Reigning of Ice Queen ( Completed)

Kabanata 47

"Elisha, unang una sorry sa lahat. Alam kong mahirap paniwalaan pero hindi talaga ako yung may pakana ng mga iyon. Yung mga ginawa ko nung nakaraan hindi ako 'yon! Maniwala ka..."

"So you're tellingme that you are possessed? Oh c'mon, be a good liar!" singhal ko rito.

Matapos kong pumayag makipag-usap sa kanya gaganituhin oa niya ako? Magsisinungaling na naamn siya? Talagang hindi na ako makapaniwala sa kapal ng mukhang mayroon siya.

"I know you wouldn't believe pero naaalala mo ba nung unang punta ko rito? That's me, right! And then the following days, I'm sorry... really. Elisha sa tingin ko kailangan mo nang malaman ang totoo."

Napakunot ang noo ko sa sinabi niya. Anong totoo naman kaya ang dapat malaman ko? Naalala ko naamn bigla na ibang memorya nga pala ang naaalala ko kaya baka posibleng alam din niya ang nakaraan ko!

"Is this about my p-past?" hindi sigurado kong tanong.

Kahit papaano ay nagbabakasali akong may makuhang impormasyon mula sa kanya.

"So already know?" naguguluhan nitong tanong.

"Alin?! Oh please. Kung may alam ka sa nakaraan ko pwede bang huwag mo ng itago? I'm dying to know what I really left behind..." nagsusumamo kong sambit.

"You erase your memories..." maikling saad nito na nakapagpahinto sa aking mga iniisip.

So tama nga ang konklusyon ko. Ako talaga ang may pakana ng mga bagay na ito. Pero bakit? Anong ginawa ko? Bakit ko gagawin iyon sa sarili ko?

"B-bakit?"

"It all started when we were sixteen..." pag-uumpisa niya. "Our parents adopted Sarra and you don't like her, lagi mo siyang pinapahirapan hanggang sa dumating si Mila. Nagplano sila para madispatsya ka pero..."

"Ituloy mo...please."

"Our parents took their bait at iton na nga nawala na sila. Saksi ako kung paano iyon nangyari kaya sinisi mo ako noon, nagalit ka sakin kaya naisip ko na baka sakaling mas mabuti na lumayo muna ako sayo at napunta na nga ako kay Aunt Marcy. Hanggang sa nalaman ko na binura mo pala ang alaala mo. Elisha, ang sakit para sa akin pero alam kong masakit sayo kase walang gabing hindi mo sinisi ang sarili mo noon. It was never your fault, Elisha. "

Natahimik ako sa pagkakarinig ng kwento niya. So lahat pala ng naaalala ko ay mali? Nagpanggap akong inosente yun naman pala ay ako talaga ang dahilan kung bakit nila ginawa iton sa amin. Kasalanan ko pala talaga ang lagat yet I act innocent.

I don't know what to say. I'm embarrassed, knowing that I blame her before for what I did. I was to immature and reckless. It's all my fault. But what if she's lying?

Bigla namang nagbago ang tingin ko sa kanya.

"How can I guarantee that you're telling me the truth?"

"Alam kong mahirap paniwalaan lahat ng sinasabi ko pero sana makinig ka. Nagsasabi ako ng totoo. Gagawin ko ang lahat maniwala ka lang," she sincerely said while wiping her tears.

Napapikit na lamang ako sa dismaya. Bakit ako nakakaramdam ng awa sa kanya? Hindi ko maintindihan ang sarili ko. Ayokong maniwala na lamang basta basta sa kanya pero iba ang pinaoaramdam ng puso ko sa akin. Kung totoo man ang sinasabi niya, bakit ako galit kay Sarra noon?

"Ano pang alam mo?" pagbabaka-sakali kong tanong.

"I don't have much story to tell dahil masikreto ka noon at nito lang ulit kita nakita. Kinailangam naming magpanggap ni Aunt Marcy na walang alam sa nakaraan mo para hindi ka maguluhan pero nagpumilit ako kaya hinayaan na niya akong magpakilala sayo. Elisha, mahirap sa akin na hindi ako makilala ng sarili kong kapatid pero ayoko namang matapos ang istoryang ito na hindi ka namumulat sa katotoohanan..." mahaba nitong salaysay.