The Broken Vinyl's Beat (Casa Nueva Series #1)

Kabanata 9

Kabanata 9
Seryoso

We're always seen together. Ang akala nga ng ilan ay kaming dalawa ni Santi. Humupa na rin ang mga lalaking nagpapahaging sa akin nang mapansin ang pagiging malapit namin ni Santi. It's fine with me that they stopped pursuing me. I mean, I wasn't interested on them after all.

Why make them hope if you know to yourself that you don't feel something special towards them, right?

"May practice kami mamaya," si Santi habang nagssnack kami sa bleachers.

Sa ilang buwan ko rito sa Casa Nueva Colleges, I found peace in the bleachers. Tanaw kasi rito ang malawak na oval ng eskwelahan. Madalas na may naglalaro ng soccer sa gitna nito at may pagkakataon namang may mga nag-eensayo sa pagtakbo sa gilid nito. This is the place where high school and college could hangout together.

I pursed my lips after sipping on my orange juice which he bought me a while ago. "What time?"

"After class," he smirked. "Manuod ka."

Ibinaba ko ang bottle ng orange juice ko sa gilid. Inisip ko muna kung may gagawin ba ako sa bahay mamaya o kung may kailangan ba akong tapusin na project or assignment. Kaso wala naman kaya wala akong maisip na dahilan para i-turn down ang invitation niya.

"Will Malia be there?"

Nagkibit-balikat siya. Ilang buwan na ring hindi sumasama si Malia tuwing manunuod ng practice nila Santi. Which is actually weird dahil siya nga itong nag-imbita sa akin dati na manuod sa mga kaibigan namin. Pero baka abala lang siya sa kanila kaya gano'n.

"Why should I be there, then?" I asked.

He smirked. "To watch me, Rafi," pagmamayabang niya.

"Ang dami mo nang fans, Santi. For sure, hindi mo ako mapapansin sa crowd."

He smirked. Inilapit niya ang mukha niya sa akin. "Try me," hamon niya.

I rolled my eyes kasi ayan na naman yung hindi ko maintindihan na pakiramdam. Simula noong Intramurals, tuwing magiging sobrang lapit sa akin ni Santi ay parang kinakabahan ako. My heart beats abnormally. It seems like it always tripled when he's so close to me. Which is very unusual. Hindi naman ganito dati.

Should I consult a doctor because of this?

He did notice me despite the loud crowd of his fangirls. Tuwing makakapuntos siya ay itinuturo niya ako at saka kumikindat. Pinagtinginan tuloy ako ng mga babaeng may gusto sa kanya. I'm just glad that nobody dared to confront me with it. Kasi kahit sabihin ko namang hindi kami ni Santi, hindi rin naman sila naniniwala.

Minsan nang may nagtanong sa akin no'n. I answered her with all honesty that nothing special is going on between the two of us, but she just didn't believe me. Pinagtaasan pa ako ng boses na para bang ayaw kong umamin sa isang krimen na alam niyang ginawa ko.

"Hindi ako naniniwala!" she shouted then.

I rolled my eyes. You're not even that maganda to shout at me! Humalukipkip ako at tamad siyang tinitigan. She's fuming mad! I don't understand why she's acting this way, eh, hindi naman siya kaano-ano ni Santi!

"Parati kayong sabay umuwi! Parati ka niyang binibilhan ng pagkain o inumin! At sa'yo lang siya gano'n kalapit... at kasweet." Her last words were almost a whisper.

I laughed mockingly. "Then ask Santiago, Miss," mariin kong tugon. "I told you I am not his girlfriend. Ask him, himself, so that you can have a sound sleep tonight. Baka mamaya magka-nightmare ka pa dahil ako ang tinanong mo at hindi mo nakuha ang gusto mong sagot."