𝐕𝐈𝐁𝐄 '' TaeGguk ✓

'5' Ev işlerini yapabilecek biri var artık

|Ev İşlerini Yapabilecek Biri var artık

Sabah yatağından kalktığında ayılmak için hafif bir duşa girip çıkmıştı. Siyah saçlarının uçlarından su damlaları damlıyor, onları kurutmak için başının üstüne bir havlu koymuştu. Altında her zamanki gibi gri eşofmanı ve yine her zamanki gibi üstüne bir tişört giymeden aşağı, salona inmişti. Başındaki havluyla saçlarını karıştırırken Jeongguk'un koltukta olmadığını fark etmişti. Aceleyle attığı adımları yavaşlamıştı. Salonun her tarafına bir göz gezdirdiğinde adımlarını mutfağa yönlendirdi. Jeongguk'un düzgün ve güzel gözüken bir kahvaltı masası hazırladığını görmüştü.
Masayı iyice kontrol ettikten sonra başını çocuğa çevirdi.

"Ne yapıyorsun sen?"

Çocuk ani duyduğu kalın sesten irkilerek arkasını dönüp önündeki adama korkmuş gözlerle bakmaya başlamıştı.

"Şey... kahvaltı hazırladım size. Biliyorum siz istemediniz ama ben yapmak istedim."
Önündeki genç adamın boş bakışları tekrar çocuğu süzmüş ve tekrar masaya odaklanmıştı.

Önündeki çocuk ise başını eğmiş ve suratı tam karın kaslarına denk gelmişti. Neden olduğunu bilmediği bir karıncalanma hissetti midesinde.
"Sen ye. Ben çıkıyorum." Diyerek çocuğun önünden çekilip ona gölge yapmayı kesti.
"Sizi sorgulamak istemiyorum ama nereye gidiyorsunuz?"

"Birkaç arkadaşımla buluşmaya. Bu arada soru sorman problem değil. Sorabilirsin."

"Efendim... siz sürekli üstsüz mü gezersiniz? Yani hasta olabilirsiniz, o yüzden."

Taehyung saçlarını aynada düzeltirken Jeongguk'un söylediğine gülmüştü.
"Hasta olmam ben. Sadece böyle rahat oluyorum."
Saçlarını düzelttikten sonra hızlı adımlarla yukarıya çıkmıştı.
Jeongguk'ta masaya oturup masadaki bazı şeylerden atıştırmaya başladı.
Tekrar merdivenlerden gıcırtı sesleri geldiğinde masadan kalkıp kapının ardına baktı.
Karşısındaki aceleci adamın üstünde şık renkli bir kıyafet vardı. Zengin olmamasına rağmen bu kadar marka giyinmesi tuhafına gitmişti çocuğun.

Tekrar soru sormak istesede çekingenlik yapıp vazgeçmişti.
Yine kapının önündeki boy aynasına geçip kendisine baktı. Aynadan arkasında duran çocuğu fark etti. Önündeki şık ve karizmatik adama büyülenmiş gibi bakıyordu adeta.
Adam fark ettirmeden sırıtıp arkasına döndü.
"Nasıl olmuşum?"

Adamın sorusuna afallaması ile gözlerini kırpıştırıp ağzını araladı.
"Şey..." tekrar karşısındaki adamı süzüp, "güzelsiniz." demişti. "Çok güzelsiniz."

Taehyung inanmamış gibi bir surat ifadesi yapıp kendisine tekrar baktı.
"Güzelim öyle mi?"

"Evet efendim."

Taehyung bütün soğukkanlılığını unutarak gülmüştü. Önündeki çocuğa kare şeklinde kahkahasını sunmuştu.
Çocuk onu gülerken bu kadar mükemmel gözükeceğini hiç tahmin etmiyordu. Ona bir iltifat ettiği için bu kadar mutlu olması onu sevindirmişti.
"Sende benimle gelsene."
Jeongguk bunu duyar duymaz gerilen yüz hatlarını serbest bırakmıştı.
"İlk günden seni evde yalnız bırakmayayım. Başına bir iş gelir."

"A-ama efendim... benim giyecek bir şeyim yok, hem... beni kimseye göstermek istemiyordunuz?"

"Seni kuzenim olarak tanıtırım, ne olabilir ki? Birkaç günlüğüne bana kalmaya gelmişsin." Diyerek sesini hevesli bir şekilde yükseltmişti.
"Kıyafet sorununu dert etme. Benimkileri giyersin. Hadi gel giydirelim seni."
Çocuğun içini hafif korku ve heyecan kaplamıştı. Hiç beklemeden önündeki genç adamı takip etti.
Odasına girdiğinde aynı kendisi gibi kokan yoğun bir koku vardı etrafta. Gardırobundan birkaç parça kıyafet çıkartıp çocuğa uzattı.