Love Series 1: The Selfless Love

Chapter 14:

Paglingon ko ay parang bigla akong nakaramdam nang takot dahil nakita ko sa mga mata niyo yung takot at sakit.

"Drei?" tawag ko dito saka pinunasan ang luha ko. "Kanina pa kayo jan?"

Ang tagal na pala naming nag-uusap na hindi manlang namin namalayan na out na nila Sandrei.

Bago siya sumagot ay lumapit muna siya samin. "Sakto lang para marinig yung sinabi mo,"

Galit siya. Nasaktan ko siya. Alam ko kasi ang lamig nang pagkakasagot niya sakin.

"May balak kang patigilin ako sa panliligaw sayo? May balak kang layuan ako?" malamig niyang saad.

"Drei?" tanging pangalan niya lang ang nasasambit ko nilingon ko sila Ina.

Lumapit si Ina sakin saka bumulong. "Cassie, Be happy and stop thinking other people. Just once, Be selfish!"

Bumuntong-hininga ako saka nagsalita. "D-drei... A-ang hirap...Nasasaktan na kita,"

"May balak kang layuan ako kasi ayun ang sinabi sayo nang kapatid mo diba?" wika nito.

Yumuko nalang ako dahil hindi padin ako makapagdesisyon. Its hard for me to be selfless and its hard for me to see Sandrei hurt because of me.

"Sagutin moko!" sigaw nito sakin na nakapagpakuha ng attention sa mga estudyanteng dumadaan.

Napaluha nalang ako habang nakayuko nang biglang magsalita si Ulysses.

"Bro, Stop shouting. Nasa university tayo," aniya.

"love sagutin mo yung tanong ko please!" pagsusumamo nito saka hinawakan yung baba ko.

"D-drei, Ate candice likes you and you know that right? Alam niyong hindi kami magkasundo pero--"

"Kaya bibitawan moko para lang sa kapatid mo? Para lang magkasundo kayo, ha!" sigaw nito sakin.

"Hindi yun ganon Drei," wika ko.

"Then explain to me! Akala mo ba hindi ko narinig yung sinigaw niyang ate mo kaninang umaga, ha? Ipa-intindi mo sakin kasi nahihirapan akong intindihin kung bakit napakadali para sayong mag-sakripisyo para lang sa ate mo?"

"She's my ate Drei! Hindi man kami magkasundo, lagi man niya akong inaaway pero hindi non mababago na kapatid ko padin siya," sigaw ko.

"Kaya ano? I-sasakripisyo mo din ako, ganon? I-sasakripisyo mo ko para sa taong hindi ka manlang inisip, na kahit kailan walang ginawa kundi saktan ka." malamig na sumbat nito.

"I don't know, Okay? Do you think its easy for me to decide. N-nahihirapan ako Drei! Kapatid ko siya kaya gusto kong maging masaya siya pero importante ka sakin at nasasaktan ako ngayon kasi nasasaktan kita. Hindi ako makapag-decide kasi paano ko bibitawan yung taong hindi ko kayang makitang hawak nang iba pero hindi ko rin magawang maging masaya knowing na masasaktan ko yung sarili kong kapatid. My own flesh and blood! " pagsusumamo ko sa kanya.

Hindi siya makapaniwala sa mga sinasabi ko sa kanya pero makikita mo padin sa kanya na nasaktan ko siya. 'I'm sorry Drei. I'm sorry for hurting you!'

Hinawakan ko ang pisngi niya saka nagsalita. "D-drei, Kaibigan din kita at special ka sakin. Wala akong masasabing masama na tungkol sayo and You doesn't deserve to be hurt by someone like me. Y-you deserve better at nahihirapan nakong makita kang nahihirapan,"

Nakatingin lang ang mga kaibigan namin sa aming dalawa habang si Sandrei ay umiling sa mga sinabi ko at bago pa siya makasagot ay nag-ring na ang bell sign na balik na sa klase.

Kriiiiiiiiiiiing!

Kinuha ko yung bag ko saka nagsimula nang maglakad nang bigla niya akong hinawakan at nagsalita.