HOMIGEN SERIES IV: "Kiss And Make-Up"

KABANATA 31

HUMINTO ANG SASAKYAN SA ISANG 'DI pamilyar na port kung saan nakasadsad ang medyo may kalakihang yate na mayroong modernong disenyo. Ibang-iba ito sa mga nakikitang pandagat na sasakyan na karaniwang nakikita sa Amerika. My sight darted on him when the lad thwarted his auto in front of an extensive port. This is kinda privy and a bit far from the metro.

"Where are we?" I'm aquivered.

Hindi kumibo ang binata saka nagmamadaling bumaba ng sasakyan at lumigid sa kinauupuan ko. Halos makaramdam ng kakaibang kaba sa madilim na ekspresyon ni Lyndon.

"Get off my car" he seriously said right after he opened it.

Nagmamadaling bumaba sa pagkataranta dahil sa maawtoridad na boses ng binata. Halata rin dito ang madalas niyang pagkagat sa ibabang labi rason upang makapagbigay ng kongklusyon sa utak na nakakaranas si Lyndon ng tensyon o galit.

Lalong umigting ang nadaramang  takot nang iginiya ang aking braso palapit sa kinadadaungan nito. Di alintana ng binata kung gaano kahigpit ang kanyang hawak at basta na lamang hinatak sa pinaka-entrada nang nasabing yate.

"L-Lyndon, bitiwan mo 'ko nasasaktan ako. Kaninong yate 'to? Please, let me go!" I pleaded but he stayed silent.

Nang tuluyang makapasok sa loob ay dumiretso kami sa upper cabin na sadyang nababalutan ng dilim, tila walang mga crew na nagbabantay at tanging kami lamang ang naroroon. Ang ipinagtataka'y bakit mukhang hindi naman nagagamit ninuman ang sasakyang pandagat na 'to. It is plain white yet still classy from the exterior up until interior aesthtetic of the yatch. Mukhang mamahalin ang modernong sofa sa pinakaloob, maging ang ilang kagamitang naroroon ay tila hindi nagagalaw ng madalas.

"You want to gain my forgiveness, right?" putol nito.

"L-Lyndon,"

"I'm asking you if you want to be forgiven! Dammit!"

Napalunok ako upang matanggal ang bara sa lalamunan dahil kitang-kita ang matinding galit sa mga mata ni Lyndon kahit pa madalim ang paligid.

"You already knew my stand." I simply said.

He bitten his lowerlip and I could see an abrupt fondness in his eyes when he heard my response. May dumaang kislap sa kanyang mata na lalong nagpakaba sa puso, idagdag pang kami lamang dalawa ang naroroon sa naturang lugar.

"Anong kadramahang sinabi sa'yo ng lalaking 'yon? Do you really embraces men who are sour graping with their fucking heartaches?" may bahid inis ang boses.

"What do you mean?"

"Hindi ka inosente para 'di mahalatang tsinatsansingan ka ng Benjamin na 'yon!" he shouted.

Natulalang sandali sa tinutumbok ng kanyang mga sinasabi ngunit nang maalala ang partikular na eksena sa utak ay hindi maiwasang matawa ng pagak.

"Why the hell are you laughing?" he felt huffy.

"Is this all for that?" I amusingly uttered.

"Huwag mong ibahin ang usapan!" halos manggalaiti sa galit ang binata dahil sa hindi ko direktang pagsagot.

"What do you want me to say? Na niyayakap ko siya dahil gusto ko siya, o niyayakap ko siya dahil gusto kong mawala ang pagiging heartbroken niya kay Jana?"

Bahagyang naglaho ang galit ni Lyndon sa mga narinig at tila nawala ang tapang ngunit mabilis ding kumabig saka muling pinaigting ang panga.

"I'm just asking..."

"Then why we're here? Who owns this?"

Inilibot ang mata sa kabuuan ng magarang yate saka muling bumalik ang tingin sa lalaki. Hindi kaagad nakasagot si Lyndon sa mga tanong sa kanya ngunit namulsa lamang ito at tinalikuran ako.