sorun mu var?'' dediğinde abime alttan bir bakış atarak susması gerektiğini belirttim. Eymen abime elini uzatarak ''Tanıyorum sizi bir yerden.'' dediğinde bu aralarındaki gerginliğin sebebini bilmiyordum. Babam nazikçe aralarında olduğunu belli edip abimi bir köşeye çekerken şaşkınlıkla arkalarından bakakaldım. Eymen elini omzuma atarak beni masaya götürürken ''Abimle tanışıyor musunuz?'' diye merakla sordum.

''Siması tanıdık geliyor. Şimdi hatırlayamadım.'' dediğinde kafam karışmış bir şekilde başımı salladım. Abimin neden böyle bir tepki verdiğini bilmiyordum. Kafamda birçok eksik parça vardı. İlk anda olan gerginliği atmaya çalışarak masanın üstündeki sudan bir yudum aldım. Abimle, babam da masaya oturunca aradaki gerginlik gitmiş ortamda güzel bir sohbet dönüyordu. Boğaz manzarasının ışıkları denizin üstüne yansımasının düşürürken bu manzaraya kendimi kaptırmış seyrediyordum. Adımın cümle içinde geçmesiyle bakışlarımı Eymen'in annesi Nermin Hanım'a çevirdim.

''Aslı işinde çok başarılı gerçekten.''dediğinde babam ''Kızımı bizim holdingden alıkoyan başka bir sebep olduğunu biliyordum.'' diyerek bakışlarını Eymen'e çevirdi. Eymen mesajı almış biri olarak ''Kızınızın kendi başarısı. Holding seçimi de onun tercihi. Ben karışmadım Ahmet Bey.''

''Furkan sen nasılsın?''diye abime söz hakkı tanındığında annemle Nermin Hanım'ın başka bir konuya kendilerini kaptırmış konuştuklarını gördüm. İş yemeklerinden birbirlerini tanıyorlardı zaten. Sadece kaynaşmaları bu yemekle gerçekleşiyordu. Herkesin birbiriyle iyi anlaşmasına çok sevinmiştim. Bakışlarımı mutlulukla Eymen'e çevirdiğim de abime meydan okur gibi baktığını gördüm. Kaşlarım istemsizce çatılırken bakışlarını bana çevirerek gülümsedi. Onun bir gülümsemesiyle de her şeyi unuttum. Çekim alanına girmiş yine hayattan soyutlanmıştım.