Reigning of Ice Queen ( Completed)

Kabanata 35

Kabanata 35

Elisha's POV

"So what's your plan?" he said while grinning.

I sighed deeply before answering, "Sa totoo lang, wala," ngumisi ako pagkatapos ko 'yong sabihin. "I don't know, I don't even have a clue."

Parang nawalan ako ng gana. My brain is empty, I can't even think a plan. Ni hindi ko na nga alam kung ano na ang mga susunod kong gagawin.

The rain stopped. Kaya lalo akong nahirapan alam kung sino talaga ang may pakana noon. Panigurado kung si Misu iyon ay baka...ewan. Wala akong maisip na kahit ano. Si Misu ay kayang magpaulan lahit may kasama s'yang tao kaya hindi iyon mag-aalinlangan kung magpaulan s'ya sa harap ko. So that means hindi na s'ya suspect? Oh gosh.

"Listen," sabi n'ya sabay hawak sa kamay ko na nasa lamesa. "You can do it. 'Di ba 'yan ang motto mo? Then go! Don't hesitate. I'm here."

Tila nag-echo sa tenga ko ang sinabi n'ya.

"You can do it. 'Di ba 'yan ang motto mo? Then go! Don't hesitate. I'm here."

"You can do it. 'Di ba 'yan ang motto mo? Then go! Don't hesitate. I'm here."

"You can do it. 'Di ba 'yan ang motto mo? Then go! Don't hesitate. I'm here."

"You can do it. 'Di ba 'yan ang motto mo? Then go! Don't hesitate. I'm here."

"You can do it. 'Di ba 'yan ang motto mo? Then go! Don't hesitate. I'm here."

Napahawak naman ako sa sumasakit na ulo ko.

Argh!

"A-ah!" Hindi pa rin nawawala ang sakit ng ulo ko! Paulit-ulit ko ring naririnig ang sinabi n'ya.

"You can do it. 'Di ba 'yan ang motto mo? Then go! Don't hesitate. I'm here."

"You can do it. 'Di ba 'yan ang motto mo? Then go! Don't hesitate. I'm here."

"You can do it. 'Di ba 'yan ang motto mo? Then go! Don't hesitate. I'm here."

"Hey! What's wrong?" Naramdaman ko naman ang bigla n'yang pagtayo at lumapit sa'kin.

Hinwakan n'ya ang magkabila kong pisngi at tsak hinarap sa kanya kahit ang totoo ay hindi na ako makadilat dahil sa sakit ng ulo.

"Look at me." He said in a calm voice.

I tried to look at him but my head keeps aching like hell.

Nang hindi ko na talaga makaya ang sakit ng ulo ko ay nagulat ako ng isandal n'ya ako sa kanyang dibdib.

Bawat segundo ay dinig na dinig ko ang tibog ng puso n'ya. Mabilis ito. Ilang minuto pa akong nakadikit doon ng unti-unti ng nawala ang pagsakit ng ulo ko. Hindi ko alam kung paano nangyari pero biglang nawala. Ng wala na akong nararamdaman ay pakiramdam ko ay nanghina ang buo kong katawan at ang huli ko na lamang nakita ay ang pagsalo sa'kin ni Detective.

I am half awake but I can fully open my eyes. All I can hear is silence until I felt someone open the door.

"Detective Ryen, looks like you're being careless."

"What do you mean?" Rinig kong tanong ni detective.

Kahit hindi ko sigurado ang pinag-uusapan nila ay gusto ko munang pumikit at makinig. Hindi ko din alam kung sino ang kausap n'ya pero mukhang kakilala naman n'ya ito dahil komportable sila mag-usap.