Reigning of Ice Queen ( Completed)

Kabanata 40

Kabanata 40

Elisha's POV

I'm preparing my things because I'm going to the academy since it's been a month. It's not actually on my plan but I missed them.

I had to use Teur because the rain won't stop. Kung ito lamang ay natural na tag-ulan lamang ay may araw pa ring hihinto ito pero sa tingin ko hindi na ito titigil dahil matapos ang ilang linggo ay humihina lamang ito at hindi tumitigil.

Gusto ko sanang imbestigahan pa ito pero sinanay ko na lang ang sarili ko dahil wala na din naman akong magagawa. I just have to be used to this.

"Are going to Jaeden and Jaeda's academy, Queen Elisha?" Szain asked.

Yes, she's fully grown. She can talk, run just like a normal person would do but she can't be touch. Ang kamay natin ay nagtataglay ng init na hindi maaaring idikit sa kanya dahil baka matunaw ang ibang bahagi nito.

It wasn't snow yet sa labas kaya dito muna siya sa loob.

"Yes, are you going to be fine here? Do you want me to create another friend? " tanong ko habang naglalaro ng snow sa may gilid niya.

As I said, Szain is like human too. She has emotions. She can also detect someone's feeling and that's so good. Simula noong walang tigil ang ulan lagi ng sumasakit ang ulo ko at halos mabaliw naman ako dahil mag-isa lang ako.

And there I have Szain, who is actually like my friend. She gave me comforting words when I needed.

"I told you I'm okay! Just go. I'm sure they miss you a lot. Don't forget to say hello for me!" Maligalig nitong sambit at tuluyan na akong umalis.

I smiled. She remembers the twin even she didn't even saw them. Dahil nga madalas nagpupunta dito ang dalawa habang pikit pa ang mata ni Szain ay malamang naririnig niya sila at dahil doon tumatak na sa kanya ang boses ng dalawa at parang mas close pa sila kesa sa akin na nakikita niya. But still, I'm glad. Their efforts are worth. Szain recognizes them. I hope I could remember my past.

Hindi ko alam kung paano ko nakayang magpa-chill chill pa kahit na dapat ay unahin ko ang pag-aalala sa nakaraan ko. Pero deep inside I'm worried kasi wala akong balita kay Sarra at Mila. Who knows if their grudges are still with them. Pero sana ay manahimik an lamang sila. Kase sa totoo lang pakiramdam ko ay sobrang hina ko para maging reyna. Ang mga emosyon kong pinapakita ay sobrang babaw.

"Nakahanda na po ang kalesa, Mahal na Reyna, " sabi ng isang tagapagbantay na nakapagpabalik sa akin sa reyalidad.

Tuwing ako ay naiiwang mag-isa hindi ko mapigilang mapatulala. Dahil nga nagdudduda na ako sa nangyayari sa akin ay nagpa-konsulta na ako sa iba't-ibang manggagamot pero wala ni isa sa kanilang makapagsabi ng sakit na meron ako. Sigurado akong sakit ito dahil hindi naman talaga ako ganito noon. O hindi ko lang talaga maalala?

"Aalis ka kahit umuulan?" Tanong ni Ayu sa gilid ko.

Umiinom ito ng kanyang kape ngunit kapansin-pansin ang oanginginig ng kamay nito. Gusto ko sana itanong ngunit pakiramdam ko'y hindi siya aware sa nangyayari sa kanya.

"I'm always like this," I said then smile a little.

After what happen weeks ago, I must say we became closer? I don't know what's the right term for that but he and I get along together. He often talk to me and isang beses na nga lang ata s'yang nagpunta sa North Palem. At nung isang beses na iyon ay hindi ako nakaramdam ng galit siguro ay talagang naging malapit lang sila sa isa't-isa. Napag-alaman ko din na kapatid lamang ang turing ni Ayu kay Ellison kaya naging mas komportable ako.

Samantalang si Caine at Misu ay nananatiling iwas sa akin. Hindi ko alam kung ano ang mayroon sa kanilang dalawa pero parang tugma sila ng ikinikilos.