Bölüm 15: Yanımda mısın Kıvırcık?

31 4 21
                                    

YEDİNCİ EV-Anlat Ona

..........


Kupa parçalandı.

İsimsiz sustu.

Ellerim durdu.

Gözyaşlarım pınarında kurudu.

Zaman durdu.

Durmayan tek şey isimsizin kafasının yaslı olduğu göğsümün altındaki mezarlığa dönmüş kalbimin atış sesleriydi.

Ellerim kafasının üzerinde, parmaklarım dalgalı saçlarının arasında donmuştu. İsimsizin ağlaması kollarımın arasındayken durmuştu. Sesi çıkmıyordu, anlamam için zaman veriyordu. Bense anlamamı istediği şeyin doğru olmaması için dua ediyordum.

Korkuyordum. Öyle çok korkuyordum ki devamında söyleyeceği şeylerden, sesim soluğum içime kaçmış, nefes alışverişlerimin sesini bile duymuyordum.

Kollarımın arasında kıpırdanan isimsiz beni biraz da olsun kendime getirdi.

"Ben..."

Toparlayamıyordum.

"Ben annen için çok üzgünüm ama,"

Boğazım ağlamaktan kurumuş, çıkan sesi kendim bile duymuyordum.

"Bundan ne anlamam gerekiyor?"

Saçları dağılmış, ağlamaktan kızaran mavi gözlerini üzerime dikmiş bir süre önce yaptığım gibi yüzümün tüm hatlarını ezberlemek istiyor gibi suratıma bakıyordu. Herhangi bir cevap vermiyor, benim bilinmezliğin içinde kaybolmama izin veriyordu.

Ellerim zangır zangır titriyordu. Yine oluyordu.

"Ne bakıyorsun Toprak. Bir şey söylesene!"

Titreyen zayıf ellerim yakasını buldu. İleri geri çıldırmış gibi sarsıyordum onu.

"Nefes alamıyorum bir şey söyle!"

Gözlerini gözlerime dikmiş onu sarsmama izin veriyordu.

"Ben ölüyorum bana bir şey söyle!"

Deli gibi suratına bağırıyordum.

"Sen söyle Yağmur, o günle alakalı ne hatırlıyorsun?"

Ellerimi üzerinden çektim. Ne mi hatırlıyordum? Aptal kafa doktorumun sorusunu yöneltiyordu bana.

"Bana açık ol Toprak!"

Çıldırmış gibiydim. Şu güçsüz bedenimle onu öldürebilecek güce sahip hissediyordum kendimi.

"Annemi de babanı da aynı kişinin öldürdüğünü düşünüyorum."

Babamın normal bir şekilde ölmediğini biliyordum ama her seferinde bana beynimin bir oyun oynadığını, gördüğüm şeylerin gerçek olmamasını istemiştim.

"Saçmalıyorsun!"

Ellerim kıvırcık saçlarıma çıkıp her bir tutamını çekiştiriyordu.

"Yağmur beni dinle. Sana ispat ed-"

İspat mı edecekti? Neyi kafasında kurduğu oyunu mu? Bu muydu bahsettiği savaş?

Şişliğinden dolayı canımı acıtan gözlerimi hırsla çevirdim ona doğru.

"Kusura bakma ben bu saçmalığın içinde yokum Toprak Uluöz. Oyununa dahil olacak başka çocuklar bul."

Toprak YağmuraHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin