Reigning of Ice Queen ( Completed)

Kabanata 46

"Why did you do that, Auburn?"

Sa pangalawang beses kong pagtatanong ay hindi pa rin ito sumasagot. Tanging nakatungong mukha lamang niya ang kaharap ko ngayon! Ganito ba talaga katigas ang ulo nito!?

"If you really don't answer we'll proceed to your punishment," maikli kong sabi at tinalikuran na ito.

Buong maghapon kong hindi nakita si Riyen, baka nag-date na sila ng babae niya. E ano naman pake ko 'di ba kung magkasama sila ngayon? So what?!

Speaking of the devil, heto na pala siya. Pagkatapos maghapon hindi magpakita biglang lilitaw na parang inis na inis pa siya bihay niya!

Lalagpasan ko na sana siya ng bigla siyang magsalita at sigurado ako na para sa akin 'yon.

"Did you two talked?" malamig nitong tanong.

"Uh yes, kagabi o kaninang madaling araw? I'm not sure but we already talked," sagot ko na medyo natatawa pa dahil hindi ko talaga maalala kung gabi pa ba 'yon o madaling araw na.

"Nagka-ayos ba kayo?" Tanong pa ulit nito.

Magkaibigan naman kami talaga bago mangyari ang mga bagay na ganito at nakapag-usap naman kami ng maayos kahapon o kanina? Kaya siguro pwede ko namang sabihin na nagka-ayos kami para na rin matigil na siya kakatanong at makabalik na kami sa Marforia.

"Parang gano'n na nga..." sagot ko.

"Then you'll probably stay here for a while, mag-isa na pala akong uuwi..."

I heard him uttered something but I think he did that on purpose so hindi ko na kang din tatanungin.

Padabog akong pumasok sa kwarto ko at muling humiga. What does he mean sa sinabi nya na mag-stay muna ako dito? Wala ba siyang balak isama ako pauwi? Ha! Ang kapal naman niya kung ganon.

Kinabukasan ay maaga akong nagising dahil hindi ako komportable sa hinihigaan ko. Naalala ko din na ngayon pala magaganap ang parusa para kay Auburn pero bago namin gawin iyon gusto ko din sanang marinig yung side niya para naman may dahilan siya kung bakit nagawa niya iyon. Pero kung ayaw talaga ay wlaa akong magagawa.

Inihanda ko na ang sarili ko para maharap si Auburn ngayon. Isa sa mga ayaw kong gawin ay yung mga ganito na mayroong kailangang parusahan, hindi ko alam pero mayroon sa akin na kakaiba, yung para bang nagka-trauma ako sa mga ganito. Pakiramdam ko ay uusad ang dila ko sa sandaling hatawin na siya ng lubid ng kamatayan.

Nasa harap ko na ngayon ang mukhang walang kamuwang-muwang na si Auburn.

"Tell me what really happens, I might help you..."

"Akala ko ba alam mo na ang nangyari bakit nagtatanong ka pa sa akin?" mapang-asar na tanong nito.

"I'm saying this because you may not be able to survive! I'm being considerate here so cooperate!"

Hindi ko na napigilang mapasigaw sa kanya dahil sa pi apakitang niyang ugali. I'm sure she didn't do that just like that. Meron pang mas malalim na dahilan kaya gusto kong malaman pero parang ayaw niyang ipaalam.

Labag man sa loob ko ay kailangan niya talagang parusahan. Isang daang hataw ang nakaulat sa aming batas kaya walang kasiguraduhan ang buhay niya. Maswerte kung kayanin pa niya.

"Aren't you cold?" tanong ni Misu mula sa aking likuran.

May dala itong baso ng tsaa na tiyak kong kagagawa lamang niya dahil umuusok pa sa init.

"Why does she need to hide it so bad...?" tanong ko sa aking sarili.

"Maybe if she says the truth hindi lang siya ang mapaparusahan, I think she's protecting someone just like us... we provide safety for our kingdom no matter what happens, right?" Misu gave me a comforting smile before holding my right hand.