Reigning of Ice Queen ( Completed)

Kabanata 49

Kabanata 49

Ilang oras na ang lumilipas ngunit hindi ko pa ein nararamdaman ang antok. I wonder where is Szain now. What will happen if the creature I created dies? I suddenly feel scared, how about Teur, he's always been there for me also. Now I don't want to creat someone like then anymore 'cause one day, they'll leave.

I teared up again when I remembered my past. I was so weak before! Nakakainis. Kung maibabalik lamang ang nakaraan ano kaya ang gagawin ko? Mas gugustuhin ko bang mangyari ulit ito o babaguhin ko ang nakaraan ko? Now that I remember everything I can fight back without hesitation.

I'm sorry for those people who were hurt when I forgot about them. I was so selfish that I only care for myself. For those years I've wasted, here I am now. Sisiguraduhin kong hindi masasayang ang pagsasakripisyo ni Szain para sa akin.

Oh my gosh! I still can't believe that she's gone. Tanggap ko ng wala siya pero parang hindi pa rin mag-sink in sa akin na wala na talaga. I'm sorry Jaeda and Jaeden, you didn't even got to say your farewell. To Vamy who always makes me laugh, I'm grateful to have you by my side at thos times. I promise that after these chaos, we'll meet again.

When the sun rises, I saw how snowflakes stop from falling. Tapos na kaya ang winter season? I don't want to get up but I need to prepare for this day.

I was about to cover my face with my blanket when a familiar face showed up. It was Caine. She's carrying her luggage with her while wiping her tears.

I stood up and she instantly hugged me.

"W-why are you crying? May problema ba?"

"Bakit mo ako tinatanong kung may problema ba ako!? Ikaw! Hindi ka nagsasabi sa akin! Kung hindi pa may nakapagsabi sa akin hindi ko malalaman na nakaka-alala ka na! Sorry Elishaaaa!!!"

Nagulat naman ako sa pinagsasasabi niya. Kung ganoon ang bilis naman palang kumalat ng balota 'no? Umabot na agad sa sa malayong kaharian!

"Caine, you don't have to be sorry. I know you only did that for me..."

"Pero paano mo naalala lahat?" pag-uusiss nito.

"Because of Szain..."

Mukhang na-gets naman nito agad kaya wala na siyang suno na mga itinanong.

Umupo lamang kami sa kama na para bang walang iniintinding problema.

"Anong balak mo?" tanong niya sa akin.

Umiling lang ako sa kanya. "Pero salamat sa lahat Caine ha? Kahit na wala kang ideya sa mga nangyari noon sa akin naging atapat ka pa rin."

Dahil naaalala ko an ang lahat, nalaman ko na mali talaga ang mga alaalang dala-dala sa mahabang panahon dahil si Caine ay dumating lamang sa buhay ko noong mga panahong buburahin ko palang ang mga alaala ko kaya she's really clueless about me! Napagtanto ko rin na 80 years lamang pala ang nakalipas simula nang mangyari iyon kaya ang totoo ay 97 years old palang ako at hindi 179! Why did I do that!? Masyado kong pineke ang edad ko!

I also found out na hindi talaga si Ayu ang nakahanap ng bracelet ko noon kun'di si Riyen. Pero dahil sumapaw si Ayu sa pagka-confuse ko sa memorya ko ay lalo itong nagulo at inakalang siya nga iyon.

But the thing is, bakit ginawa iyon ni Ayu? Bakit nagpanggap siyang matagal na kaming magkakilala? Ano ang bracelet na natagpuan namin sa bangkay ng kanilang ina?

"Thank you pero sa tingin ko hindi pa ito ang tamang oras para magdaldalan. Kailangan ko pang ayusing ang buhay ko."

Pagkasabi ko non ay nagmamadali akong umalis papuntang MCS Detectives. Paniguradong shift na niya ngayon. I'm so sorry that I took so long to recognize you my love.