LEYLA ( REİS SERİSİ 2 )

1

Herkese merhaba?

Leyla kitabı tekrar sizlerle beraber. Konular ve bir kaç yan karakter değişmiştir.

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum.

İyi okumalar dilerim .

...........

LEYLA KIRCI

Yıllar geçsede bazı acılar hala tazeliğini korurdu. Kalbin kin tutmasa da beynin sana sürekli o anları hatırlatarak unutturmuyordu.

Ben Leyla Kırcı, Türkiye'nin en büyük zenginlerinden olan kırcı ailesinin tek çocuğuydum.

22 senelik hayatım babam ve annemin kontrolü altındaydı. Ben kendi kaderimde bir kukla gibi oradan oraya sürükleniyordum.

Çok şey gördüm, öfkenin insanı nasıl değiştirdiğini, bir sevgi kırıntısına dâhi muhtaç kaldığını?

Daha sayamadığım onca şey benimle beraber bu yolda sürükleniyordu. Ne elimden bir şey geliyordu ne de onlara baş kaldırabiliyordum.

"Efendim şoför bey geldi"

Hizmetlinin sesi ile düşüncelerime kısa bir ara vererek ona içeriye almasını söylediğim de düzenli bir şekilde yapılan saçım bozulmasın diye kendimi oldukça dik tutmak zorunda kalmıştım.

Büyük kapıdan içeriye giren zülfü bey ellerini önünde birleştirerek bana bakarken onu bu duruma sokan ailemden daha da nefret etmemi sağlıyordu.

"Beni çağırmışsınız leyla hanım?"

"Zülfü amca arabam iki gündür tamirde hala gelmedi mi?"

"Adam sabah aradı gün içerisinde gidip alırım ben"

Verdiği cevap ile memnun olurken bir an önce arabama kavuşmak istiyordum.

Geçen gün okul yolunda arıza yapınca zülfü beyi aramış ve yanıma gelerek arabayı tamire götürmesini istemiştim.

"Tamam ben 1 saate kalmaz çıkarım siz hemen gidip alın"

Dediklerimle beraber yan koltuğa koyduğum çantamı elime alırken bana bakan adamla küçük bir sorun olduğunu anlamıştım.

"Leyla hanım kızımın toplantısı var. Saat 3 gibi size getirsem"

Yüzünde ki mahçubiyet ile bana bakarken derin bir nefes aldığım da babamı arayıp korumalardan birinin almasını isteyecektim ki bundan hızlıca vazgeçmiştim.

Şimdi yok yere bu adamı azarlar hatta kovardı. En iyisi kendim gidip almaktı.

"Adresi bana verin ben alırım"

"Olur mu öyle şey ? Haldun bey çok kızar"

"Bir şey olmaz ikimizden başka kimse bilmez. Ben hallederim bana adresi ver yeter"

Daha fazla üstelemeden iç cebinden çıkardığı kartı bana verince fazla göz atmadan yürümeye başladığım da akşam ki iş yemeği için hazırlanmam gerekiyordu.

4 senelik mimar olma hayallerim yavaşça sona doğru geçerken okulun artık bitecek ve kendime özgü hayallerim ile işe başlayacaktım. Babam ve annem bu mesleği seçmemi duyduklarında oldukça iyi karşılaşmıştı.

Zira bize ait olan holding mimar ve mühendislerin tam yeriydi. Bu yüzden ailem ilk defa istediğime karışmamış ve kendimi az da olsa iyi hissetmemi sağlamışlardı .

Akşam ise benim çizdiğim büyük bir projenin toplantısı olacaktı. Bu yüzden ortaklarla tanışmak için babam böyle bir organizasyon istemiş annem ise direk duruma el atarak tüm eksikleri tamamlamıştı.