HOMIGEN SERIES IV: "Kiss And Make-Up"

KABANATA 21

DUMIRETSO NG MANSYON kasama ang kaibigang si Andy. Hindi maiwasang mabigla dahil sa pagkawala ni Jana sa araw na pinakamahalaga para sa'kin. Umuuwi rin naman ako sa Pilipinas sa loob ng dalawang taon ngunit dalawa o tatlong araw lamang ang tinatagal sapagkat maraming kailangan asikasuhin. Kulang na kulang ang araw para sa'min nina Nana sa twing' tutungo sa kanila at magkukwentuhan.

Pagkatapos, ngayong for good na sa pinas saka naman hindi mahagilap ang dalaga. They didn't drop any memories of Lyndon wheneverytime I spend my vacation though I also didn't bother to ask because it might get me destructed. I need to focus on my goals before going back here in the Philippines. I have to prove that I will bring pride and fulfill my promises to Daddy when we've had a serious conversation over the phone right after I went to US.

'Go on with your whims Samantha but be sure that you'll going to win his heart again or else, I will disown you in everything that you have right now,'

Kahit hindi siguro ipilit ng ama'y gagawin nang kusa sapagkat mahal ko ang lalaki. Hindi maipaliwanag ang lahat ng kasabikan sa puso at iniisa-isa ang mga dapat gawin sa araw na ito. Gusto kong simulang dalawin ang mga taong hindi nabigyang paliwanag ng biglaang pag-alis. Magsimula kasi no'ng tumungo sa States ay walang balita sa binata, nahihiya naman akong magtanong din sa mga malapit sa lalaki o miski si Nikki. I tried to stalked his profile or any social media account but he didn't update any post since I left. Maybe he changed his accounts? Maging si Nikki ay wala akong ideya kung bakit naging pribado ang lahat ng socmed nito.

Hindi rin naman ako kinikibo ni Daddy kapag nagbabakasyon nang ilang araw sa Pinas. He's very devoted or loyal to Lyndon Santiago eventhough I'm her legit daughter. Ayaw ring magkwento ni mommy at napapabuntong-hininga sa t'wing ilalapit ang topic tungkol sa binata. I had never visited Love at 60's Cafe eversince we broke up 'coz I, myself was very ashamed of what I did.

Unang araw sa Pilipinas at ang planong gawin ay maglalakas loob na bisitahin ang cafe o ang dating paaralan. Sariwain ang lahat nang aming pinagsaluhan.

Kahit paano hindi nabigo sa tinahak na daan dahil nakilala bilang isa sa arising fashion guru sa industriyang pinasok. Maraming vogue model ang nagawan ng mga de-kalibreng disenyo ng kasuotan o lingerie. Napabilang sa mga new faces of trendsetter fashion at na-cater sa ilang international interviews. Epitome of succes has been very positive to me but one thing I haven't got while I'm on the top...my father's approval and the man I truly love. Ni hindi ko nakitang naging proud si Daddy sa lahat ng tinatamasa kong tagumpay sa larangang napili. Marahil para sa kanya iba ang kahulugan ng tagumpay. Ito ay ang pagpapatakbo sa kanyang mga negosyo.

PAGKABABA sa hagdan ay nasalubong si Manang Gina na paakyat sa ikalawang palapag.

"Hi Manang, where's mommy and daddy?"

"Ay senyorita umalis po sina Don Harold at Donya Amanda."

"Where?" I frowned.

"Hindi ko po alam. Wala namang sinabi o ibinilin."

"Thanks! Pagkarating nila pakisabing may pinuntahan lamang ako sandali."

"Opo,"

Tuluyang umakyat ang katiwala na mayroong hawak na walis. Hindi nag-abalang hanapin si Manong Toby dahil baka isinama ng dalawa. I just used my own car to go somewhere else.

Mabilis pinatakbo ang sasakyan patungo sa kabisadong daan. Ilang oras halos ang itinagal nang pagmamaneho dahil sa pinagsamang traffic jam at medyo may kalayuan ang lugar.

I strode at the avenue wherein the first time we've met then I gradually felt a bit of nostalgic emotion towards those memories. Naaalala ko ang mga pagkakataon na halos sundan ang binata at kulitin para lamang maging private tutor.