Bölüm 17: Savunmasız

32 5 24
                                    

JAN SOYKÖK-İnişlerim Çıkışlarım

............

"Uzatmasana Eylül."

"Galiba evine hırsız girmiş."

Bu sefer soğuğun değil de duyduğum şeyin etkisiyle tüm vücudum donmuştu. Telefonu tutan ellerim kulağımda dondu kaldı. Her eve hırsız girebilirdi bu doğaldı evet. Eğer evimde yıllardır girmediğim ve içindekilerin sır gibi saklandığı bir oda olmasaydı bunu sorun etmezdim.

Babamın çalışma odası.

O odada kaybedecek şeylerim olduğunu düşünüyordum.

"Hemen eve gidelim."

Eylülün söylediği şeyleri umursamadan telefonu kapatıp merakla beni izleyen isimsize döndüm.

"Bir sorun mu var?"

Vardı. Benim için büyük bir sorundu.

"Beni çabuk eve götür Toprak."

Cevap almak ister gibi suratıma bakıyordu.

"Eve hırsız girmiş."

Korkudan titreyen dudaklarımı zor da olsa biraz daha araladım.

"Babamın odası..."

Bakışlarım donmuş bir şekilde arabanın ön camında dolanırken fısıltıyla konuşmuştum.

İsimsiz kastettiğim şeyi anladı.

"Hassiktir!"

Şokla benim gibi fısıldayarak küfür ettiğinde durumun ciddiyetini kavradığı gibi arabayı çalıştırdı. Araba tozlu zeminde büyük bir viraj alarak harekete geçtiğinde öyle bir ses çıkarmıştı ki ellerimle kapıya tutundum.

............

Dün gece isimsizin evine giderken çok uzunmuş gibi hissettiren yolu göz açıp kapayıncaya kadar gelmiştik. Araba evin önünde sert bir sesle durduğunda kendimi hızlıca dışarı attım. İsimsizi bekleyecek vaktim yoktu.

"Yağmur bek-"

Hızla apartmanın kapısından içeri girdiğimde isimsizin arkamdan bağırdığını duymuştum ama cevap veremeyecek kadar telaşlıydım.

Merdivenleri ikişer üçer çıkarak nefes nefese koşturuyordum. Dairenin önüne ulaştığımda küçücük ellerimle kapıyı kırarcasına yumruklamaya başladım.

"Eylül!"

Açan olmadı.

"Eylül açsana kapıyı!"

Bağırarak kapıyı yumruklamaya devam ederken isimsiz çoktan yanıma ulaşmış galiba anahtarı almam için çantayı uzatıyordu.

Elinden çantayı alırken aklıma gelen başka detay korkumu arttırdı.

"Eylül'e bir şey olmamıştır de-"

Korku tüm vücudumu ele geçirmişken titreyen bacaklarım kapının aniden açılmasıyla daha sıkı basmak istedi bulunduğu zemine.

İsimsizle bakışlarımız aniden kapıya kayınca şaşırdığım şey Eylül'ün yalnız olmayışıydı. Fuarda tanıştığım Tulsi de yanında dikilmiş korkulu gözlerle bize bakıyordu.

Toprak YağmuraHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin