Black Light ~ B-Brave

34

Ik word wakker van de stem van Samuel ''uhm Diana? de dokter komt eraan..''
''oh shit'' antwoord ik geschrokken.
''wat moet ik nou doen?'' op dat moment komt net de dokter binnen.
hij kijkt naar Samuel en vraagt ''uhm jongeman wat doe jij hier?''
''uhm ja dat is een goede vraag..'' ''hij ligt hier!'' onderbreek in dan maar.
''ja dat zie ik maar het bezoekers uur is nog niet begonnen'' zeg de dokter serieus.
''ja sorry, ik kan haar gewoon niet missen'' antwoord Samuel en hij glimlacht.
''nou als je nu dan maar van het bed afgaat en op die stoel daar gaat witten, dan zie ik het dit keer door de vingers'' en hij wijst naar de stoel naast het raam.
''dank u wel'' zegt Samuel liefkozend en hij gaat op de stoel zitten.
dan loopt de dokter naar mij toe ''en hoe gaat het?'' vraagt hij
''goed antwoord ik.
''mooi geen hoofdpijn misselijk duizelig?''
''nee''
''oke dan gaan we nu proberen te bewegen doe je armen maar omhoog''
ik doe mijn armen omhoog en kijk de dokter aan.
''mooi geen pijn?''
''nee''
''oke kom nu maar uit het bed dan gaan we proberen te lopen''
ik stap uit het bed en loop naar de deur.
''nou dat ging beter dan verwacht en de resultaten zijn ook goed, dus je mag naar huis'' zegt de dokter en hij geeft mij en Samuel een hand en loopt dan de deur uit.
''hier babe'''zegt Samuel en hij reikt me mijn kleren aan.
''dankjewel'' zeg ik lief en ik geef hem een kus.
''zit er wel een BH bij?'' vraag ik aan Samuel.
''ja er tussen in''
''oh oke'' ik leg de kleren op het bed en trek de ziekenhuis kleren uit, als ik mijn BH wil pakken voel ik Samuel mij omhelzen van achteren.
''samm, zo krijg ik het koud'' zeg ik en ik ril even.
''oh ja sorry'' zegt Samuel en hij laat me los.
als ik al mijn kleren aan heb kijk ik de kamer nog even rond en pak dan Samuel zijn hand.
samen lopen we het ziekenhuis uit.
we lopen naar de parkeerplaats en we stappen Samuel zijn auto in.
''hier'' zegt Samuel en hij reikt me mijn mobiel aan.
''dankjewel'' zeg ik en ik druk op het middelste knopje.
''ik ontgrendel mijn telefoon en ik kijk even op Twitter.
ik zie meteen dat ik 50+ mentions heb, ik druk erop en kijk naar de tweet waar het mee begonnen is.
''SamuelYPL: You are always in my heart, please wake up beautifull.'' met een foto van mij dat ik in het ziekenhuisbed lig.
ik kijk naar de reacties,
''uhm Sam wat is dit?''
''wie is dat?''
''omg gaat het wel goed met haar?''
''heb je een vriendin?''
''wat is er gebeurt?''
''iel''
''als ik daar lag was je vast niet gekomen''
''wow''
''omg zij is echt mooi''
''ophouden zij is zelf mooi als ze daar ligt zonder make-up''
''is het je vriendin ofzo, doe normaal''
''ik dacht dat wij iets hadden''
ik kijk naar Samuel die geconcentreerd is op de weg en zeg dan, ''wat kunnen je fans lief, maar ook grof zijn''
hij kijkt me even aan en dan weer terug naar de weg en zegt dan ''ik vond dat ze moesten weten dat je prachtig bent en het boeit me niet wat zij zeggen want ik hou toch wel van je'' en hij glimlacht.
''maar heb je ze ook verteld dat ik je vriendin ben?'' vraag ik aan hem.
''nee, ik wou graag weten of jij het wel goed vond dus als jij het goed vind dan reageer ik op iemand die vraagt of jij mijn vriendin bent en anders niet'' antwoord hij.
''je bent lief'' zeg ik.
en hij glimlacht.