CAPTURED

XXVI

The sun shines up brightly at my room's windowpane as if nothing dreadful happened last night.

Tulala ako sa kwarto habang pinapanuod ang matinding sikat ng araw sa napakalaking salaming bintana ng kwarto. I vividly remember every details last night that makes me tremble. The screams, the broken glasses, the bullets, the guns, the bloods and the dead bodies on the ground. Never in my life have I witnessed such horrendous event.

Nang pumasok sa saferoom si Kaius at ang mga tauhan nya kagabi ay agad nyang ipinahatid sila mama sa mansyon namin sa Subic dahil mas ligtas daw doon. Nagwala ako at pilit na sumama pero hindi ako pinayagan at pati sila mama ay kinausap akong manatili nalamang dahil mas ligtas daw ako dito.

I don't understand that. Bakit sila ay mas ligtas doon samantalang ako ay mas ligtas dito? At paano ako magiging ligtas dito kung ilang beses nang nalagay sa peligro ang buhay ko simula nang pumunta ako dito.

First is the car crash noong hinabol ako ng mga tauhan ni Kaius para kidnapin. Pangalawa ay yung paghahabol nila sa akin sa gubat at sa nilalang na nandon. Then yung muntik na pagsalbahe sa akin ni Ridge at muntik kong pagkalunod. Tapos kahapon ay tumawid ako ng wala sa oras sa gitna ng dagat ng mga taong nagpapalitan ng bala. How could I be freaking  safe here?

" Milady. Handa na po ang agahan at nag hihintay na po ang Capo upang sabayan kayo" napapitlag ako sa gulat nang biglang magsalita si Yumi sa likod ko. Hindi ko namalayang pumasok pala sya.

Hindi ako nagsalita at tinignan lamang ang labas ng kwarto sa nakabukas na pinto.

" Huwag po kayong mag-alala Milady. Malinis na po ang lahat " she stated as if she read whatever is on my mind.

Tumayo ako kahit na may pag aalinlangan. I can't just stay here and tremble all day. I need to talk to Kaius, I need to know what happened dahil hindi nya rin nasabi sa akin kagabi. After he demanded his men to bring my parents back to the Philippines, he just checked me out if I'm fine then he ordered the maids to send me to the room because he still needs to check everything and fix some holes. Ngayong sabi ni Yumi ay nandito na sya ay kailangan ko nang magtanong.

I walked outside the room and the moment I stepped near the grand staircase, I closed my eyes. Hindi ko parin kasi nakakalimutan ang mga nangyari dito kagabi. I should thank Felix if I saw him again. Kung hindi dahil sakanya at sa mga kasamahan nya ay nasisiguro kong tadtad na ng mga nagliliparang bala kagabi ang katawan ko.

Unti unti kong iminulat ang mata at hinanda ang sariling masaksahin ang mga bahid ng dugong naiwan pero laking gulat ko nalamang dahil kahit isang alikabok mula sa kaguluhan kagabi ay wala kang mababakas.

Inilibot ko pa ang mata ko sa paligid at nagpalinga linga upang humanap ng ebidensya ng kaguluhan pero ni katiting ay wala akong nakita. Pati ang mga kasangkapan na nakitang kong basag kahapon ngayo ay bago na at maayos na nakapwesto. I can't believe that they assembled everything from chaos to elegance overnight. That fast?

Bumaba ako sa grand staircase at liliko na sana para tahakin ang daan papuntang dining hall nang biglang magsalita si Yumi na nakasunod pala sa akin.

" Milady nakalimutan ko pong sabihin na nasa hardin ang inyong agahan. Nasira po kasi ang dining table kagabi at hindi pa nadedeliver ang inorder na bagong dining table ni Ginang Rosetta " nilingon ko si Yumi at tumango bago tinahak ang daan palabas upang magtungo sa hardin.

Nang tumulak kami sa palabas ay hindi ko maiwasang ilibot pa rin ang tingin. This is dreaking impossible. Ang lahat ay malinis at walang bahid ng kaguluhang naganap kagabi. If not because of the fear the chaos last night brought me iisipin kong isang matinding bangungot lang ang nangyari kagabi.