TADIMLIK AŞK (TAMAMLANDI)

TADIMLIK AŞK- 17

Bir haftayı daha geride bırakmıştım karnımda onun bebeğini taşırken. Ve bunu Eymen'e belli etmemek o kadar zordu ki. Aynı evin içinde yaşıyorduk ve benim bunu biliyorken saklamam çok daha zorlaşıyordu. Yasal olarak bebeği aldırma süresi geçmişti hoş aldırmayı da düşünmüyordum ama intikamın meyvesini taşımam çok zor olacaktı. Ona her baktığımda yaşadığım muhteşem gecenin ardından geçirdiğim koskoca üç kötü ay aklıma gelecekti.

Ellerimi yatak odasının balkonundaki tırabzanlara koydum. Bahçe güzelce düzenlenmişti. Havanın serinliği tenimi yalayıp geçerken düşüncelere dalmıştım.

Eymen de her zamanki gibi bana yaklaşmaya çalışıyordu. Ben ise onun bana her yaklaşma hamlesini geri püskürtüyordum. Boşanma kararından ise vazgeçmemiştim. Bugün itibarıyla davam açılmıştı. Sessiz bir şekilde bahçeyi izlerken elimi düz göbeğime koydum.

''Aslı.'' diyen Eymen'in sesiyle irkildim.

''Korkutmak istemedim. Özür dilerim.'' dediğinde rüzgarın dağıttığı saçlarımı elimin tersiyle kulağımın arkasına sıkıştırdığımda ''Dalmışım. Sorun değil.'' dedim sevdiğim adamın gözlerine bakarak.

''Bir haftadır çok durgunsun.'' dediğinde elimi karnımın üstüne götürme isteğini zorlukla bertaraf ederek ona baktım. O da benim gibi son bir haftadır çökmüş gibiydi. Yüzü solgunlaşmış, gözleri kanlanmış, gözaltları şişmişti. Elimle orayı okşamak istedim. Nasıl içli bakıyordu öyle bana?

''Boşanma davası açmışsın.'' dedi sıkıntıyla. Avuçlarını yüzünde gezdirirken bu görüntüden kaçmak isteyerek başımı bahçeye çevirdim.

''Evet, bitmeli.''

''Aslı, bitmeyecek. Görmüyor musun sen olmayınca mutsuz oluyorum. Yanımdayken uzak kalmana dayanamıyorum.''

''Başlamamış bir şeyi bitirmek sen de zor olmamalı.'' dediğimde ''Aslı, inan bana. Dene. Ne kaybedeksin. Mutluluğu denemekten ne kaybedeceksin?''

''Mutsuzluğu denemiş olacağım ve bu sefer emin ol bir kez daha yıkılırsam ayağa kalkamam.''

''Seni üzmeyeceğim. Seni kırmayacağım. Seni seviyorum Aslı.''

''Hatırlıyor musun? Sana bir cümle kurmuştum eskiden. Dilerim birini gerçekten seversin ve sevgisini istediğin kişiden karşılık alamazsın. Tadımlık bir aşk yaşayarak yarım kalırsın demiştim, hatırlıyor musun? Bunu kendim için söylediğimden habersizdim. Bunu... Sana ...Benim için söylemişim. Olacaklardan habersiz.''

''Aslı, özür dilerim. Çok pişmanım. Hataydı. Ama deneyelim... Yeniden deneyelim. Ben sensiz yapamam anlıyor musun? Sensiz nefes alamam.''

''Artık çok geç. Ben sana güvenemem. Seni seviyorum ama sevgi her şeyin üstünden gelmez. Bana yaşattıklarından nefret ederek seni seviyorum. Ama sana olan sevgim bu evliliği de aşkı da kurtarmaz. Bizimkisi bir masaldı. Sevgiliyken yaşadıklarımız güzel bir aşktı. Saf....Masum. Her şeye rağmen.....''

''Aslı geçireceğimiz güzel anlardan çalıyorsun. Lütfen. Bana bir şans daha var. Yaşayacağımız onca güzel zaman gidiyor.''

''Eymen şu an ne yaşayamıyorsak hepsi senin yüzünden. Sen yıktın mutluluğumuzu. Seni öyle saf bir aşkla seviyordum ki hepsini sen kirlettin. Şimdi söyle bana, Nasıl hiçbir şey olmamış gibi eskiden güvende hissettiğim kollara şimdi acabalarla sığınabilirim. Nasıl inanırım beni sevdiğine, Nasıl inanırım kurduğun cümlelere. Ağzından çıkan tek kelime benim için çok değerliyken şimdi yalandan ibaret.'' dediğimde Eymen şakaklarını ovarak bana baktı. Gözleri yalvarırcasına, korkuyla bakıyordu.