Ejderha Cesareti ✔

Yeni Okul Yılı🧚‍♀️

Ailem ile birlikte içim içimize sığmıyordu. Yani aslında benim içim içime sığmıyordu, babam daha çok gergin gibiydi. Stella her an evimize gelebilirdi, ben heyecandan yerimde duramazken babam misafirimizin ne zaman ve nerede ortaya çıkacağını bilmediği için koltuğundan kıpırdamıyordu. Koridorda yürürken bir anda Stella ile karşılaşmak istemiyordu.

Stella geçen sene olduğu gibi bu sene de beni evimden alacak ve beraber Alfea'ya gidecektik. Diğer gezegenlerdeki öğrenciler toplu bir şekilde ya da okulun sağladığı imkanlarla Alfea'ya ulaşım sağlıyordu. Dünya'da peri kalmadığı için ben kendi imkanlarım ile gelecektim, dünyadaki son peri olmak gerçekten zor oluyordu bazen.

Geçen sene Alfea çok zorlu bir dönemden geçmişti. Müdire Faragonda okulumuzu korumak için her birimizin verdiği mücadeleyi gerçek bir sınav olarak nitelendiriyordu, bu nedenle ilk dönem hepimiz sınavlardan geçmiş sayılmıştık. İkinci dönemdeki sınavlar ise benim için oldukça zordu. Griselda okula ilk geldiğim haftalarda profesörlerin, güçlerini tanımayan ve daha nasıl bir peri olduğunu bilmeyen bana karşı insaflı ve anlayışlı olacağını söylemişti. Cadılar ile mücadele sonrası ise işler hiç de öyle gitmedi. Artık herkes benim Ejderha Ateşi koruyucusu olduğumu biliyordu ve güçlü bir peri olduğumda karar kılarak diğer periler ile birlikte eşit şartlarda sınava tabi tutulmam istenmişti. Bu benim için oldukça zor oldu.

Güçlerimi okulumu kurtarmak için cadılara karşı kullanırken içimden geleni yapmıştım, ejderhamı serbest bırakmıştım sadece. Uçarken de ejderham yardım etmişti bana, sihirlerimi kullanırken de. Fakat ejderhamı sürekli yanımda gezdiremezdim. O, o an gelen bir cesaret, güç ve inanç ile ortaya çıkmıştı. Tıpkı Stella ile karşılaştığım gün gibi. Stella bana korku gibi kuvvetli duyguların sihirleri sen farkında olmasan da harekete geçirdiğini söylemişti. Cadıların karşısına çıktığım zaman ise aynen öyle olmuştu; içimdeki cesaret ve inanç güçlenmemi sağlamıştı.

Neyseki Flora benim oda arkadaşımdı. Tecna aramızdaki en zeki kişi olmasına rağmen dönemimizin birincisi Flora olmuştu çünkü Flora çalışmayı, okumayı ve yeni şeyler denemeyi seven biriydi. Bu olay ise dünyam genelindeki tezleri çürütüyordu: zekiler her zaman sınıf birincisi olamaz. Kişiler kendi alanlarına yönelmeliydi. Tecna okuldaki en zeki kişi olabilirdi, yoktan elektronik aletler var ediyordu ve ben buna hayran kalıyordum. Flora ise çalışmayı seven yönü ile beni sınavlara çalıştırmıştı, kendi dersi olmadığı halde benim sınavlarıma çalışmıştı benimle beraber.

Artık daha iyi bir peri olduğumu hissediyordum. Yapabildiğim sihir sayısı çok fazlaydı, içimdeki gücü geçen yılın aksine daha da fazla hissebiliyordum. Artık gerçek bir peri olduğumu hissediyordum.

Daphne ve Winx bana doğru yolu göstermişlerdi gerçek bir peri olmam için. Peri olduğumu ilk öğrendiğimde inanamamıştım, rüya gibi gelmişti; güçlerimi nasıl kullanacağımı bilmiyordum, sihir yapabilmek hayallerimin ötesinde bir şeydi benim için. Yenilikler ve hızla değişen hayatım başımı döndürmüştü. Ama Daphne ve Winx beni ayakta tutmayı başarmıştı, bana yol göstermişti ve destek olmuşlardı.

Winx kızlarını çok özlemiştim. Okul yılı sona erince hepsi gezegenlerine dönmüştü. Aramızdan sadece Stella asası ile seyahat edebiliyordu fakat onun da sorumlulukları vardı prenses olduğu için. Bir kere ziyaretime gelebilmişti sadece onda da evin ortasında bir anda belirdiği için babamın kalbine iniyordu.

Birbirimizi uzun zamandır görmemiştik ve ben hepsini çok özlemiştim. Tecna ayrılmadan önce bana bir cep telefonu vermişti, diğerlerinin zaten var olan telefonuna ise küçük bir ek takmıştı çip gibi. Verdiği telefon sayesinde kızlarla iletişim kurabiliyordum, bazen hologram şeklinde görüntülü konuşmalar yapıyorduk. Tabiki bunlar yeterli değildi. Her hafta yaptığımız gece partimizi, Magix'te geçen eğlenceli günleri, göl kenarındaki pikniklerimizi çok özlemiştim. Beyaz At'ta çalışmayı bile çok özlemiştim.