TADIMLIK AŞK (TAMAMLANDI)

TADIMLIK AŞK - 23

Eymen'in kızgın bakışları altında spor matına oturduğumda o da arkama gelip oturdu. Onu zor bela ikna ettiğim pilates kursuna getirmiştim ve Eymen bundan hiç memnun değildi. Hamile olduğum için beni kıramamış çiftler için eşli olan kursa benimle birlikte katılmıştı ama suratı sirke satıyordu. Başına silah dayamışım da getirmişim gibiydi ve bunu bana yansıtmaktan geri durmuyordu. Hocanın gösterdiği gibi topları önümüze çektiğimizde küçük egzersizlerle önce bedenimizi gevşettik. Yere boylu boyunca uzandığımda dizlerimi kırarak pilates topunun üstüne uzatarak topu ayağımla itip çektim.

''Aslı var ya yemin ederim sana evde sporun âlâsını yaptırırdım. Şu düştüğüm konuma bak.'' deyince başımı kaldırıp sinirle ona baktım.

''Gelmeseydin Eymen. Ben kendim de gelebilirdim. İlk defa birlikte bir aktiviteye katılmak istedim onda da burnumdan getireceksen........''

''Hayır, hayatım. Tamam ben bir şey söylemedim devam edelim.'' dediğinde ikinci harekete geçtik. Topu bacaklarımın arasına sıkıştırdığımda karnımı biraz içeri çekerek bacağımı ayağa kaldırdım ve başımı da eş zamanlı olarak kaldırdım. Eymen, hocanın gösterdiği hareketi bırakıp gözleri büyümüş bir şekilde bana baktığında 'Ne var?' dercesine baktım.

''Aslı sen beni bugün çıldırtmak istiyorsun.'' sanırım dediğinde neden böyle bir cümle kurduğunu anlamamış biri olarak hareketimi zorlanarak da olsa yapmaya devam ettim. Belirginleşen göbeğim buna kısmen engel oluyordu. Sonunda yoga pozisyonuna geçtiğimizde rahat bir nefes veren Eymen'e ''Neden bu kadar gerildin?'' diye sorduğumda hocanın ''Eşlerinize bu harekette yardım edebilirsiniz. Özellikle hamile olanların daha çok desteğe ihtiyacı var.'' dediğinde Eymen bakışlarını hocaya çevirdi.

Pilates topunun üstüne oturduğumda Eymen de arkama geçmiş kollarımı yana açmam için bana yardımcı oluyordu. Topun üstünde Eymen'in bana olan desteğiyle kaldığımda hocanın gösterdiklerini bedenimin izin verdiği düzeyde gerçekleştirmeye çalıştım. Harfiyen yerine getirememiştim ama esneme germe hareketlerini kolaylıkla yapmıştım. Eymen'in bir eli göbeğimdeyken diğer eliyle de hareketlerimi yönlendiriyordu. Nefes kontrolünü de yaptıktan sonra rahat bir nefes verdim. Eymen kulağıma yaklaşarak hâlâ göbeğimde olan elini yönlendirmesiyle içim kıpır kıpır oldu. Kulağıma yaklaşmış saçlarımdan derin bir nefes çekerken hocanın sesi kulağımda vızıltıdan ibaret olmuştu.

''Her hareketinle kendimden geçtim. Şu kumaş parçasının içinde nasıl göründüğünün farkında mısın? Burada birçok erkek var ve bu etkinlik bitmeseydi ben çıldırmak üzereydim Aslı Korel.'' diye kulağıma baştan çıkarıcı bir ses tonuyla konuştuğunda nefesimi tutmuş bu büyüde kaybolmuştum. Eymen, kokumu içine çekerken pilates topunun üstünde yavaşça ona dönerek elimi yeni çıkmaya başlayan sakallarında gezdirdim.

Fısıltılı çıkan sesimle ''Sen beni kıskandın mı?'' diye sorduğumda sakalları üzerindeki elimi öperek ''Bu soru mu sence? Kıskançlıktan çıldırdım.''

Eymen'in açıkça bunu dile getirmesinden keyif aldım. Kıskanıldığını hissetmek, sevildiğini görmek, değer gördüğünü bilmek güzeldi. Hocanın uyarıcı ses tonuyla birbirimizden koparak kaldığımız yerden harektimizi devam ettik. Yorucu bir bir günün ardından nihayet eve girebildik. Duş alıp rahatladığımda şişmiş olan ayaklarımı öne uzatarak masaj yapmaya çalıştım. Eymen bu hareketime engel olarak ''Ben yaparım.'' dedi. Onun bu ilgili hallerine iç çekerek aşkla bakarken bana göz kırptığında ''Ay valla erken doğum sebebimsin.'' dedim.

''Aşkım biraz daha sabır. Biliyorum çok isteklisin ama biraz daha zamanı var gibi.'' dediğinde Eymen'in dokunuşları etkisinde kendimden geçmiştim zaten.

''Bak ben bunlara alıştım. Hamileliğim sonlandığında da bu masajlardan isterim.'' dediğimde içten gülümsemesi yüzünde yayıldı.

''Sen iste zevkle yaparım.'' deyip göz kırptığımda biri Eymen'in bana böyle hareketler yapmaması gerektiğini söylemeliydi. Yoksa ya gerçekten kalpten gidecektim ya da erken doğum yapacaktım.

Muhteşem dakikalar eşliğinde birlikte vakit geçirirken kapı zilinin çalmasıyla şaşkınca birbirimize baktık.

''Birini mi bekliyorduk?''

''Hayır.'' dedim. Birlikte kapıya merakla ilerlerken bu saatte habersiz gelen kişiyi gerçekten merak etmiştim. Kapıyı açmamla ailemi ve Selin'i karşımda bulmamla şaşkınlık içerisinde Eymen'e döndüm. Herkes artık boşanmayacağımızı biliyordu. Bunun kritiğini yapmak için gelmiş olduklarını suratlarından anladım.

''Şunu doğru düzgün anlat Aslı.'' diyen abime korkak gözlerle baktım. Eymen güven verircesine bana bakarak beni kendine çektiğinde ''Duyduğunuz gibi anlatılacak bir şeyi yok. Biz birbirimizi seviyoruz.'' deyince tekrar çalan kapıya görevli abla baktı. Eymen'in ailesi de gelince her şey tam olmuştu.

''Aslı bana bak bu adam seni zorla mı tutuyor. Korkma kızım.'' diye hep bir ağızdan çıkan sesler birbirine girmişti. Kim ne söylüyordu anlamıyordum. Hep bir ağızdan konuşan topluluğa Eymen

''Yeter!'' diye gürledi.

Gürültü yerine sessizliğe bırakırken ben konuştum. ''Hayır, biz mutluyuz. Hatalarımızı, her şeyi geçmişte bıraktık. Yeni bir başlangıç yaptık. Onu seviyorum Eymen de beni seviyor. Boşanmayacağız.'' dediğimde kimse bu tutumuma anlam veremedi.

''Aslı!'' diyen babamın sesiyle Eymen,

''Karımı seviyorum ve ayrılmayacağız.'' diyerek babamın konuşmasına fırsat vermedi. Eymen'in ailesi ise sessizlik içerisinde olanları dinliyorlardı.

''Hamileyim.'' dediğimde ortaya attığım ikinci bombayla herkesin bakışları şok içerisinde karnıma odaklandı. Abim dişleri arasından ''Eğer o bebek için bu adama katlanacaksan......''

''Furkan!'' diye uyarıda bulunan Eymen'in sözcüklerini hızla keserek

''Hayır abi. Bebek olsa da olmasa da bu başlangıcı yapacaktık.'' dediğimde hiç kimse bu duruma ikna olmamıştı. Selin ve annem ortamdaki gerginliği yumuşatmaya çalışırken savaş oklarının bitmesini diledim.

Nermin Hanım ''Gelinimi ve torunumu üzmeyin artık.'' diyerek sevgiyle karnımı okşarken annem de gelmiş torununa alacakları şeyin planını kurmaya başlamışlardı bile iki dünür. Geceyi gerginlik içerisinde sonlandırırken annem, Selin ve Nermin Hanım bizim birliktelik kararımızı hemen onaylayıp kabullenmişlerdi. Hasan Bey ise bana endişeyle bakıyor, korkuları var gibiydi. Babam ve abimse öfkeli bakışlarının hedefi olarak Eymen'i seçmişler gece boyunca bu duruma zor bela boyun eğmişlerdi.

Onları uğurlayıp evin kapısının arkasında derin bir nefes bıraktığımda Eymen ellerimi tutarak

''Kolay olmayacaktı bunu biliyorduk. Lütfen üzülme. Benim yüzümden üzülmene dayanamıyorum.''

''Senin yüzünden değil. Dediğin gibi buna hazırdım zaten. İnan bana onlar da kabullenecekler.''

''Seni bu duruma soktuğum için özür dilerim ama her şeyi düzelteceğim. Söz veriyorum eskisi gibi olacağız. Tüm aile mutlu, huzurlu bir şekilde bir araya geleceğiz.''

''Ben de inanıyorum her şey çok güzel olacak.''

Beni yanına çekerken ''Nerede kalmıştık?'' diye sordu. Cilveli bir şekilde ''Bilmem ki, hatırlayamadım şimdi?'' dediğimde beni kucağına almasıyla kollarımı boynuna dolamam bir oldu.

Gülümsememiz yüzümüze yayılırken ''Hım, hemen hatırlatayım o zaman.'' diyerek beni yatak odamıza götürdü. Dudaklarını dudaklarımla buluşturduğunda ise dünyadan soyutlanmıştık. Unutulmaz, uzun ve muhteşem gecenin kollarına kendimizi tutkuyla bıraktık.

Yeni yılın ilk bölümü ve kısa bir bölüm olduğu için
BÖlüm sınırı: 50 YORUM
Bu arada önceki bölüm sınırı geçmemiş ama ben sırf cabanizdan dolayi yeni bölümü ekledim 😉