Time Travel With My Grim Reaper.

= THIRTY THREE=

After talking to dad. He walk away with Caius from us.

Hindi nadin namin na celebrate ang birthday ni Caius dahil mismong pagtapos ng kaarawan ni dad at pag dating ng kaarawan niya dun sila nagpaalam.

Our home is now a house. House full of sadness. But unlike before. We do our best to become a better person.

Kuya Nick take over the company together with mom. Ate Nica taking medicine now. At yung dating sipag namin ni Nico sa pag aaral. Doble na ngayon. We do our best to make daddy's dream for us come true.

Ilang araw na ang nakakalipas. Kada araw na nagdaan lagi kaming nasa sementeryo. Dinadalaw si dad pati nadin si lola. Dun namin ginagawa lahat. Kulang na nga lang magpatayo kami ng opisina don eh.

"Daddy can you really hear me? I think heaven is to far for you to hear what i'm saying" naka nguso kong turan. Ako lang magisa. Si kuya at mom may meeting si ate naman may pasok. Si Nico ewan ko.

Oo nga pala. Simula nung sinundo ni Caius si dad hindi na ulit kami nagkita. I don't know. I need him now but he's no were to be found.

"Dad papagalitan niyo po ba ako pag sinabi ko po sainyong hindi ako pumasok?" Tanong ko sabay peace sign. "Hehe wag kayo magagalit ni lola ha. Na miss ko po kase kayo agad eh."

Totoo yon ha. Miss ko na sila at hindi ako makatiis na hindi sila puntahan kaya eto, nakapang aral pa ko di manlang nakapag palet. Tinakasan ko pa kase sila Cristine at Rai. Pati si Nico iniwan ko para naman siya ang pagdiskitahan nung dalawa.

Ang sama ko ba? Wala eh, wala ako sa mood pumuntang mall. Feeling ko kase pag hindi na kinaya ng katawan kong maglakad dahil sa katamaran eh hihiga nalang ako bigla don. Eh dito, payapa na nakaupo pa ko. Kasama ko pa sila lola.

"Alam niyo po ba kung nasaan si Caius? Hindi na din po kase kami nagkikita eh." Napatulala ako sa kawalan. Kung titignan parang sa burol inilibing ang papa at lola ko. Kita dito ang bayan pero hindi rinig ang ingay nila. Sobrang payapa. Sa sobrang payapa napapatulala nalang ako o di kaya ay nakakatulog.

"Daddy bat hindi kayo sumasagot? Mukha na kong tanga dito oh!" Biro ko. Natawa din ako sa kabaliwan ko.

"Baka mamaya pag sumagot yan magtatakbo ka" napaigtad ako at napahawak sa dibdib. Takte ang sakit ng dibdib ko! Feeling ko lalabas na yung puso ko sa sobrang gulat.

"Walangya ka! Ikaw ililibing ko dito eh!" Sigaw ko kay Caius. Minsan na nga lang magpakita mangpipirwisyo pa. "Bwisit ka!" Sigaw ko ulit pero tawa lang ang naisagot niya.

"Wag mo kasing pasagutin yung natutulog diyan. Bahala ka ikaw din" nanakot pa. Well for his information i'm not a child anymore to believe about those thing! Anong akala niya sakin? Uto uto.

"Bahala ka nga sa buhay mo! Anlakas ng trip mo kahit kaylan!" Inirapan ko siya at lumipat ng pwesto. Umupo ako sa ilalim ng puno.

Mas komportable dahil dahil may masasandalan ako. Ganon na nga siguro ako katamad.

He follow me pala. Umupo din siya sa tabi ko pero hindi nagsalita. Somehow, I miss this moment of silent. Kay Caius ko lang nararamdaman yon. Yung feeling ng katahimikan pero ansarap sa pakiramdam. Yung ramdam mo pading may kasama ka pero komportable ka parin.

"May alam ka ba tungkol sa past mo?" Biglaan kong tanong. Hindi ko din alam kung bakit ko yon natanong sakanya. Bigla nalang lumabas.

Ilang minuto akong naghintay ng sagot niya habang nakatingin ako sa kawalan pero wala akong natanggap kaya naman napaharap na ko sakanya. Ganon nalang ang gulat ko nung nakatingin na pala siya sakin.

"Wala" simpleng sagot niya. Para bang hindi big deal ang pinaguusapan namin gayong tungkol ito sa parte ng pagkatao niya.

"Tinatawag mo kong Casandra. Pano mo nalaman ang katauhan niya kung ganon?" Takang tanong ko. Kung umakto kase siya akala mo andaming alam sa nakaraan eh wala naman pala. Adik din to eh.

"Ang alam ko lang ay Caius ang pangalan ko. Nakagawa ng kasalanan kaya naparusahan. Tapos" iniwas niya ang paningin sa akin tsaka humarap sa tanawin.

"Saan mo nga nalaman yung impormasyon na yon? Sa utak ko? Kakabasa mo kaya mo nalaman?"

Natawa siya tsaka ginulo ang buhok ko. "Sa kambal mo. Kwinento niya sakin lahat ng nakita niya."

Tumango tango ako at pinagkatitigan siya. "Anong pakiramdam ng walang maalala?"

"Hmm, Mahirap. Yung tipong hindi mo makilala ang sarili mo. Nangangapa ka tungkol sa pagkatao mo." Kwento niya pero wals namang kaemo emosyon. Nasasanay na ko sa ka abnormalan niya.

"Kung sana lang may maitutulong ako sayo no" napabuntong hininga ako at humarap sa tanawin. Malapit ng lumubog ang araw at nakadagdag pa sa ganda nito ang paglipad ng mga ibon. "Gagawin ko"

"Meron naman talagang isang paraan eh" nagulat ako sa sinabi niya. Kaya naman napabangon ako sa pagkaka upo at tinitigan siya.

"Talaga?! Ano? Gagawin ko kahit ano!" Willing talaga ko. Gusto ko siyang makilala at gusto ko siyang maging masaya.

Nawala lahat ng tuwa na nararamdaman ko pati ngiti ko nung dismayado siyang umiling sakin.

"Ayoko"

"Ano?! Bakit ayaw mo! Natatakot ka ba ha! Wag ka matakot nandito naman ako eh! Dali na" pangungulit ko. Pilit kong hinuhuli ang paningin niya pero sobrang ilap talaga.

"Lahat ng bagay may kapalit Nicole." Napabuntong hininga siya tsaka niya tinapatan ang titig ko. "At ayoko ng kapalit ng bagay na hinihingi mo" seryoso niyang turan.

Pero hindi ako nagpatinag. Gusto ko talaga at willing talaga akong gawin yon. "Hindi naman ako mamamatay diyan diba! Kaya kung ano man yang kapalit na yan wala na kong pakialam. Kaya ko yan!" Pangungulit ko.

"Pero ako hindi ko kaya" seryoso niyang sabi. May diin.

"Ano ba kaseng kapalit?" Kuryuso kong tanong. Parang sobrang hirap para sa kanyang gawin to para lang sa kapalit. "Wala namang mamamatay ni isa sa atin diba!"

"Hindi mo nga ikamamatay. Hindi ko din ikamamatay pero Nicole,hindi na ko makakabalik sayo pag ginawa natin to. Mananatili na ko sa nakaraan at mabubura na sa alaala mo. Hindi ko yon kaya" natigilan ako sa sinabi niya.

Maski ako ay hindi yon kaya. Hindi ako makakapayag sa kondisyon na yon. Masyadong mahirap.

"Kaya kahit gano ko kagustong malaman ang pagkatao ko, ayokong gawin lalo na kung ikaw ang kapalit. I promise you na hindi kita iiwan diba?" Napakagat labi akong tumango.

Kahit gano ko kagustong makaalala siya hindi ko kaya. Mas pipiliin ko pading maging makasarili wag lang siyang mawala.

=========

««Nhorilize»»